Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie, odpowiedzi bywają często różne. Jestem z gatunku odkrywców, co lubią zajrzeć, gdzie się da. A przez te ponad pół wieku życia sporo się odpowiedzi nazbierało. Choć mądrości niewiele przybyło, a może nawet ubyło.

 

Owszem, mądrzy już chyba nie żyją, a świat pogrąża się w szaleństwie.

Opublikowano

@Łukasz Jasiński w jaki sposób chcesz więc walczyć z głupcem? Nie ustąpić to znaczy zniżyć się do jego poziomu i "boksować" się z nim, a to doprowadzi do czego ? Bo moim zdaniem do powiększenia grona głupców...

 

Pokora i skromność nie polega na rozdawaniu majątku, raczej na rozdawaniu miłosierdzia, milosci i dobroci, a pomniejszeniu swojego napuchniętego ego. 

 

 

 

 

@Bożena De-Tre dzięki Bożenko za Twoje przemyślenia, uściski! 

Opublikowano

@viola arvensis Pokora jest wadą ludzką z której zrobiono „cnotę” …wtedy łatwiej manipulować człowiekiem słabym…rozdawnictwo to poniżanie myślącego.Przyjme oczywiście krytykę ale bez przeklenstw proszę i ciosów prostackich…argumenty nawet skrótem myślowym odczytam…póki jestem trzeżwa

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

( głupi żart ale co tam-:)

@Bożena De-Tre …a „ego” niekoniecznie napuchnięte a świadome doceniam.

Opublikowano

@Bożena De-Tre słaby człowiek to ten z wybujałym ego. Słaby i głupi. 

 

Pokora źle rozumiana może się przedstawiać jako słabość ale to postawa świadczącą o człowieku, który wie, że może się mylić, błądzić,  i daje szansę innym w odnalezieniu swojej drogi. Nie pakuje się innym, ze swoimi racjami na głowę a odchodzi też od tych, którzy jemu chcą się na głowę pakować albo też do głowy...

Pokora to nie podkulanie ogona ale też nie ujadanie.

Nie ma mądrości bez pokory. Nie ma pokory bez mądrości. 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@viola arvensisPokora to w pewnym sensie odwaga, bo czyż nie jest łatwiej urągać, bluźnić, przeklinać, itp., i tak, pokora to również część ego, która jest za pan brat z mądrością. Pamiętam polskie przysłowie, które mówi, że: Pokorne ciele dwie matki ssie. Pokora to przeciwwaga dumy.  Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@viola arvensis

 

Nic nie robię: jestem pokojowym pustelnikiem i rozmawiam ze Świętą Matką Natury za pośrednictwem Słońca, Deszczu i Wiatru, a pokory powinni nauczyć się ci, którzy mają coś na sumieniu - krzywdy wobec niewinnych, jeśli chodzi o obowiązki, to: robię swoje i wracam do mieszkania - nie interesuje mnie życie innych ludzi.

 

Łukasz Jasiński 

Opublikowano

@viola arvensis

Głupota

 

Głupota wrzeszcząca.

P***doli bez sensu,

Zabiegana w czasie

Nie siądzie, pobiegnie.

 

Nie zwraca uwagi,

Decyduje szast-prast.

A że nie rozumie,

Mówi - nie jej wina.

 

Nie kocha, pożąda.

Odważna zarazem

Łamie swe zasady,

Bo pragmatyczną jest.

 

Gdy ktoś jej wypomni,

Że jest zagubiona,

Winę zaraz zrzuci

Na okoliczności.

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesz - ja lu­biłem zachmurzo­ne niebo Cel­tyckie chóry przy dębo­wych stołach Gdy gar­son mil­cząc Guin­nessa na­lewał I krzepnął spokój bo świat mnie nie wołał   W ra­mionach gro­zy czy też w brzas­ku chwały To­piłem obłęd który wciąż doj­rze­wał Świat wy­dawał się być niedos­ko­nały Dla am­bicji i wewnętrznych prze­mian   Ce­niłem piękno po­nad wszelką miarę Budząc nadzieję roz­siewałem smut­ki Kar­miłem ciało i tra­ciłem wiarę Gry­wając w ba­rach za bu­telkę wódki   Słowa spłonęły wiatr roz­wiał po­pioły Spoj­rzałem w stud­nię swo­jej ciem­nej duszy Wie­czność od­kryłem w ok­ruszkach po­kory Kroplą od­wa­gi zło pragnąc wyk­rztu­sić   Dzi­siaj ro­zumiem dokąd ten świat zmie­rza Wszys­cy to wiemy lecz nikt nic nie zmieni Chcę być świadec­twem Two­jego przy­mie­rza Pa­nie coś stworzył tę prze­piękną Ziemię
    • @MIROSŁAW C. Bardzo dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam
    • @tie-break @Annna2 Przychylam się do komentarza Annny2.Rzeczywiscie nie ma tu rymów dokładnych.Vilanella to gatunek literacki, który powstał w wieku XIII i początkowo były to utwory sielankowe.Takie piosenki biesiadne.Twoja propozycja vilanelli jest raczej wierszem współczesnym, napisanym że strofami, które przypominają tylko vilanelle. Bo jako gatunek dziś już historyczny i wiekowy wymaga także zachowania rymów dokładnych bo takie rymy pisano i wówczas.Jak dla mnie jest to wiersz biały bo trudno tu doszukać się choćby jednego dobrego dokładnego rymu...
    • @Marek.zak1 tak niestety bezbronne, ale inaczej się nie da i część z nich trzeba poświęcić, na te przyziemne przedmioty...
    • @Berenika97 Jestem wołaczem z wykrzyknikiem w dłoni!                           Gdy ryknę, muchy spadają z żyrandola,                           a zaraz potem tynk z sufitu...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...