Dom z czerwonym dachem

[aniat.]

Jest dom z czerwonym dachem,

już zmęczony i stary.

Ma kilka dziurawych cegieł

i kilka okien małych.

 

Niekiedy trzeszczy schodem,

gdy jakiś but go przyciśnie.

Czasami ziewnie drzwiami,

jęcząc przy tym kapryśnie.

 

Stoi ten dom w zieleni

i w malowanych kwiatach.

Nic, a nic się nie zmienił,

choć minęły już lata.

 

Za każdym razem wita

chłodnym, lecz miłym cieniem,

gdzie po kamiennych schodkach

pnie się dawne wspomnienie.

 

Stare sprzęty wciąż trwają

niewzruszone mijaniem,

gdy je lekko potrącisz,

patrzą trochę zaspane.

 

Kurz rozkłada się miękko,

jak bury kot pod piecem.

Tuli krzywą komodę

i dopaloną świecę.

 

Mucha przecina ciszę

małym ostrzem skrzydlatym.

Lecz tu się nic nie zmienia,

wszystko jest jak przed laty.

 

A gdy znów tu powracam,

czuję ciepło w spojrzeniu.

Jakby dom, choć zmęczony

był moim pokoleniem

 

Bo w ciszy tych ścian starych

choć czas wyrył już blizny.

Kryje się ślad dni dawnych

i cichy oddech bliskich.

Edytowane 16 Listopada 2024 przez aniat. (wyświetl historię edycji)

[Wędrowiec.1984]

@aniat. Trafiłaś: żyjące wręcz ruiny, albo w ogóle opuszczone domostwo, echa dawnych lat. Lubię, lubię naprawdę. 

[egzegeta]

Bardzo ładne wspomnienie o domu rodzinnym.

Też kiedyś napisałem podobny, wspomnieniowy o tytule "Zabytek klasy zerowej".

Pozdrawiam.

 

PS W 6-tym wersie od góry czy na pewno bud...

 

[aniat.]

@egzegeta Dziękuję za miły komentarz i spostrzegawczość ;) Błąd poprawiony.

@Wędrowiec.1984 Jest mi niezmiernie miło. :)

[violetta]

Mój dom jest podobny, a ja w nim mieszkam:)

[Bożena De-Tre]

Zarosła droga do domu...dziś niepotrzebna nikomu.Młodość szybko przemija....droga dziś jest niczyja.Ptaki już powróciły...kot cicho pomrukuje...Wilga wiruje sama....tak ja czyni to dama....piękne nostalgiczne wspomnienia żywego wciąż DOMU.....uporządkowany był szczęściaro...........pozdrawiam.

[Wędrowiec.1984]

@aniat. A mnie się jeszcze przypomniał Jest taki samotny dom, Budki Suflera.

[Natuskaa]

Czytając, bałam się, że gdzieś zboczysz :) jakbym szła za Tobą ścieżką przez las, nie znając drogi.

Nie zboczyłaś, piękny klimat dociągnęłaś do końca.

 

Pozdrawiam

[Jacek_Suchowicz]

ładne

 

są domy z czerwonym dachem

ulice ścieżki w parkach

i kościół  w którym pacierz

zatrzymał się na ławkach

 

stoją do dziś budynki

ładne i odnowione

gdzie rankiem cię przywitał

pierwszy szkolny dzwonek

 

...

 

 ten cichy oddech bliskich

przez młode lata sprzyjał

znów budzi się wśród liści

bo świat się wokół zwija

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@aniat.Twój wiersz przywołał do życia pewien dom w moim życiu, który pomalowany był na biało i brązowo, a także komin był pomalowany na biało. Nie wiem, czy ten dom dalej istnieje, lecz zostało tam wiele wspomnień i oddechów najbliższych. Pozdrowienia!

[Deonix_]

Piękny, melodyjny wiersz. 

Pełen trafnych, oryginalnych i obrazowych metafor oraz dosłowności. 

Przypomniał mi trochę klimatem mój wiersz pt. Przeprowadzka

i Klechdę o moim domu (aczkolwiek z innych względów) Z. Ginczanki. 

 

Pozdrawiam :) 

D.