Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Gyszychty nosze

Annna2
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Annna2

Annna2

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

 

Łu noju psiakne spsiywnie ludzie spsiywali.
Wprzód te gyszychty some łukłodali.
Ło mniłowaniu, nieszczajściach, wojnie i
o ciajżkiej robocie.
Ale byli tyż take spsiywnie taka czam,
czygo dzieciukom słuchać nie łuchodziuło tygo.

'Na całych jeziorach Ty" słychać zarumieniony Agnieszki szept.
Wtem plusk i nóż do wody wpadł.
Krzyk i ścisk- "Chrystine" po Oscara płyń.

Noc uwalnia duchy, w Karnitach snuje się piękna Christa, czy Nienacki o niej wie?
Małłek zbyt zajęty rozmową ze Steinbeckiem,
więc nie opowie.

Przedburzowa flauta ciszę wymusza,
w łańskie imperium wciąż zaprasza.
Na to wszystko Mikołaj Kopernik patrzy,
przy zamkowej ławeczce przysiadłszy.
O szklanych domach od Żeromskiego usłyszy.

 

Słońce zawsze zachodzi samotnie.
Zanurzę w nie palce powoli i czule.
Tobą Warmio wciąż jeszcze biegnę,
pomiędzy wersami ukrywam dreszcze.
Zniknę potem, gdy nadejdą deszcze.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

gyszychty nosze - nasze historie
łu noju- u nas
spsiywnie- pieśni

( gwara warmińska)

 

                                                                                         -cdn-

11
Migrena

Migrena

Opublikowano
Opublikowano

Autorka wyznaje miłość Warmii jako przestrzeni pamięci, historii i duchowego zakorzenienia.

To piękny subtelny wiersz.

Napisać taki wiersz może ktoś kto kocha Warmię ponad wszystko.

Anno, jesteś piękną osobą.

2
Roma

Roma

Opublikowano
Opublikowano

zgadzam się z przedmówcami, robisz świetną "robotę", a przy tym jak dobrze się te Twoje wiersz czyta... niezachwianie uwielbiam.

Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
Opublikowano

@Annna2 Doceniam podejście gwarowe, ponieważ wychowałem się na wsi, w centralnej Polsce, czyli w sumie w takim jakby tyglu wszelakich rodzajów polszczyzny, niemniej jednak chciałbym usłyszeć te utwory, recytowane przez osoby, dla których wspomniana mowa jest całkowicie naturalna.

 

Dlaczego? Ponieważ częstokroć okazuje się, że zgłoski zapisane w tekście brzmią gwarowo zupełnie inaczej, czego doświadczyłem, chociażby żyjąc na wsi i gwary wiejskiej używając.

1
Robert Witold Gorzkowski

Robert Witold Gorzkowski

Opublikowano
Opublikowano

@Annna2 no Aniu wpiełaś w klamry wiersze wspomnienia i sentymenty mazurskich obrazów. Chrystine płynie wzbudzając u mnie lekko zapomniane młodzieńcze pasje. I filmowe i literackie bo któż nie czytał raz do roku w Skiroławkach jeszcze do nie dawna co roku musiałem jakiś fragment przeczytać i niedoceniona Dagome iudex i templariuszy i obrazy w malowniczym przekazie Polańskiego jakbym tam był. Cóż napisałaś zgrabnie i z klasą. Brawo.

Robert Witold Gorzkowski

Robert Witold Gorzkowski

Opublikowano
Opublikowano

@Annna2 tak są na zamku, już nie mieszkam, ale babę mi przywieźli jeśli kiedyś to przeczytacie to pozdrawiam was Aniu i Kubo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak szczególnie jak się wypływałem w plusznym i zajadałem najlepsze smażone ryby w karczmie patrząc na zachód słońca za jeziorem nigdzie takiego widoku nie spotkam.

