Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zmarnowany Kwiat

Tectosmith
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kwiatuszek

Kwiatuszek

Opublikowano
Opublikowano

@Tectosmith Warto było czekać za tak pięknym wierszem! Nie zgodzę się tylko z dolnym dopiskiem. Jak widać nigdy nie wiemy co czeka nas następnego dnia i nie zawsze są to złe rzeczy. Na przykład myślimy, że ktoś znikł na zawsze, a tu niespodzianka:-) Pisz dalej, bo bardziej żal zmarnowanego talentu niż kwiatu. Pozdrawiam Cię serdecznie:-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Kwiatuszek To właśnie ta osoba jest tym zmarnowanym kwiatem, dziewczyna konkretnie. Popełniła samobójstwo na długo przed trzydziestką. Życie a także rodzina wcale jej nie oszczędzali. A mnie przykro do dzisiaj, że nie potrafiłem tego dostrzec wcześniej. Sam miałem napierniczone wtedy pod mózgownicą i dopiero od paru lat rozumiem czym naprawdę jest prawdziwa samotność.

Dziękuję Ci Kwiatuszku i pozdrawiam wiosennie :-)

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Miasto w południe

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      miasto w południe jak tło w teatrze a ta ławeczka drobny rekwizyt czas powolutku wspomnienia zatrze spytasz przeżyłam było na niby   potem premiera toniesz w zachwycie jeszcze kolejna później następna wszystko planuje scenograf - życie ach te wspomnienia jak sentymenty :)
    • violetta
      Miasto w południe

      Przez violetta · Opublikowano

      Kto teraz wraca na jedną ławkę, tyle ławek w mieście, często się siada, bo ma się i intensywne życie:)
    • Liric Cirine Neszi
      Wewnętrzne Dziecko

      Przez Liric Cirine Neszi · Opublikowano

      I choćbyś biegła przez świat na oślep, Ono wie, czego mu zabrakło. I choćbyś wyjechała sto mil od domu, w satysfakcji i dumie, że w końcu się uwolniłaś, odezwie się z Tobie nawet i tam. Siedzi skulone i wystraszone, i czeka na Twoją uwagę. A Ty w pędzie życia szukasz na zewnątrz. Nie słysząc, nie widząc, że to nie tak. I w końcu przychodzi dzień czarny jak noc, jak ściana i mur, jak meta i stop. I w środku gdzieś tam, w głębokiej otchłani, słychać szloch Dziecka "Ty się mną zajmij". Skąd to się wzięło? Co chce powiedzieć? Ile lat trwało? Gdzie byłaś? Gdzie biegłaś? Nic nie słyszałaś. Strzelało na zewnątrz, co było w uśpieniu. Więc wchodzisz do środka, do Siebie, do wewnątrz, zadajesz pytania o Jego potrzeby. Wewnętrzne Dziecko odpowie w tęsknocie, że czeka na mamę i tatę. Na ziemskich rodziców. Że czeka na nich w swym zapomnieniu. Zasady planety są jednoznaczne, więc trzeba dwoje, by zrodziło się nowe Życie. Lecz każdy z nas jest tym samym Światłem, przejawem Boskości, Jednią w komplecie. I nagle trzeźwiejesz, bo byłaś pod wpływem, programów z dzieciństwa ciągnących jak lina. Bo wiesz, że jesteś Jedynym Rodzicem, który ma wszystko, czego potrzeba. I wtedy utulasz w swej akceptacji, bezpiecznym ramieniem to małe Dziecko. Widzisz, uznajesz, kochasz bez granic, nie płynie już z braku, by ciągle mieć coś. Bo wszystko już jest, jesteśmy pełni, plastry na dziury są niepotrzebne. Bo ich tam nie ma i nigdy nie było, to brak świadomości tych naszych krewnych. Byłaś, jesteś i zawsze będziesz wszystkim, czego było Ci trzeba. Światłem, Miłością i Świadomością, zielenią trawy, błękitem nieba. Nie karmisz innych, nie jesteś już głodna, nie grasz ofiary, nie dźwigasz ciężarów. Nie jesteś już mała, lecz już dorosła, wyszłaś z dziecięcia i zależności od klanu. Widzisz już więcej, rozumiesz i słuchasz, bo Cisza Twoją cudowną przestrzenią. Już nie przekleństwem, a błogosławieństwem. Choć sama - nie sama, to w stadzie najciaśniej, a Ty wysoko, wyżej i jaśniej. Tam mało ludzi, ale wiesz dobrze, że tylko taka jest Twoja Prawda. Akceptuj i ufaj, idź za swym sercem, a przyjdzie co pragniesz z prędkością światła.    
    • aniat.
      Miasto w południe

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Dagmara Gądek Strasznie mnie onieśmielają takie komentarze, bo zupełnie nie jestem pewna swoich wierszy. Ale jest mi niezmiernie miło. Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • MIROSŁAW C.
      Garmino i podlaskie wonności 

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @befana_di_campi   Coś z mowy obronnej :))  "Prawdopodobnie postać południc utożsamiano z często występującymi w okresie letnim małymi wirami powietrznymi, powstającymi w gorące dni przed nadchodzącą burzą..."  Pozdrawiam. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...