Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zsiniałe usta
skamlą
krzyczą szeptem.

Tak głośnym,
że aż cichym.

Tak ostrym,
że aż łagodnym.

Proszą
o Ciebie...

Opublikowano

Alter Net, dlatego zamieściłam to moje pisadło tutaj, żeby inni patrząc na nie "chłodno" mogli mi pomóc dojść do tego co zmienić.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




tak, jest tęsknota, jest ból, jest banał.

najcieżej jest napisac wiersz o bólu i tęsknocie bez banałów - tu się nie udało.
unikałabym krzyczenia szeptem, okrpnie wyświechtane to; wielokropek na końcu do kitu, nie stawiałabym, po co? zeby oddać zamyślenie? to najgorszy sposób - zamyślenie powinni wynikać z treści, a nie wielokropków. Zabiegi typu 'tak głośny, że aż cichy' to raczej marne próby paradoksów? ^^ sama nie wiem...

na koniec dodam tylko, że masz ziarnko, które moznaby wykorzystać - trzeba tylko chcieć i słuchać obecnych tutaj, choć z jednym zastrzeżeniem:



jasne, wszystko mogłoby być dobre.

Do pracy rodacy

pozdrawiam ciepło
Iga
Opublikowano

Prostota, skromność, dla mnie świetnie obrazuje uczucie tęsknoty, jakby niewysłowione, a jednak... To subiektywne uczucie, ja czuję w 100% ten wiersz, a emocje trudno objaśnić, tym bardziej przekonać do nich.

Opublikowano

Irma, liczyłam na twoje święte oburzenie faktem, że ktokolwiek zdołał się wyrwać z kieratu wiecznej i suchej krytyki, niekiedy wymuszanej i... ominę to słowo. Jakże trudno jest znieść fakt, że ludzie mają odmienne gusta. Ja miast współczuć twoim facetom, łącze się w bólu z ofiarami twych komentarzy ;))

pozdr.

