Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pomarz ze mną

andreas
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
andreas

andreas

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

gdybym potrafił jak nie potrafię

skraść letnim brzaskom ptasie szczebioty

z kredką do oczu zielonych barwień

i flakonikiem woni lipcowych

 

a nocom w pełni tym lunatyczkom

co nad dachami wśród snów się snują

by blaskiem sierpnia móc się zachłysnąć

uszczknąć co nieco na jesień burą

 

to rozmazanym dniom listopada

gdy już nadejdą spłakane szare

mógłbym makijaż słońcem nakładać

z tych wykradzionych tak płochych marzeń

 

i porwać ciebie w mój świat w błękicie

byś była kwiatem a ja motylem

i razem z tobą nim się zachwycić

lecz wyobraźni czy masz na tyle

8
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Świetny wiersz, a tytuł w jego dwuznaczności, w kontekście do treści, w moim odczuciu, genialny.

Dwie uwagi, w sumie nie krytyczne...

Dlaczego tytuł Dużą literą, jeśli cała reszta małą?

Forma "na tyle" w takim sensie, jak została w wierszu użyta, zdaje mi się, jest niepoprawna. Tyle :)

 

Serdeczności.

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Trzy kropeczki w prawym górnym rogu, potem opcja Edytuj i można edytować. Tylko nie wiem czy jest taka konieczność. Potocznie rzeczywiście mówi się czy masz na tyle wyobraźni , chociaż wydaje mi się, że taka forma nie jest poprawna, to normy językowe się zmieniają. Dlatego napisałem, że te uwagi w żadnym przypadku krytyczne nie są. :)

 

 

Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@andreas  W prawym kąciku Twojego wiersza widać trzy czarne kropki. Kliknij tam proszę. a zauważysz komendę edytuj, możesz wtedy poprawić co zechcesz. Następnie zatwierdzić zmiany

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Spróbuję :) Pozdrawiam

Swój komentarz też możesz edytować.

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Było nie minęło

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy To bardzo ciekawy tekst – gotycka opowieść utrzymana w klimacie Poego, z nutką polskiego romantyzmu. Stworzyłeś atmosferę, w której dom nie jest po prostu nawiedzony – on jest żywy w swojej martwości. "Zimna klatka bestii", "depresyjne mary", duchy pijące wino – to wszystko buduje poczucie, że narrator sam stał się duchem we własnym domu, zanim jeszcze umarł. Świetna postać Toma Donnery'ego – ten kontrast między jego wiktoriańską elegancją a piekielną energią (lawendowa marynarka, ogniście rude włosy, "głos jak z horroru") jest genialny . Jego stwierdzenie - "umarł Pan za życia" – to sedno całej historii. Obaj, żywy i martwy, są ofiarami zdrady. Stwierdzenie, że "zdrada zabija celniej niż sama śmierć" – to zdanie jest kluczem do zrozumienia całej opowieści. Podoba mi się zakończenie z piersiówką przy grobowcu. :) Ten świat ma potencjał na całą serię opowieści o duchach w tym domu. Pozdrawiam.  
    • Wochen
      pozwól mi ma jesień

      Przez Wochen · Opublikowano

      nic nie mów proszę rysuję ślady wolne od skreśleń upadłych liści zanim jesień się rozśpiewa   nic nie mów nalegam idę po zapachu przenosi mnie ponad nagie gałęzie nie słyszę szelestu litości   swobodnie spadam razem z nimi jestem żółty brązowy lekki jestem teraz wiem że wiatr nie wieje mówi do mnie   słucham  
    • tie-break
      Jesienne Refleksje

      Przez tie-break · Opublikowano

      Ja może tak nie do końca w temacie, ale jako pasjonatka fotografii (amatorka, co prawda) zachwyciłam się grafiką pod tekstami. Piękne ujęcie.   Nie mam do końca pewności, czy to chcesz nam powiedzieć, że oficjalna historia wciąż przemilcza to, co najważniejsze. Mało znane postaci, epizody - są bardziej znaczące i może w nich tkwi klucz, by zrozumieć, dlaczego losy ludzkości potoczyły się tak, a nie inaczej. I dlaczego wciąż tkwimy w tych samych błędach.  
    • tie-break
      Soda z rękawa

      Przez tie-break · Opublikowano

      Ten wiersz skojarzył mi się z heksagramami. Jest taki heksagram w chińskiej Księdze Przemian, o nazwie studnia, złożony z dwóch trygramów: grunt/wiatr + otchłań/woda. Symbolizuje bogactwo duchowe i odwołuje się do zasobów wewnętrznych człowieka, z których należy korzystać w zrównoważony sposób. Nie powinno się także ich marnować, trwonić - chyba przede wszystkim na niepotrzebną pogoń za splendorem osobistym i na miotanie się między rozmaitymi sprzecznościami życiowymi, które nas wyczerpują. Studnia (i woda w niej) to samoświadomość, wiedza, równowaga i wewnętrzny spokój. W wierszu wyraźnie widzę, że peel usiłuje znów odnaleźć utracone szczęście, płynące przede wszystkim z tego, że człowiek żyje w zgodzie ze sobą i światem, za niczym rozpaczliwie nie goni, intuicyjnie wycisza się, dogaduje ze swoimi emocjami i zawsze wie, jak się podnieść z energetycznych "dołków".
    • infelia
      Snomat

      Przez infelia · Opublikowano

      @tie-break Dowcip goni dowcip. I tak trzymać.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...