Dom z czerwonym dachem

[aniat.]

Jest dom z czerwonym dachem,

już zmęczony i stary.

Ma kilka dziurawych cegieł

i kilka okien małych.

 

Niekiedy trzeszczy schodem,

gdy jakiś but go przyciśnie.

Czasami ziewnie drzwiami,

jęcząc przy tym kapryśnie.

 

Stoi ten dom w zieleni

i w malowanych kwiatach.

Nic, a nic się nie zmienił,

choć minęły już lata.

 

Za każdym razem wita

chłodnym, lecz miłym cieniem,

gdzie po kamiennych schodkach

pnie się dawne wspomnienie.

 

Stare sprzęty wciąż trwają

niewzruszone mijaniem,

gdy je lekko potrącisz,

patrzą trochę zaspane.

 

Kurz rozkłada się miękko,

jak bury kot pod piecem.

Tuli krzywą komodę

i dopaloną świecę.

 

Mucha przecina ciszę

małym ostrzem skrzydlatym.

Lecz tu się nic nie zmienia,

wszystko jest jak przed laty.

 

A gdy znów tu powracam,

czuję ciepło w spojrzeniu.

Jakby dom, choć zmęczony

był moim pokoleniem

 

Bo w ciszy tych ścian starych

choć czas wyrył już blizny.

Kryje się ślad dni dawnych

i cichy oddech bliskich.

Edytowane 2 godziny temu przez aniat. (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@aniat. Trafiłaś: żyjące wręcz ruiny, albo w ogóle opuszczone domostwo, echa dawnych lat. Lubię, lubię naprawdę. 

[egzegeta]

Bardzo ładne wspomnienie o domu rodzinnym.

Też kiedyś napisałem podobny, wspomnieniowy o tytule "Zabytek klasy zerowej".

Pozdrawiam.

 

PS W 6-tym wersie od góry czy na pewno bud...

 

[aniat.]

@egzegeta Dziękuję za miły komentarz i spostrzegawczość ;) Błąd poprawiony.

@Wędrowiec.1984 Jest mi niezmiernie miło. :)

[violetta]

Mój dom jest podobny, a ja w nim mieszkam:)

[Bożena De-Tre]

Zarosła droga do domu...dziś niepotrzebna nikomu.Młodość szybko przemija....droga dziś jest niczyja.Ptaki już powróciły...kot cicho pomrukuje...Wilga wiruje sama....tak ja czyni to dama....piękne nostalgiczne wspomnienia żywego wciąż DOMU.....uporządkowany był szczęściaro...........pozdrawiam.

[Wędrowiec.1984]

@aniat. A mnie się jeszcze przypomniał Jest taki samotny dom, Budki Suflera.