Objawienie

[Izafreya]

W pachnące kwiaty zanurzyła dłonie

Bukiet składając z tych rwanych na łące

Wpięła we włosy jeden z nich, przy skroni

W górę podniosła swoje ręce drżące

 

I w tan ruszyła, po łące pląsając

Głowę unosząc ku chmurom, do słońca

Bukiet do serca czule przytulając

Radości jej zda się nie widać końca

 

Płynie po łące w sukni powłóczystej

Aż do jeziora doszła, i zaczyna

Przeglądać się w jego tafli przejrzystej

Bogini to, rusałka, czy dziewczyna?

 

Chcesz ją przytulić, usta jej całować

Ona ze śmiechem od ciebie ucieka

Chcesz z ust jej życia jeszcze zasmakować

Ona stanęła, i na ciebie czeka

 

I zda się, jakby po łące pływając

Jak po jeziora tafli nieruchomej

Do ciebie zbliża się, lekko stąpając

Wdzięku swojego całkiem nieświadoma

 

W zachwycie toniesz niepohamowanym

Upajasz się jej wdziękiem i urodą

Bierzesz w ramiona, i ….rozczarowany

dotykasz tylko swoich rąk nad wodą

 

Ona odeszła, i nigdy nie wróci

Rozpacz, tęsknota ją wyczarowała

Lecz nigdy więcej ciebie nie porzuci

Bo już w twym sercu na zawsze została

[Berenika97]

@Izafreya Przypomniała mi się "Świtezianka". :)

[Naram-sin]

Dobrze byłoby jeszcze popracować nad rytmem, bo średniówka jest nieregularna, a w balladzie melodia tekstu odgrywa kluczowe znaczenie.

 

[Izafreya]

@Berenika97 Świteziankę ostatni raz czytałam w latach 70-tych, lecz może coś zostało w mojej pamięci. Podoba mi się porównanie do Świtezianki. Dziękuję i pozdrawiam.

[Izafreya]

@Naram-sin bardzo dziękuję za konstruktywną krytykę i pozdrawiam.

Edytowane wczoraj o 18:39 przez Izafreya
Kilka razy powtórzony nick adresata (wyświetl historię edycji)