Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

niesamowita już godzina, gdzie brak mi jest wytchnienia

a jutra nie ma dobrego, nie ma praktycznie żadnego

siedząc w ławce skończył się mój świat,

a chwilę potem odrodził się, tylko inny

bez żalu, bez polotu

zbyt zwykło, zbyt nijako

 

schematyczna rola, pusta obietnica

takie są realia,

już bez marzeń, bez wspaniałych słów

i rąk, z którymi można spleść swój los

zwykła szara teczka w rogu, w której ludzie trzymają swoje życie

 

i mnie poty oblewają, że taki jest mój los

po wszystkim,

będę jedynie z kawą witał dzień, i żegnał z srebrną butelką

a nazajutrz się nie obudzę

bo już nie będzie do czego,

 

zimno w krainie szarości,

dusza duszę pogania,

życie wypędza życie

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@leo Taka może być w naszym odczuciu rzeczywistość - gdy tracimy dostęp do jej głebszego, uniwersalnego sensu, tego, który zawsze (dla nas) jest, niezależnie od wydarzeń i naszych stanów... Bez niego dusze są zagubione. Tak myślę.

Przejmujący wiersz, szczególnie jego zakończenie.

Serdecznie pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...