Epoka pixeli

[Bella3437]

Żyjemy pochłonięci w świecie 

kolorowych świateł. 

W świecie gdzie nie ma prawdy.

Jeśli taka jest - ukryta 

w teorii intrygi, złudzenia, 

skrytykowana przez wielkich znawców internetu, 

którzy nie potrafią poczuć. 

Poczuć życia, 

wsłuchać się w wiersze ptaków, 

posmakować złotych promyków słońca,

zobaczyć to co dla wielu niewidoczne,

poczuć zapach delikatności lasu.

Dla nich wszystko jest martwe. 

Szare światła. 

Gdzie zbyt kolorowe, zbyt gładkie, 

udawane piękno, nie jest pięknem. 

Jest brzydotą, a piękno tak powszechne, 

bo łatwo kogoś oszukać, 

łatwo jest coś przeoczyć, 

gdy oślepia ciebie martwe światło. 

W tym świecie to wyczyn poczuć życie.

Edytowane 1 Kwietnia przez Bella3437 (wyświetl historię edycji)

[iwonaroma]

Rzeczywiście, czasem trzeba się wysilić... By potem móc się poluzować :) 

[malwinawina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo trafia do mnie ten wiersz, szczególnie to zdanie. Bowiem też przez jakiś już czas zastanawiam się nad tym, czy naprawdę żyję. 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - czysta prawda - 

                                                  Pzdr.uśmiechem.

[Rafael Marius]

@Bella3437

 

Wiele osób tak faktycznie żyje, ale z mojego środowiska to raczej nikt.

 I nie tylko starsze osoby mam na myśli, ale i młodzi nie wszyscy pixele kochają.

 

Ja mam tą dobrą sytuację że mieszkam w parku i tam spotykam sobie podobnych, kochających przyrodę.

 

[andreas]

W technologii cyfrowej

 

nieśmiały fotograf z Brukseli

zobaczyć chciał cosik u Eli

błysk w oczach niezguły

gdy ujrzał szczegóły

nie liczył na tyle pikseli