Nie_wiersz

[Nata_Kruk]

      

         Nie_wiersz

 

no nareszcie
zima z nudów zabłądziła 
na południu
klucz na północ wezmą ptaki
nieboraki
w głębiach jezior się rozbudzą
razem z wiosną 
kumkać gwarnie zaczną żabki 

mogę pomóc
głos mam przecież krukowaty
w domu śpiewam 
wtedy kiedy nikt nie słucha
a że kątki 
przy otwartych wiecznie oknach
lecą  dźwięki                                            
wprost na zagon do sąsiada 

 

a tam cisza
czasem w deszczu jakiś królik 
coś zagada

 

 

 

 styczeń, 2025

 

 

 

 

 

Edytowane Wtorek o 19:52 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[iwonaroma]

Energiczny, mimo ciszy na końcu...

:)

 

[Stracony]

@Nata_Kruk 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Widząc często takie " ptaki nieboraki" przypominam sobie przyrodę z dzieciństwa. Rodzina kruków witała mnie zawsze kiedy bywałem w lesie i naśladowałem ich głosy. W śródleśnych zbiornikach wodnych, wśród jaskrawozielonych roślin, kwitło życie. Zimą śnieg skrzypiał pod stopami a wiosną ziemia pachniała życiem. 

Teraz widzę tylko " klucze ptaków nieboraków" i wraz z nimi zatapiam się we wspomnienia czując ich trud pewnie graniczący z cierpieniem.

Sam utwór jakby balansuje pomiędzy obrazami piękna przyrody i jednocześnie jej coraz trudniejszymi zmaganiami. Więcej w nim optymizmu niż we mnie, więc tym bardziej raduje.

[ja_wochen]

@Nata_Kruk

wtedy kiedy nikt nie słucha
a że kątki 
przy otwartych wiecznie oknach
lecą  dźwięki                                            
wprost na zagon do sąsiada 

 

 

Swietne

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[lena2_]

Super:) bardzo mi się podoba:):)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - wiersz ciekawie prowadzony - ma klimat - tak lubię - 

                                                                                                           Pzdr.zadowoleniem.

[andreas]

A dla mnie ten wiersz jest po prostu sympatyczny.

Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

@iwonaroma ... @ja_wochen ... @lena2_ ... @Waldemar_Talar_Talar ... @andreas ...

Bardzo Wam dziękuję za.. każde.. sympatyczne słowo.... :)

Pozdrawiam Gości.

 

 

@Rafael Marius .. Tobie także dziękuję.

Edytowane 2 godziny temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Stracony .. przede wszystkim dziękuję za piękny komentarz.... "ptaki nieboraki"... :)

w pewnym sensie i to - klucze na niebie i trudy przelotu, jw. miałam na myśli - raki,

a kruki potrafią zawalczyć o własne miejsce.

'Miałam je' w dzieciństwie w parku, po drugiej stronie ulicy, dawały takie koncerty, że 'ożywało' chyba wszystko i wszyscy, co było wkurzające, ale i tak lubię te ptaszydła, są po prostu piękne. 
Też wspominam dawne zimy i skrzypiący pod butami śnieg, kochałam takie wędrówki, podobnie dawne wiosny, lata... także siedzą w głowie... może to z wiekiem, bo przecież... jutro może nie być. 
A treść balansuje, dobrze czujesz. Dziękuję.

 

 

 

 

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Stracony]

@Nata_Kruk Ha ha, każdy widać słyszy co chce usłyszeć. Nieborak ze mnie :)

To zmienia klimat wiersza , właśnie tak postrzegałem przyrodę kiedyś. Ty nadal tak ją postrzegasz, gratuluję zatem tej dziecięcej wrażliwości i wiary ,że wszystko jest tak piękne i niewinne. Wiersz się super nadaje dla dzieci w młodszych klasach. Pamiętam jak jako mały chłopiec zaczytywałem się taką serią "Razem ze słonkiem" Marii Kownackiej. Były cztery tomy, ja miałem trzy i już jako dorosły w końcu dokupiłem tę brakującą :)

Fajny koniec dnia. Pozdrawiam