Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Następny


Rekomendowane odpowiedzi

czy lipiec musi kogoś koić

gdy sam ze sobą ma kłopoty

fakt temperatur się nie boi

i go nie parzy żaden dotyk

 

a w korytarzach zawsze pełno

tych co chcą jeszcze trochę pożyć

wachlarze lub wiatraki kręcą

zabieg pastylki no i z głowy

 

jedni i drudzy mają dosyć

ci w białym kitlu i bez kitla

z kasy za kasę zamiast robić

odwalą smutno jest i przykro

 

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Nata_Kruk I tak czasu wiele nie kupisz, no może trochę w ludzkiej perspektywie.

Bardziej tutaj odczytuję ... był maj, było pięknie, wszystko obudzone do życia. Teraz jednak widać już powoli nieuchronne zmęczenie ,chyba gorsze od jesieni kiedy już wiadomo,że natury nie oszukasz i spokojnie możesz się bujać w fotelu łapiąc ostatnie ciepłe promienie słońca.

Nastrój oddany aż nadto ...jasno, nie zostawiasz złudzeń.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.... w tym temacie nie ma 'co' zostawiać... ;) @Stracony ... dziękuję za refleksję.

 

@violetta ... o tak, jesień tuż tuż... :)

 

@Rafael Marius ... cóż, kondycja naszej służby zdrowia, dobra nie jest. Niestety...

 

@agfka ... ze zdrowiem i czasem, naprawdę różnie bywa... najlepiej jak ma się obie 'rzeczy' w rękawie... ;)

 

@Natuskaa ... co najbardziej boli... to, że i z kasy.. wymigują się bo.. ale to b. złożony temat.

Wyżej, to tylko 'sygnalik'. Dziękuję za obecność.

 

@corival ... zachowaj dla siebie, co tylko chcesz... :) Dziękuję Ci za dobre słowo.

 

@jan_komułzykant ... Janko... chciałam coś zacytować, a tu.. guzik, nie mogę.

   Prawda, płacimy przez laaata na.. chory.. twór, a potem... 

Powtórzę... to talia kart, której nijak nie można do 'kupy' poskładać.

 

Oddzieliło mi odpowiedzi.... zatem.. ślę Wam ukłonik w podziękowaniu.... :)

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Amber ... "obcięło" mi Ciebie. Cieszę się, że temat przypadł... :)

Także serdecznie pozdrawiam.

 

 

@Lidia Maria Concertina... @iwonaroma.. @Waldemar Talar... @Marek.zak1.. @Starzec

@Kamil Olszówka... @Radosław...... @Monia ... @MIROSŁAW C... @Czarek Płatak...

dziękuję Wam za cichutkie wejścia.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Gosława ... można i bezinteresownie, można.. choć to rzadkość... :)

A służba zdrowia, wszyscy wiemy, jak działa.

 

@poezja.tanczy ... fajnie, że 'grząski' klimacik przypadł... :)

 

      Bardzo dziękuję za posty.. letnio Was pozdrawiam.

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

…tempo nie może się ślimaczyć

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, bo analogicznie tempo nie może też „ pędzić”,

może być ono jakieś - czyli np.ślimacze, ślimaczące się …


echo rozżalenia - to nie tyle, że dopełniaczówka ( czasem sama po nie sięgam ) - ale dopełniaczówka w brzydkim, dość grafomańskim, stylu; dlatego hmmm ;)

 

temat jest ważny, niemal palący (zwłaszcza przy naszym systemie opieki zdrowotnej ; gdzie szarga się godność pacjenta; gdzie bardziej niż choroby boi się on czy dożyje terminu badań; na DPS - ach żerują pijawki, a nienachapani beneficjenci obskakują fuchy…)

 

W Niemczech, przy podziale na kasy państwowe i prywatne ( drogie, ale znakomite ) - wielu burzy się na „ dwuwarstwowe”  społeczeństwo, klasyfikujące etos wobec pacjenta (?) - według zasobności portfela,  ( znam nawet medyków , którzy postrzegają taki stan rzeczy - krytycznie), dlatego ważne, że w swoim tekście honorujesz ofiary systemu, dajesz im twarz, poetycko werbalizujesz odczucia…

 

ale trzeba popracować nad stylistyką…pozdrówki.

