Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@wolnosc_mojej_duszy urzekający, zatrzymujący utwór... czytam już któryś raz i nie mogę wyjść z zachwytu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

po tak cudnej interpretacji, którą przestawił @Tectosmith aż głupio coś dodawać od siebie i kompromitować się własnym spojrzeniem  hihi szczególnie, że potwierdziłaś iż trafił w 10 :) dla mnie jednak wiersz pachnie kosmosem i inżynierią tworzenia światów... światłość na poziomie absolutu rozrywa się na nieskończoną ilość barw i wibracji, na galaktyczny pył, na widowiskowe spektakle eksplozji, implozji ... rozrywa się na miriady tęcz, na pasmach których wędrują strudzone dusze istot uwikłanych w swe nieporadne człowieczeństwo... To dla nas ta gra, dla nas rozrywana jasność i kosmiczny wydech tworzący uniwersum. Zamiast pozostawać niewidzialną rajską nieskończonością uwaga zostaje rozproszona by wykreować obserwatorów potrafiących interpretować własną przestrzeń - każdy ze swego poziomu :) hehe, wiem, odleciałam :) tylko nie pytaj proszę o adres mojego dilera bo nie podam wiesz, rozporządzenie RODO i takie tam

Opublikowano

@wolnosc_mojej_duszy

To jest naprawdę bardzo dobry wiersz!!

Treść wypływa bezpośrednio/pośrednio z bliźniaczych płomieni jednej duszy!

To jest strefa wolnej myśli jak czyściec, w jakich woda!! Zdaje ezgamin, bo oczyszcza, przede wszystkim z brudu i kurzu, by przezroczysta dusza była czysta. W treści tego wiersz widzę więcej, jednak uważam,że inni powinni również dostrzec w tym wierszu walory, o jakich mowa

Pozdrawiam autorkę!

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdzie szukać natchnienia? Jak unieść ciężar słów? Będąc jedną z głów. Przez czas do strącenia.   Gdzie szukać natchnienia? Do siebie kluczy, dróg. Patrzy cierpliwie Bóg. W bezmiar ludzkiego błądzenia.   Gdzie szukać prawdy? Spełnienia. Światła dla lepszych słów. Wiary, co użyźni marzenia. Serca, by znów sięgnąć chmur.   Gdzie szukać prawdy? Spełnienia. Chwili co zatrzyma nasz trud. Objęć szczerych, słodkich jak miód. Miłości, aż do zatracenia.     Podaj mi siebie pod powiekę. Może daruje nam czas. Moment i chwilę jak rzekę. Prawdę, na cały ten fałsz.
    • @Marek.zak1 Słuszna dedukcja   przy świętych kryptach Anka w Betlejem modli się z księdzem swym dobrodziejem lecz się dziwi seksi-panna że z nią nie drgnie mu sutanna więc chyba jednak jest kryptogejem
    • @andreas  Czasem tak bywa, że wiersz do wiersza pasuje. Andreasie, muszę już tak pisać, bo każą mi mieszkać w tej krainie. Tobie także miłego weekendu, chociaż mogłoby być troszkę cieplej, pozdrawiam :)
    • @Alicja_Wysocka Puenta podobna do mojego ostatniego "Przyśnij się znowu". Super! A ten rożek Księżyca przypomniał mi wierszyk, którego pierwsza zwrotka brzmi tak:   znowu na rożku Księżyca siedzisz och nie zaprzeczaj dobrze to wiem i sobie kiwasz jak małe dzieci pantofelkami raz w tę raz w tę   Pozdrowionka i miłego weekendu życzę, Alicjo z krainy czarów.
    • Żal i smutek ściskają mi serce Żałoba nie daje chwili wytchnienia Sumienie nie pozwala spać po nocach Dzień po dniu, myślę o Tobie   Gdzie teraz jesteś? Co teraz robisz? Czy jeszcze mnie pamiętasz? Odpowiedzi skryte, jak Ty   Ból, który sam na siebie sprowadziłem Błąd, który zrujnował mi życie Od lat pięciu spadam w przepaść Wyciągnij dłoń i poprowadź mnie   Ostatni raz kiedy kochałem Już później tego, nie doznałem Zamknięty w sobie, bez emocji Nie czuję już nic, tylko gniew   Daj mi tylko znak, pokaż że jesteś Przywróć martwego do życia
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...