Bóg niezdecydowany

[Marcin Sztelak]

Ziewa znudzony próżnią

poprzetykaną zawirowaniami galaktyk,

czarne dziury rozdziawiają paszcze,

gotowe wchłonąć każdy przejaw

nieuzasadnionej kreacji.

 

Tymczasem w Edenie powoli

dojrzewają jabłka, Adam kijem rysuje

jeszcze niezrozumiałe znaki.

Są pewne szanse na wzejście gwiazdy,

którą dziś lubimy nazywać słońcem.

 

Ewa marzy o przestronnym mieszkanku,

nasyconym światłem i nadmiarem

kwiatów. Nie wie, że wszystko się skończy

w obskurnym bloku na trzecim piętrze.

 

Wąż syczy, słowa zostawiając głupcom,

Bóg przysypia, galaktyki krążą.

[befana_di_campi]

Wiersz mi się podoba, lecz z samym przesłaniem nie zgadzam. 

[Robert H.]

@Marcin Sztelak Coś w sobie ma, siema!

[Dagmara Gądek]

Wiersz, skończyłabym po „ znaki”, względnie gdzieś jeszcze upchnąwszy wkręt o marzeniach Ewy ( choć niekoniecznie).

Druga połowa jest imho zbędna,przegadana, niewiele wnosi, pozdrawiam.