Lord Byron - To ta godzina (It is the hour)

[Andrzej P. Zajączkowski]

To ta godzina, kiedy wśród gałęzi

Słowiki pieśń swą najpiękniej śpiewają;

To ta godzina - gdy miłosne więzi

Słodkimi w szeptach kochanków się zdają;

I wiatry łagodne i wody szemrzące,

Grają melodie dla ucha kojące.

Kwiaty wszelkie lekko rosą zwilżone,

I gwiazd plejadą niebo rozświetlone,

I błękit fal nabiera głębokości,

I pośród liści odcień brązu gości,

I ta na Niebiosach ciemność przejrzysta,

Tak miękko mroczna i tak mrocznie czysta,

Która na dnia zakończenie przybywa,

Gdy zmierzch się w świetle księżyca rozpływa.

 

I George (Gordon Byron, 6. Baron) Byron:

It is the hour when from the boughs

The nightingale’s high note is heard;

It is the hour — when lover’s vows

Seem sweet in every whisper’d word;

And gentle winds and waters near,

Make music to the lonely ear.

Each flower the dews have lightly wet,

And in the sky the stars are met,

And on the wave is deeper blue,

And on the leaf a browner hue,

And in the Heaven that clear obscure

So softly dark, and darkly pure,

That follows the decline of day

As twilight melts beneath the moon away.

[Wędrowiec.1984]

@Andrzej P. Zajączkowski Z tłumaczeniami mam zawsze problem: gdzieś ginie klimat oryginału. Powiadają, że żeby w pełni docenić geniusz Puszkina, należy czytać go po rosyjsku. Bardzo lubię Byrona, choć ilekroć czytam, tylekroć wydaje mi się jakiś taki... dziwny, a przerobiłem Giaura, Korsarza, Więźnia Chillonu, czy Mazepę. Do czego dążę: wiem prawie na pewno, że to własnie wina tłumaczenia. 

 

Za to Twoje jest świetne, klimatyczne i bardzo romantyczne. Gratuluję.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zwłaszcza to sprawiło, że poczułem ciarki. Super

[Andrzej P. Zajączkowski]

@Wędrowiec.1984

And in the Heaven that clear obscure

So softly dark, and darkly pure,

 

Tak, dokładnie te wersy. Jak to schodzi z języka. Złapało mnie. Musiałem się przyłożyć i przełożyć. Oj, Byron umiał w poezję. Dzięki za dobre słowo.