Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy zagaśnie mój ostatni znicz
Gdy ktoś podejdzie
Powie ,,kto to jest"?
Po raz drugi umrzeć będzie mi trzeba

Zagasnę zupełnie,
Zmienię się w pył
Tylko moja mogiła wam powie
Zapal tu znicz,
Bo nikt nie pamięta

I co po tym zniczu
I tak nie wiesz jakie zdarzenia,
Cierpienia, łzy, radości
Pod nim leżą

Czemu milczysz?
Co Cię za gardło chwyta
Boisz się, że to samo
Po tobie tez zostanie.

Zwykły kamień z krzyżem
Zarosnięta mogiła
Pokryta jesienia klonowymi liśćmi
Zawsze bez światła

W dzień Wszystkich Świętych
Tak właśnie dziś
Zatrzymuję się
Nad takim samym grobem

Kim pani jest?
Co nosi pani grób?
Zpalam znicz
Podnoszę klonowy liśc
Jesteśmy tacy sami jak on
Przemijamy...

Opublikowano

Właściwie to mam kilka pytań:

"Gdy zagaśnie mój ostatni znicz"
"Zagasnę zupełnie"--------> Czy jednak nie brzmi lepiej zgaśnie zamiast zagaśnie?

Gdy ktoś podejdzie
Powie ,,kto to jest"?
Po raz drugi umrzeć będzie mi trzeba ----> Tu bym chętnie wysłuchał objaśnienia, czemu gdy ktoś podejdzie do Twojego (podmiotu lirycznego) grobu zginie on po raz wtóry?

"Tylko moja mogiła wam powie
Zapal tu znicz,
Bo nikt nie pamięta

I co po tym zniczu
I tak nie wiesz jakie zdarzenia,
Cierpienia, łzy, radości
Pod nim leżą" -----> jakoś mi to razem nie współgra, pierw jakbyś chciała aby zapalono znicz a zaraz potem stwierdzasz ,że to bez sensu. A może to tylko mi się tak wydaje :)

Co nosi pani grób? -----> noszenie czegokolwiek przez grób przekracza moją zdolność wyobraźni ;) Może lepiej: Co kryje pani grób? A może nie, Twój wybór :)

A tak ogólnie to osobiście nie tego szukam w poezji, ale mam świadomość, że znajdujemy się na forum dla początkujących (którym sam też jestem) i uważam, że ten wiersz jest niezłym treningiem i wiem, że napewno na nim nie poprzestaniesz, powodzenia :)

Opublikowano

jakoś mnie to nie wzrusza...jak tak bardzo ci zależy na tych zniczach po śmierci i jak tak bardzo się boisz ich braku, to może czas najwyższy coś zmienić...jestem ostatnią osobą jaka może prawić ci kazania i nie mam czasu na egzystencjalne pogadanki, ale ten tekst słaby..słabiutki i gaśnie szybko jak znicze złego gatunku. serdeczności

Opublikowano

Najpierw do :Cosimo_VillaNova

Każdy jest inny i nie ma takiego autora ani wiersza który podobałbys ie wszystkim, tak samo jest z stwierdzeniem zgasnie czy zagasnie.

Tutaj przytocze wspaniały cytat: ,,umrę po raz drugi, gdy nikt o mnie nie bedzie pamietał" Pyta kto to jest, bo nawet tego na nagrobku nei widac.Sorki, ale każdy wiersz przedewszystkim wymaga wyobraźni, zaden poeta nie pisze wprost o swoich uczuciasz, strachu, bólu, bo wtedy to by już wiersza nie stworzył:]

Do Samo Zło, chyba po przeczytaniu tego co napisałam wyrzej rozjasnilo ci sie o co mi chodziło.Powiem tyle , każdy ma różną interpretacje utwórów.Wam sie nie podoba, natomiast inni są zachwyceni.Ten wiersz ma głęboki przekaz, tylko trzeba go rozumiec.A rozumiec wiersze niekażdy może, trzeba sie z tym urodzic, tego sie nie da nauczyc. Ale wszystko zalezy od kwesti gustu, z wierszami to prawie tak jak z perfumami, jednemu się podobają, a drugiemu wydają się wstrętne.