Opublikowano

tekst jest tak słaby że ciężko go wierszem nazwać, wszystko tu opiera się na dwóch oksymoronach (bo jeden dwa razy)
krzykiem ciszy
i łagodnym ostrzu
które swoim prymitywizmem zaszkodziłyby każdemu tekstowi, a tu robią za siłe nośną... nie tędy droga...
no i do malwinki - powiedz koleżance, że rozumiesz co czuje, pocisz ją, kup czekoladę, ale nie mów że to dobry wiersz, bo to wręcz niegrzeczne (a już na pewno nie rób tego w stakim stylu (obrażając innych)
pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • brzęk tłuczonego-dartego papierpleksiglasu. przez rozbitą szybę do pokoju wpada, połyskujący niby łuska karpia albo lampka na dawno zrąbanej i zmienionej w choinkę jodełce, kamień reklamowy. "Śluzamid, teraz – nowa formuła! jeszcze skuteczniejsza ochrona przed..." drugi! przecena zmartwychwstałej legendy PRL: "wskrzeszony unitra ZRK 121 kasprzak w unikatowej obudowie koloru seledynowego – teraz pięćdziesiąt procent taniej przy zakupie trzech!". kolejny, z reklamą kolumbijskich krawatów. następny: promocja ebooków odkostnionych mechanicznie. i kamień-ulotka. Apostolstwo Trzeźwości zaprasza na plenerowy kiermasz nad brzegiem Tupolewki. jeszcze jeden. kamulec-plakat. za dwa tygodnie odbędzie się koncert country. zagrają Holzklotz i Children of Ceramic Sun. raczej się nie wybiorę. łomot. okno przestaje istnieć. kamienie reklamujące reedycję książeczek dla dzieci o przygodach Skrzata Flormordka-Moczypyszczka obracają futryny w kupę plastikowych drzazg. wychodzę po angielsku, rozebrany do naga, poszarzały. już prawie nic mi nie trzeba. poza drogą. byle dalej, ciszej, byle prościej.
    • Podróżuje z prędkością światła. Inaczej – teleportuje się. Często między różnorakimi gwiazdami. Jak zdefiniować przestrzeń ?  
    • Przed laty siedziałem trochę w Tworkach a później w Branicach. Przerwane na rok studia. Według dokumentacji medycznej jako zawzięty narkoman któremu pomieszało się we łbie. Ale faktycznie to była ucieczka przed nachalnością komunistycznej bezpieki. Moja ucieczka. Nie byłem w Branicach jedynym uciekinierem z siermiężnego świata Jaruzela. Poznałem tam ciekawych ludzi. Dobrze pamiętam pewnego studenta, Piotra. Siadywał on często na schodach przy wejściu do pawilonu i któregoś ranka  powiedział  do mnie tak: - Patrz kurwa tam! -Gdzie kurwa dokładnie?  zapytałem. -Tam kurwa, w niebo, odpowiedział  spokojnie, -A co tam kurwa jest? dopytałem. -No kurwa przecież ja ! -????? -No co kurwa, nie widzisz ? -Tak, tak teraz kurwa widzę. I wtedy zrozumiałem rzeczywistość w której tkwiłem nie zdając sobie dotychczas z tego sprawy. Ten szczęściarz przemieszczał się swoim własnym ciałem astralnym po dalekich miejscach wszechświata siedząc na marmurowych, poniemieckich schodach. Poszedłem do szpitalnego parku na spacer i myślałem sobie tak. Bandy debili w Cape Canaveral czy na poligonie Bajkonur w dalekim Kazachstanie wysyłają pojazdy w przestrzeń kosmiczną, niedaleką przecież bardzo bo tylko w nasz układ słoneczny. Odn.1 Robią to za cięźką kasę. A tu, banalny student filozofii  leci w sumie przecież osobiście i za frico gdzie chce. Jeżeli zechce to minie kwazar czy inną czarną dziurę prawie ją muskając własnym JA. Ale może też lecąc wytwarzać czas i przestrzeń czyli opuszczać nasz wszechświat i lecieć.......aż się boję myśleć dokąd. To geniusz, pomyślałem. Więc leżąc na parkowej ławce wywaliłem ciało astralne z własnych trzewi i powiedziałem mu głośno, leć cholero w niebo. Ale ono poleciało prosto do kuchni szpitalnej za jakimś żarciem, chociaż bardziej pewno po to by mizdrzyć się do bardzo ponętnej kucharki która dawała  nam się czasem obmacywać . I nim je ściągnąłem na powrót już stała koło mnie pielęgniarka która zaciągnęła mnie do lekarza. Ten o coś pytał przyglądając mi się bacznie i w końcu mówi: -Rusłan, widzę u ciebie chłopcze objawy schizofrenii. -Katatonicznej ? wyjęczałem. - No, nie przesadzaj. -  Będziesz się jeszcze z tego chłopcze kiedyś  śmiał. I mrugnął porozumiewawczo jednym okiem. Minęły lata a mnie do śmiechu wcale nie jest. Bo jeżeli moje ciało astralne jest przepustką do lepszego i barwniejszego świata to co ja do cholery jeszcze tutaj robię ? Odn.1. Dzisiaj Układ Słoneczny opuściły cztery sondy które uzyskały trzecią prędkość kosmiczną. Voyager 1, Voyager 2, oraz dwa Pioniery. 10 i 11. Być może również sonda New Horizons. Pędzą nie wiadomo dokąd i po co,  ale pędzą jak cholera. Gdzieś w głąb wszechświata. Do jego końca nigdy nie dolecą bo wrzechświat rozszerza się miliardy razy szybciej niż wynosi ich prędkość.         @jaś
    • Oryginalny wiersz. Poza tym dziękuję za nowe słowo. Zwrotu "wiośniany" jeszcze nie znałem.   Pozdrawiam
    • @beta_b Dziękuję,  Masz rację,  Ten brylant z innej bajki.  Łączy je piękno istnienia, które zależy trochę od nas.    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...