Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ja

Zjawa na jawie
Kim jestem?
Czy to nęka wszystkich?
Czy dotyka tylko wybranych?

Anioł Mroku
Anioł Śmierci
Czy tym właśnie jestem?
Istotą niosącą śmierć?

Ja

Zagadka bez rozwiązania
Kwiat bez łodygi
Łodyga bez kwiatu
Poplątane sny
Niechciane myśli

Ja

Ciągle ta sama
Lecz inna
Niechciana?
Nie
To zjawa
Koszmar
A może prawda?

Ja

Pytania bez odpowiedzi
Działania bez celu
Cele bez ambicji
Koszmar życia

Ja

Strach
Ból
Miłość
Gniew

Ja

Czy to prawda?

Opublikowano

Wszystko mi sie podoba z wyjątkiem końcowki. Proponuję ją zmienić np. tak:
(dwa ostatnie wersy, które zastępuję trzema)
ja
to już wszystko
czy może to dopiero początek?

Opublikowano

mój komentarz powinien wyglądać tak : piiiiiiiiiii............ppppppppiiiiiiiiiiiii.........pi..piiiiiiiiiiiiii i tak dalej i tak dalej. Ale ze względu na wrodzoną (lub nabytą- jak kto woli) kulure osobistą pominę ten wiersz (wywód?) milczeniem....


pozdrawiam, Ania

Opublikowano

Zburzę Ci całą koncepcję. Wyrzuć to "ja" bo zakrawa o przerośnięte ego...
Co do reszty, trzeba popracować.
Za wiele pytań, aniołom precz (ciężko zbudować na ich bazie coś niebanalnego, więc ostrożnie z tym rzeczownikiem), miłość? ból? itd...
Polecam lekturę Alter Neta i Włodzimierza Nabkowskiego... może nadchnie.
pozdr

Opublikowano

A ja wypowiem sie tak . Temat plus bo mnie tu przyciagnal :) wiersz jak dla mnie naprawde zajebisty . Przemawia mi do serca. Budzi uczucia , sprowadza do myslenia ... przypomina rowniez pewne zdarzenia ...1,2 i 3 strofa najbardziej weszla mi do umyslu . Za to dziekuje . Cos bym tu zmienila moze jeszcze ale gdyby to zostawic to i tak super . Ale zawsze mozna ulepszyc . Pozdrawiam bardzo pa .

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...