Opublikowano

przesłanie wiersza:
zajmuj się cudzymi grobami
to ktoś zajmie się twoim
;)))

przekaz tego wiersza jest tak jasny, tak "nieukryty", że az tłucze po oczach biednego Czytacza...

podejrzewam, że w jakiejś ośmiolatce wiersz może budzić zachwyt
ale nie w osóbach dojrzałych, które tematy: "memento mori","marnośc wszystko marność" oraz "nie wszystek umrę" mają przerobione i w szkołach i emocjonalnie

oceniam wiersz jako bardzo słaby
niezależnie od tego, czy podoba mi się czy nie

pozdrawiam

Opublikowano

"wiersz przedewszystkim wymaga wyobraźni, zaden poeta nie pisze wprost o swoich uczuciasz, strachu, bólu, bo wtedy to by już wiersza nie stworzył:]" - nie ucz Ojca jak ma dzieci robić, chciałem tylko wiedzieć na ile moja interpretacja pokrywa się z Twoją.

Opublikowano

Uderzyła mnie mała rzecz.UOna Kot urzyła stwierdzenia ,,marność wszystko marność". Moja droga uwarzasz ze masz to za sobą to muszę cie powiadomic ze tego twierdzenia urzywasz błędnie. I nie bulwersuj się tym ze zwracam ci o to uwage, i nie lekcewarz tego.W końcu osatnio przerabiałam księge koheleta z paroma teologami.
A co do reszty, to róbta co chceta.
Wiersz jest prosty i swoją prostotą okazuje niezwykłość. Troszkę wyobraźni i lepszej interpretacji. Mam nadzieję ze nie mam do czynienia z ludźmi którzy czytają w parę sekund i na prędce wymyślają jakis komentarz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Proszę troszeczkę wyhamować i przyjmować krytykę zgodnie z obyczajami panującymi na tym Forum. Tutaj nikogo nie wzruszają takie zaczepne odpowiedzi.
Zamiast przerabiać "Księgę Koheleta" z teologami, proponuję na początek sięgnąć po "Słownik ortograficzny".
Czytanie wierszy uznanych poetów też wyszłoby na zdrowie Pani pisarstwu, bo na razie to "marność nad marnościami i wszystko marność"
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


w przeciwieństwie do Autorki nie bulwersuję się tym, że ktoś mi zwraca uwagę
bulwersuję się jedynie błędami ortograficznymi u kogoś, kto uważa, że zna się na literaturze

pozdrawiam
Opublikowano

Nie napisałam ze znam sie na wierszach. A tak pozatym to jesli kogos nie interesuje krytyka to po co jest forum? Skoro zwróciłam komus uwage ze kontekst stwierdzenia jest zupełne inny niz ten w którym został przytoczony, to moze najpierw b to przemyslec czy czasem nie mam racji? Jak mi ktos pokaze ze napisałam gdziekolwiek ze znam sie na literaturze to zwracam honor, lubie czytam interesuję sie ale znawcą nie jestem. A co do błedów, nie wszyscy rodzą sie bez dysleksji. moja już jest w wielkim stopniu opanowana, ale i tak jest z tym strasznie.

Opublikowano

po co te dyskusje?

skoro kilka osób mówi Pani że wiersz nie jest dobry, to warto się nad tym zastanowić i tyle, tu można się czegoś nauczyć tylko jeśli się tego chce...

kręcisz się w swoim wierszu wkółko. ciągle znicz, klonowy liść, grób... to nie jest ani ciekawe ani odkrywcze a my tutaj szukamy wlaśnie czegoś oryginalnego, staramy się dążyc do tego i pisać poezję współczesną a nie archaiczną. mam nadzieje że nie oczekiwałaś tu samych pochwał. nie tędy droga do sukcesu...

poza tym, panują tu pewne reguły, nie zmienisz ich, więc zamiast prowadzić te bezowocne rozmowy może lepiej wziąć się do pracy? zaprezentować coś lepszego, popracować nad warsztatem?

