Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiersz powstał po lekturze: Gerber, do Różewicza II

 

Czekamy wszyscy
dzieci, młodzież, dorośli
na kres dni, życia koniec
wraz z wiekiem bardziej świadomi
albo nieświadomi - od starości

 

Codziennie zbieramy:
sekundy, minuty, godziny
uśmiechy, smutki i stany przejściowe

 

Trzeba się cieszyć z tej możliwości
danej raz, na jakiś czas
trzeba wierzyć:
w ciepły wiatr, uczuć nurt
głębie słów, w chwilę i jej czar

 

Co nam innego pozostało?
lepiej zapomnieć zegara tykanie...
wyjść z domu, iść jak najwolniej
Słońca promieniem skórę karmić
i się nie martwić, z tym się zdąży

 

Czekamy wszyscy
taki nasz los, od pokoleń
i tak będzie, albo nie będzie
wszystko w naszych rękach i drodze

 

Opublikowano

@Dared

Nie było żadnego zamysłu, tylko wena. Napisałem to w ~30 minut. Poprawiać nie będę bo nie mam takiego zwyczaju. Poprawi mnie kolejny wiersz. Działam artystycznie czyli nie dłubię w słowie, a piszę - taką mam spontaniczną filozofię. Bardziej treść niż forma. Moja myśl życiowa jest zawarta w tym wierszu. Jest lekki nadmiar słów, zgadzam się. Ten nadmiar słów tworzy koryto wiersza, w którym myśl płynie. Myślę, że jest OK, poprawi mnie czas.

pozdrawiam

Opublikowano

@FaLcorN Wyszedł Ci ten wiersz. Trochę już znam Twoją poezję, zerkam czasem, choć ostatnio trochę rzadziej, ale ten wiersz to na moje rozeznanie tutejsze jeden z Twoich lepszych. Choćby dlatego, że go dobrze technicznie napisałeś ;)) Fraza Czekamy jest tutaj dużą frazą. Też kiedyś coś popełniłem o czekaniu. No i piosenka nieśmiertelna Kuby Sienkiewicza... No dobra, to sobie czekajcie a ja idę na spacer, a jutro na koncert. Mam nadzieję, że tego doczekam :)) Ale my jeszcze mamy coś ekstra w tym czekaniu, otóż w gruncie rzeczy nie bardzo wiemy na co czekamy :))))) Czekamy na coś, a coś zgoła innego nas spotyka :) Nawet nie bardzo wiem, czy w ogóle się domyślamy na co tak czekamy ;))) No ale to może ja tak już mam :)

Opublikowano

@FaLcorN

 umiejętność bycia tu i teraz,

czerpania radości z małych rzeczy, jest nieoceniona

 

a czekanie, to  często najlepszy czas

 

bardzo pozytywny wiersz, podpisuję się pod Twoją myślą

 

Pozdrawiam:)

  • 1 miesiąc temu...
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...