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Prawość to nie utopia

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @andrew  mądre bo, by osądzać innych- trzeba popatrzeć wpierw na siebie
    • Annna2
      Matulko

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka  bardziej nie- przynajmniej ja.  
    • Łukasz Jasiński
      In praeses elect

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Annna2   A można byłoby jeszcze stworzyć stanowiska: Prezydent Senior Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej i Radę Prezydentów Seniorów - byłoby to ciało opiniotwórcze, tak więc:   - pan prezydent senior Lech Wałęsa, - pan prezydent senior Aleksander Kwaśniewski, - pan prezydent senior Bronisław Komorowski, - pan prezydent senior Andrzej Duda,   a teraz co jest? Każdy emerytowany prezydent w internecie głupoty wypisuje...   Łukasz Jasiński 
    • Jacek_Suchowicz
      poranek

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @wierszyki dziękuję   @Alicja_Wysocka dzięki za przypomnienie Tuwima (Ptasie radio)
    • Alicja_Wysocka
      Pies zdrajca

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Miałam wtedy jakieś siedem lat. Chodziłam do pierwszej klasy. Mieszkaliśmy w Gdyni, w dzielnicy Obłuże. Któregoś dnia bawiliśmy się z rodzeństwem w chowanego – oczywiście na podwórku, bo na ulicę można było wychodzić tylko za pozwoleniem mamy. Nasze podwórko było całkiem spore. Był tam ogródek, jakaś szopka, w której tata trzymał różne ciekawe rzeczy – grabie, łopaty, a nawet siekierę! Był też kurnik, psia buda i oczywiście nasz pies – Lord. Wpadliśmy wtedy na genialny pomysł: schowamy się mamie! A niech ma – skoro tyle rzeczy nam zabrania, to teraz niech nas szuka! – Na pewno nas znajdzie i jeszcze skrzyczy, że ją denerwujemy – mówiłam. Ale co tam, ryzyko wpisane w zabawę! – Schowajmy się do psiej budy – zaproponował ktoś. – Ooo, to jest dobra myśl. Bardzo dobra! I tak właśnie zrealizowaliśmy nasz chytry plan. We trójkę – Grzesiek, Tomek i ja – wciskaliśmy się do budy. Pies patrzył zdziwiony, ale przecież nie mówi. Lord był duży, więc i buda była odpowiednio przestronna. Jakoś się tam upchnęliśmy. Cicho siedzimy, nie gadamy, bo wiadomo – zdrada przez śmiech to klasyk. W środku śmierdziało psem i kurzem, było duszno  i niewygodnie, ale czego się nie robi dla porządnej zabawy? Siedzimy jak trusie, aż zaczyna nam się nudzić. Nic się nie dzieje. I nagle – akcja! Słyszymy mamę, jak nas woła. Chodzi po podwórku, sprawdza furtkę, krzyczy coraz bardziej zdenerwowana: – No co jest?! Gdzie oni są?! A my dusimy się ze śmiechu – dosłownie. Zabawa życia! I wtedy pies zaczął szczekać. Najpierw nieśmiało, potem coraz głośniej. Kręcił się, jakby sam nie wiedział, co robić. W końcu zaczął piszczeć. Mama podchodzi do furtki – nikogo. Na ulicy pusto. Dzieci zniknęły jak kamfora. Wreszcie zaniepokojona podchodzi do psa. – Lord, czego ci trzeba? Co się dzieje? Co chcesz, głuptasie? I nachyla się nad budą... – CO WY TAM ROBICIE?! WYŁAZIĆ MI NATYCHMIAST Z TEJ BUDY! CO TO ZA GŁUPIE POMYSŁY?! A ja, z pełnym oburzeniem, mówię: – To nie głupie pomysły, tylko pies głupi, bo nas zdradził! – Marsz do domu! – ryknęła mama. – Wszyscy do wanny! Zdjąć te śmierdzące ciuchy! No nie wiem, w co ręce włożyć z wami... Utrapienie z tymi dziećmi!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...