Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nasza

Ewelina
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Ewelina

Ewelina

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

pójdziemy gładko przez świt, 

przez granatową jak atrament ciemność, 

zapadniemy w zimowy sen, 

by wiosną obudzić się na pewno

 

przez nieznane uliczki i drogi w supełki, 

jak płomienną pieśń

będziemy nucić znane piosenki, 

i patrzeć na siebie i na przyszłość też 

 

rozkochamy wszystko co wokół nas,

zapalimy nasze serca-dusze, 

uleci ciepło do najdalszych gwiazd

i przekroczy Rubikon jednym ruchem 

 

 

 

14
Deonix_

Deonix_

Opublikowano
Opublikowano

Pięknie, barwnie, metaforycznie.

Z optymizmem, nadzieją, otwartością, gotowością zarówno na działanie, jak i na to,

co los przyniesie. 

Bardzo mi się podoba :)

 

Serdecznie :)

 

Deo

1
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

A ja mam zupełnie inne zdanie niż poprzednicy. Biorąc jednakże poprawkę na granice błędu statystycznego zacząłem szukać sposobu, jak uratować ten wiersz (który oryginalnością nie grzeszy). Chyba można go przerobić na piosenkę (tylko bynajmniej nie na płomienną pieśń), wykorzystując ciepłą, pozytywną nastrojowość. Z zastrzeżeniem, że wtedy trzeba z rytmem porządnie wziąć się za bary...

Ewelina

Ewelina

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@FaLcorN szanuję, że Ci "supełki" nie pasują. Tylko, że mi się podobają bo są bardzo "moje" :)) Nie każdemu i nie wszystko musi się podobać, to zupełnie naturalne. 

Twoja wersja jest ok, moja jest po prostu moja :) 

Miłego weekendu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Leszczym bardzo dziękuję

@Deonix_ dziękuję Bardzo to zgrabnie podsumowałeś, no i udało Ci się złapać sedno. Bardzo mi miło.

Pozdrawiam serdecznie

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • truesirex
      Pierogi

      Przez truesirex · Opublikowano

      Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • truesirex
      nie moge sie uwolnić

      Przez truesirex · Opublikowano

      Piękne
    • Bruno i Krzysztof
      nie moge sie uwolnić

      Przez Bruno i Krzysztof · Opublikowano

      Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • Wiechu J. K.
      MRÓWKI część pierwsza

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • bazyl_prost
      Bagna

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...