Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy następnym razem
spróbujesz powiedzieć: wiem
- dobrze się zastanów
płuca szykując do nieludzkiego
wysiłku pomyśl dlaczego
chcesz wiedzieć

a może chciałeś powiedzieć: muszę?

może w jasności Twej stoi niedbale,
z rękami w kieszeniach
oparta o krawędź wygody
marna potrzeba

nie stoi w szeregu z pierwszymi,
których nocne psalmy utkane
z twardych obcasów trwożą
przypadkowych przechodniów

jest jak krótkonogi naburmuszony
chłopiec skarcony za drobiazg
nienawiść nigdy już nie opuści
jego brzucha

następnym razem powiedz lepiej: spałem
słodycz snu wyciekła z ust moich
jak ślina na poduszkę
śpiąc nie wiedziałem
lecz śniłem pewność
której teraz jak śliny się wstydzę

Opublikowano

coś mam przeczucie, że tu wystarczy mniej słów, na przykład:
"zanim znów powiesz: wiem"(okropne!) albo "przemyśl zanim powiesz: wiem"
(- oj, chyba w ogóle trzeba to przepisać)

kłopot w tym, że ten wierszyk się zatrzasnął między furtką języka potocznego
a... no powiedzmy "niepotocznego" i chyba sam nie wie, w którą stronę chce pójść.

bezpośredniość zwrotów "per ty" miała trącić kolokwialnością, ale teraz, obawiam się, niczemu to nie służy.

nielogiczności nie widzę, może po prostu przecinki są nielogiczne - masz rację, chyba je poprawię.

dziękuję za komentarz!

Opublikowano

byłoby to pouczanie gdyby było do czytelnika...
rzecz jednak w tym, że takie rzeczy mówi się sobie
ten wierszyk byłby nieznośnie głupi, gdyby go czytać
jako moralizowanie.

To mówi człowiek patrząc na siebie w lustrze. Oczywiście
tego nie widać, to znaczy nie uważam za stosowne
mówić o tym explicite, bo to zabije wiersz. Takie rzeczy musi być widać między wersami. Stąd "zwykłość" języka, która skądinąd właśnie zaczęła mi przeszkadzać. Sam widzę, że te słowa nie śpiewają jak powinny w chórze. Napisałem to dawno temu i wstawiłem tutaj bez uważnej lektury - nadaje się do poważnych przeróbek.

Chętnie przyjmę wszelkie uwagi. Co do jednego mam jedak pewność:
Sens tego wiersza jest prosty jak piosenka o Kubusiu Puchatku i ma jednocześnie zasadnicze znaczenie. Tylko teraz trzeba znaleźć sposób, aby o tym opowiedzieć.

Jak ktoś sobie życzy, chętnie dam szczegółową analizę tego wierszydła.

Co do Samego Zła: Chętnie się odniosę w wolnej chwili, tylko musze się uporać z samym dobrem poniedziałkowego poranka!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
    • Piękna, żarliwa poetycka modlitwa. Pełen uznania za to co i jak napisałeś. Pozdrawiam Robercie z życzeniami dobrych Świąt dla Ciebie i rodziny. Marek. 
    • @KOBIETA gdy się uderzyła, to chciała, żebym ja ją ratowała i do mnie szła na ręce w płaczu:) @Rafael Marius dzięki, to duży trud, ale lubi słuchać i rozumie co się do niej mówi:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...