Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Spaghetti al dente

Kwiatuszek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Kwiatuszek

Kwiatuszek

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

 Kropił jesienny deszcz,
nam się nie chciało jeść,
bo byliśmy tak sobą zajęci.

 

 Kelner kiwnął na znak,
że już pora iść spać,
nie zjedzone spaghetti al dente.

 

 Założyłeś mi płaszcz,
co kupiłam na dniach,
zauroczyć cię chciałam czerwienią.

 

 Wzięłam swój bukiet róż.
Ach, wręczyłeś mi tu!
Me uczucia się nigdy nie zmienią.

 

 Wieje jesienny wiatr,
nam się nie chce iść spać,
podrepczemy alejką wtuleni.

 

 Kelner zamknął już drzwi,
w mroku: cienie i my.
Cienie -smutne, my- rozanieleni.

 

 

 

17
Manek

Manek

Opublikowano
Opublikowano

A ja się z Jackiem nie zgadzam. Właśnie tak jest dobrze jak jest. Dobry, nie łamiący się rytm i do tego jeszcze fajnie trzecim wersem urozmaicony. Rymy też dobre. Rozwijasz się w dobrym kierunku.

1
Kwiatuszek

Kwiatuszek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Tectosmith Też brakuje mi siebie tutaj. Cieszy mnie Twoja pozytywna opinia:-) Miłego wieczoru Ci życzę:-))))

@Sylwester_Lasota Dziękuję serdecznie i miłego wieczoru:-)))

@Jacek_Suchowicz Strofy po 5 zamiast 10 pewnie byłyby ok, jednak mój zamiar był taki dokładnie. Dziękuję jednak za pomysł. Pozdrawiam serdecznie:-)

@Manek Rozwijam się, trochę tak. Obecność na tym portalu robi swoje ;-))) Dziękuję Ci za miłe słowa i pozdrawiam serdecznie!

@duszka Cieszę się, że przypadł do gustu;-) Dziękuję, pozdrawiam:-))))

@Rafael Marius Dziękuję bardzo za czytanie, pozdrawiam!

@kwintesencja Wiersz powstawał przy delikatnej melodii;-) Dziękuję i pozdrawiam!

@Bożena De-Tre Podobno takie najzdrowsze:-) Dziękuję za serduszko i pozdrawiam!

@beta_b Miło mi:-) Dziękuję i pozdrawiam!

@Tectosmith Tak więc zostaję przy moich nierównych strofach ;-)))

1
  • 1 miesiąc temu...
  • 5 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Andrzej P. Zajączkowski
      Smutna prawda

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      @Agnieszka Charzyńska ...Te brudne dworce gdzie spotykam ją, Te tłumy, które cicho klną,...                                   Grzegorz Ciechowski   Tak mi się przypomniało. Dziękuję, pięknie to napisałaś. 
    • Domysły Monika
      pyszna

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Ulala cóż za smakowita ta Viola.. Piękna, miła, słodka... A jaka zmysłowa    .. "wszelkie podobieństwo osób do sytuacji jak i sytuacji do osób jest zupełnie przypadkowe"... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Panie Jacku sztosik że tak powiem  
    • Domysły Monika
      Zastygłe chwile

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Mitylene ta odpowiedź jest tak czasami, przytłaczająco - istotna. Dziękuję za podzielenie się myślą

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          @violetta  jakiś mi tak wleciało do głowy... Ale co śmieszniejsze widzę te kokardy Pozdrawiam miło Cię pod tematem widzieć     @Stracony I powiem Ci rozbiłeś "bank" o ten świadomy smak mi się rozeszło... Dlatego zaczęłam od; nałogowego posypywania kontur ust solą - sól podkreśla smak. Miło że podzieliłeś się myślą  Pozdrawiam serdecznie      
    • Andrzej P. Zajączkowski
      Robert Frost - Modlitwa Wiosenna (A Prayer in Spring)

      Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano

      Och, radości naszej kwiatowej daj nam dziś; I nie pozwól by w dal wybiegła nasza myśl  Gdzieś do niepewnych żniw; tutaj zatrzymaj nas Wszystkich, po prostu w ten wiosenny czas.   Och, w białym sadzie tej radości daj nam moc, Jakiej nic nie miewa w dzień, jak u duchów w noc; I uszczęśliw nas szczęśliwymi pszczołami, Wśród doskonałych drzew rój brzęczy kołami.   I uszczęśliw nas nagłym ptaka przelotem, Co brzęczenie zagłusza skrzydeł trzepotem, Meteor z dziobem jak igła śmigający, Nektary z kwiatów w powietrzu spijający.   Bo to miłością jest, a nie nic innego, Która należy do Boga wysokiego, By uświęcić w pełni Jego zamierzenia, A od nas wymaga jedynie spełnienia.   Od tłumacza: Jak raz trafiłem w porę roku.  I Robert: Oh, give us pleasure in the flowers to-day; And give us not to think so far away As the uncertain harvest; keep us here All simply in the springing of the year.   Oh, give us pleasure in the orchard white, Like nothing else by day, like ghosts by night; And make us happy in the happy bees, The swarm dilating round the perfect trees.   And make us happy in the darting bird That suddenly above the bees is heard, The meteor that thrusts in with needle bill, And off a blossom in mid air stands still.   For this is love and nothing else is love, The which it is reserved for God above To sanctify to what far ends He will, But which it only needs that we fulfil.
    • jaś
      Obrona

      Przez jaś · Opublikowano

      @violetta rozpieszczasz mnie słowami :):):) W nocy przyśni mi się może, że jestem jakimś Sienkiewiczem czy innym Norwidem :) Przewróci mi się w głowie normalnie. A pamiętasz ten cudowny sonet:       "Już północ - cień ponury pół świata okrywa,  A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje,  Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje,  Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa.  A choć znużóne ciało we śnie odpoczywa,  To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje,  Goni za marą, której szczęściu niedostje, A dusza przez sen nawet drugiej duszy wzywa.  Jest kwiat, co się otwiera pośród nocy cienia  I spogląda na księżyc, i miłe tchnienie wonie,  Aż póki nie obaczy jutrzenki promienia. Jest serce, co się kryje w zakrwawionym łonie,  W nocy tylko oddycha, w nocy we łzach tonie,  A w dzień pilnie ukrywa głębokie cierpienia".       A Słowacki miał przyjaciela, Ludwika Spicnagla. Pamiętam jak w jednym z listów do niego napisał tak:  "a czy ty wiesz, że ja według Gala mam organ samobójczy ?" Jak byłem dzieckiem bardzo mnie to intrygowało. I zapamiętałem. Dziwne.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...