 

 

 

Edytowane przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Dagmara Gądek ... Dagmaro, tempo, jako takie, jest tempem... i dla mnie, może być 'rześkie', albo.. niemrawe..

co dodatkowo "wzmocniłam" słowami.. ślimaczy się.. i dopiero po.. słowa.. niemrawe tempo..

Ta składanka słów (z lekka metaforyczna), wg mnie, może zostać.
Co do... echo rozżalenia.. jeżeli 'to' aż tak brzydko 'wyjrzy', ok. nie ma już.. "echo".. :) 
A nasze realia... są jakie są, wielu odchodzi, bo terminy takie, że można kilka razy zejść z tego świata.
   Fajnie, że w tym wszystkim dostrzgełaś tego oczekującego.... :)
Bez pardonu podajesz uwagi, a ja, cenię szczerość... dziękuję za komentarz.
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Religii jest tyle co kultur. Sprowadzanie wiary tylko do Jahwe albo Jezusa to płycizna pojmowania rzeczy i życia. Warto mieć w sobie dobro, wartości i dbać by Serce miało czym oddychać. Śpiewaj na ulicy co chcesz i czujesz, ja Ci nie żałuję :-) pozdrawiam
    • @Amber   Dziękuję, pani Magdo...   Łukasz Jasiński 
    • Szarówka nad przystanią jest jak lęk na kobiecej twarzy, Rozbryzgi grzywaczy tryskają jak kobiece łzy, A pomruki głębin za falochronem przynoszą złą wróżbę. Ze leż na północnym wschodzie sztorm swe szczerzy kły.   Zwolna podnoszą się blade mgły, jak duchy morza, nad redą.  Pełzną przez cypel i podwodne rafy i wznoszą sponad fal,  A wiatr wyje i jęczy pośród wysp jak obłąkany, Wieszcząc burzę i katastrofę, zwiastując smutek i żal.   Łodzie wracają pośpiesznie, tłocząc się przy falochronie, Jak przestraszone ptaki uciekające do swych gniazd, Tylko dzikie szare mewy rozkochane w zamęcie  Odważą się kusić rozszalałe morze w tę noc bez gwiazd.    Lecz świtem wyszedł statek, a z nim chłopcy, co nas kochają Boże chroń go i zmiłuj się, gdy będzie na łasce burz! O kobiety, przez tę noc módlmy się i czuwajmy w smutku Za pożegnanych rankiem, bo mogą nie wrócić do nas już!   I Lucy: There's a grayness over the harbor like fear on the face of a woman, The sob of the waves has a sound akin to a woman's cry, And the deeps beyond the bar are moaning with evil presage Of a storm that will leap from its lair in that dour north-eastern sky.   Slowly the pale mists rise, like ghosts of the sea, in the offing, Creeping all wan and chilly by headland and sunken reef, And a wind is wailing and keening like a lost thing 'mid the islands, Boding of wreck and tempest, plaining of dolor and grief.   Swiftly the boats come homeward, over the grim bar crowding, Like birds that flee to their shelter in hurry and affright, Only the wild grey gulls that love the cloud and the clamor Will dare to tempt the ways of the ravining sea to-night.   But the ship that sailed at the dawning, manned by the lads who love us­ God help and pity her when the storm is loosed on her track! O women, we pray to-night and keep a vigil of sorrow For those we speed at the dawning and may never welcome back!
    • @violetta   Coś pani powiem: do szkoły podstawowej chodziłem na Nowym Mieście, a była tam kiedyś Szkoła Podstawowa dla Słabosłyszących im. Ottona Lipkowskiego (Zakroczymska), nie, proszę pani, Stare Miasto, Mariensztat, Nowe Miasto i Starą Pragę mam w malutkim paluszku, jeśli chodzi o kładkę dla pieszych, to: ona nie została wybudowana dla ludzi takich jak ja, dobranoc...   Łukasz Jasiński 
    • @Łukasz Jasiński na Pragę czas, mamy nowy mostek :)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...