pozdrawiam
agnes

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wiersze mają to do siebie że powinny się bronić same. zresztą żeby coś obronic trzeba mieć argumenty, ja Twoich nie widzę. jeśli mi udowodnisz że wiersz jest dobry to przyznam Ci chętnie rację.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ty chyba nie wiesz co piszesz, wybacz...ale ja odwracam kota ogonem?
no nic, kończę tą żenującą rozmowę, bo powinno być o wierszu, jak mowi regulamin, ale skoro nie masz nic na jego obronę, to szkoda czasu

pozdr. agnes

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gerber

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja się na wsi wychowałam więc stąd wiem @Alicja_Wysocka dziękuję za tak długi i mądry komentarz  My kobiety bardzo często musimy udawać kogoś kim nie jesteśmy aby zadowolić osoby bliskie bądź te które nieustannie czegoś od nas oczekują  Bardzo męczące jest to na dłuższą metę  Pozdrawiam serdecznie @Natuskaa to prawda  Myślę że w każdej kobiece można znaleźć chociaż odrobinę tych nie zdecydowanym Ani  Pozdrawiam i dziękuję za komentarz
    • Dziś gwiazdy na niebie jak twoje źrenice świecą nieco jaśniej, zbiera się na burze. Czuję, jakbym znał cię całe swoje życie, całą wieczność wspomnień, choć może i dłużej.   Pierwszy raz twe oczy (choć pamięć nie sięga) widziałem gdzieś z hakiem czterysta lat temu. Wtedy to złączyła nas cicha przysięga - nie pamiętam treści, nie wiem jak i czemu.   Lecz nocy tej jakby wszystko zapłonęło: we mnie, w tobie, wokół - w jedno arcydzieło.   Może byłem jednym z turyńskich żołnierzy, ty zaś posadzoną na stosie skazaną. Spełniałem rozkazy, by mieć za co przeżyć, a ty czarowałaś - tak mi powiadano.   Gdy stanęłaś w ogniu obróciłaś głowę i spojrzałem wtedy prosto w twoje oczy. Wrzask spod twoich powiek odebrał mi mowę, bezgłos twego gardła ciepłe łzy wytoczył.   Kiedyś cię odnajdę - szeptałem do nieba - nawet w przyszłym życiu, gdy zajdzie potrzeba.   Po wieku czekania zmieniło się wszystko i w innym nas miejscu osadziły dzieje. Byłaś wtedy piękną rosyjską księżniczką, ja - klepiącym biedę moskiewskim złodziejem.   Spotkaliśmy się gdzieś pos murami Kremla i po styku spojrzeń poszłaś w swoją stronę. Księżnej nie przystoi miłość potajemna, mezalians odpada - i wszystko stracone.   Choć skradłaś mi serce, nie miałem nadziei - żyłaś pośród carów, zaś ja wśród złodziei.   Sto lat później inną baśń nam napisano, choć te same oczy zdobiły nam twarze. Na bruku paryża byłaś kurtyzaną, ja - spragnionym uczuć marsylskim pisarzem.   Nasza pieśń miłości trwała aż do rana, przez noc - jakby wieczność - od cienia wieczora. Ja byłem za głupi, a ty zbyt zmieszana. Pomyślałem z żalem: to jeszcze nie pora.   Moje marne serce zapłonęło wierszem. Żyliśmy noc jedną - nie mogliśmy więcej.   Tuż po Wielkiej Wojnie w lwowskim kabarecie ja pisałem teksty, ty grałaś na scenie. Rzucałaś spojrzenia skromnemu poecie, byłaś inspiracją, twórczym odkupieniem.   Przyszła wojna nowa - by zakończyć wszystkie, skryłem się w Warszawie, ty - gdzieś za granicą. Minęło powstanie - jednym krótkim błyskiem znalazłem się między gruzem a ulicą.   Lecz kiedy Warszawa w płomieniach już stała wspomniałem piosenkę, którą mi śpiewałaś.   Reszta jest już pewna - cała aż do teraz, lecz przyszłość wciąż płonie nadzieją karmiona, bo choć na tę chwilę tęsknota doskwiera, przeznaczenie żyje w istnień milijonach.   A każde rozstanie jest tylko chwilowe - spotkamy się znowu, może w innych ciałach, bo moja część duszy zna twoją połowę, i tysiące razy już ją pokochała.   Bowiem miłość nie zna czasu i tęsknoty - kocham cię na wieczność przez wszystkie żywoty.
    • @Nata_KrukOtóż to :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • byłaś chwilę a wieczność jakby w nas i w słowach a czyny tylko mitem bo czas zdanie swoje miał
    • @LeszczymMasz luz, który podziwiam, ale nie machaj na oślep ( żeby nie było, to nie krytyka) :)) tak mi się machanie skojarzyło:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...