...ale trzeba

[Stary_Kredens]

Nie zostawiaj tego co jest

Twoje

W szarych kątach dnia

Na dworcowej ławce 

W zawsze na wczoraj

 Miej to przy sobie wszędzie 

 

Lecz czasem się to traci

Gdzieś zostawi zapodzieje

I nagle stajesz taki bezradny

zagubiony

Gdzie to jest pytasz i nie czujesz się już bezpieczny

Wokół niepewność i strach

 

 A miałeś to miałeś 

Więc chcesz odzyskać 

Czy można odzyskać ?

 

Tak można ale trzeba

Zawrócić 

Edytowane 28 Czerwca przez Stary_Kredens (wyświetl historię edycji)

[wierszyki]

Czasem trzeba nawet gdzieś bardzo daleko zawrócić w przeszłość.

Można przeczytać metaforycznie. 

Prosto i ładnie :-)

 

[Alicja_Wysocka]

@Stary_Kredens

Moment, w którym zdajemy sobie sprawę, że coś ważnego zostało zgubione, zapomniane, zostawione,  jest ważny i ta cicha nadzieja, że jeszcze można zawrócić. Że warto.

Dziękuję za to przypomnienie, że nasze najcenniejsze rzeczy - emocje, wspomnienia, poczucie sensu, nie zawsze znikają bezpowrotnie.
Trzeba tylko… chcieć wrócić.
Piękny, refleksyjny tekst.

Edytowane 28 Czerwca przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - wiersz refleksyjny jak wspomniała Alicja - warto takie pisać  - 

                                                                                            Pzdr.serdecznie.                                                     

[Witalisa]

@Stary_Kredens Celnie powiedziane o tych "szarych kątach dnia" – czego tam nie ma!

[Ewelina]

@Stary_Kredens życiowy i pełen refleksji wiersz. Piękny po prostu. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Dagna]

… wiersz porusza jedno z najważniejszych pytań, o naszą tożsamość, ile w niej jest „ składowych”, które nas konstytuują,a ile z nich tak chętnie może byśmy wyparli (w imię nowej definicji nas samych), a po pozbawieniu się których  (np. w imię wyparcia)  - nie istniejemy jako jednostka komplementarna. To wiersz dla każdego, ale najszybciej przychodzi mi na myśl problem osób z małych ojczyzn, które z racji zawodu, czy przeprowadzki „ wysferzyły się ”, odcięły od swojego pochodzenia i dryfują albo jako niewolnicy image’u, albo kompromitują się, gdy dawna słoma jeszcze niewygodnie wyskakuje z bucisk …

Może dotyczyć też problemu emigracji w ogóle, ale też dawnych przekonań, którym się było wiernym, więzi, czy zacierających się wspomnień…

 

pozdrawiam miło.

Edytowane 28 Czerwca przez Dagna (wyświetl historię edycji)

[Stary_Kredens]

@Hiala niby zawsze można powrócić i nie chodzi tylko o taki fizyczny powrót, przecież przewartościowuje się coś wewnętrznie, w sercu jak to się mówi, to tak jak z zakochaniem , nikt Ci nie mówi , jesteś zakochana , po prostu to czujesz

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@wierszyki dzięki za komentarz i czytanie 

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Alicja_Wysocka dzięki za tak wartościowy komentarz i za czytanie

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Dagna właściwie to" nasze " to jest coś nieuchwytnego ,ale coś z czym czuliśmy się dobrze i bezpiecznie, każdy ma swoje wyobrażenie tego ,,czego" i też poczucie straty etc. 

Dzięki za czytanie i piękny komentarz

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Ewelina dzięki pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Witalisa dziękuję za czytanie i komentarz 

Pozdrawiam serdecznie Kredens 

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję za czytanie i komentarz 

Pozdrawiam serdecznie Kredens