Pod lipą

[Wakss]

Cóżżeś uczyniła, ma miła, pod lipą?

Skóra pęka z żalu, serca bicie słabnie.

Skradłaś je w blasku lichego piękna,

Słowem szkaradnym ugodziłaś strasznie.

 

Me usta spękane lgną do twych wilgotnych,

Lecz ty uciekasz jak sarenka w rosie.

Podążałem za zapachem twym zgubnym,

Ścieżką zwodniczą, w noc ciemną, bez końca.

 

Sztywno spoczywam w grobie nieznanym,

Martwy złożony w ziemi chłodnej, cichej,

Okryty liśćmi, jesiennymi snami –

Pod lipą, gdzieś między dniem a nicością.

[violetta]

Piękność zostaje:)

[andreas]

Pisanie to lipa?

 

jak Kochanowski - John w Acapulco

tren tworzył widząc klon i podwórko

że to lipa wiedział każdy

no i śmiał się z niego zawżdy

chociaż na córkę wołał Orszulko

[moina]

@Wakss i to jest Lipa przez duże L. Ja ostatnio Lipkę tu umieściłam. Temu pozwalam sobie na akcent duże L w twojej Lipie.

Proszę Ciebie dobre pisanie tu widzę.

[Mitylene]

@Wakss motyw "okrycia liśćmi i jesiennymi snami" -piękny. Wiersz ma dla mnie charakter oniryczny i baśniowy. Między wersami wyczuwam niepokój i nihilizm. Lubię takie klimaty, więc mi się ten wiersz podoba. Pozdrawiam.

[Łukasz Jasiński]

Jan Kochanowski?

 

Łukasz Jasiński