Ludzie

[Ewelina]

ludzie przychodzą i odchodzą 

przewijają się z powietrzem 

chwytają za dłonie mnie

czasem za serce

malują pejzaż ażurowy

milczą i krzyczą 

i krzyczą... 

 

wzrokiem przyciągają

i odpychają 

idą wolno albo biegną

z wiatrem nikną za mgłą cienką

 

ludzie bliscy i dalecy 

obok przechadzają się 

błękit nieba zamieniają we fiolety 

przenikają mnie jak tęcza 

barwną nutą i słowami - 

z których składam burzę wierszy

 

ludzie 

ludzie 

zimno-ciepli

 

 

 

[violetta]

@Ewelina ładny, melancholijny wiersz.

[Ewelina]

@violetta dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[staszeko]

Faktycznie, ludzie chodzą nie wiadomo czemu. Statystycznie, ilość ludzi idących z lewej na prawą stroną jest mniej więcej równa ilości ludzi idących w odwrotnym kierunku, więc gdzie tutaj sens? Dlaczego ludzie nie mogą siedzieć na jednym miejscu?

 

Tekst przypomniał mi piosenkę Beatlesów:

 

Samotni ludzie
Skąd przychodzą?
Samotni ludzie
Kim są?

 

 

[duszka]

@Ewelina A może zmienno-cieplini..? Piękna, wrażliwa refleksja. Pozdrawiam :)

[Tectosmith]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I to mnie bardzo martwi. Chciałbym, żeby Ci ludzie jednak zostawali i byli istotnym elementem życia. No ale jest jak jest.

Pozdrawiam serdecznie :-)

[Bożena De-Tre]

@staszeko Ludzie się boją.Mało kto posiądzie świadomość „ przemijania”..to jest sztuka której trzeba się nauczyć po prostu.Skąd? Najlepiej właśnie obserwując drugich..i tak się mijamy prawo: lewo.Takie proste a boli!?

[Ewelina]

@Tectosmith w życiu wszystko przemija, zmienia się. Ciężko tego uniknąć, lepiej zaakceptować. Wtedy mniej boli.

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@staszeko wszystko płynie, jest w ciągłym ruchu, wszystko mija. Nie ma nic na stałe. Taka jest natura, takie jest życie. 

@duszka myślałam także o takim sformułowaniu, jednak ono zmieniłoby przekaz, więc zostałam przy tym.

Dziękuję za przychylny komentarz  

Pozdrawiam ciepło :)

[Rafael Marius]

@Ewelina

Wszystko płynie przyjmując linearną koncepcje czasu typową dla naszej kultury.

Ale są też i inne. Koła czasu. Wiecznego teraz.

[Ewelina]

@Rafael Marius a możesz rozwinąć koncepcję koła czasu?

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Może taki cytat z ewangelii Tomasza, gdyż bardzo go lubię.
"Szczęśliwy ten kto stanie na początku pozna koniec i nie zakosztuje śmierci."

 

Tą koncepcje spotkamy w Biblii w Księdze Koheleta. Warto przeczytać nie jest długa, za to poetycka.
Oprócz tego w chrześcijańskim gnostycyźmie, niektórych  wschodnich kościołach ortodoksyjnych, żydowskiej kabale i wielu innych religiach.

 

W skrócie chodzi o to że czas zatacza koło. To co niektórzy nazywają śmiercią jest narodzinami, a narodziny śmiercią.
To co jest już było. Historia lubi się powtarzać. Wszystko powraca.

Dusze wędrują po kole i cykl wcieleń trwa bez końca.
Jest określona liczba dusz stworzonych na początku.
Tak jakby Bóg uczynił koło i wprawił je w ruch.
Nic nie ginie i nic się nie rodzi.  Nie ma śmierci.
Wszystko płynnie przechodzi jedno w drugie.
Koniec jest zawsze początkiem.

[staszeko]

@Rafael Marius Jakoś nie mogę uwierzyć w tę wędrówkę dusz…

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Po co dusze mają przechodzić kolejne wcielenia skoro doskonały Bóg może stworzyć nieskończoną liczbę dusz, każdą odmienną? Jesteśmy liśćmi na drzewie — wchłaniamy światło, aż w końcu usychamy, a po nas przychodzą nowe liście, ale to już nie my.

 

Koniec jest końcem, bo kiedy umrę nie zacznę żyć od nowa i dzięki Bogu, bo byłby to najgorszy koszmar.

 

Z ziemi, gdzie ufność i strach podły

Z miłością życia, zbyt nam drogą

rządzą – dziękczynne ślemy modły

Bogom, co gdzieś tam istnieć mogą

Za to, że życie nie trwa wieki,

Że nikt nie wraca z mgieł dalekiej

Krainy śmierci, a nurt rzeki

Zawsze na morza spocznie progu.

 

A. C. Swinburne (1837-1909): „Ogród Proserpiny”.

 

Edytowane 17 Września 2023 przez staszeko
Add poem by Swinburne. (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@Rafael Marius interesująca teoria. Przyznam, że nie słyszałam o niej wcześniej. Bardzo pokrzepiająca stawiająca początek i koniec zupełnie w innym świetle. 

[kwintesencja]

@Ewelina to prawda, poznawanie ludzi, przebywanie z nimi jest inspirujące, chocby przelotnie tylko przeciely sie drogi, pozdrawiam :)

[Ewelina]

@kwintesencja dziękuję, że wpadłaś :) Tak, dokładnie - ludzie potrafią inspirować. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale według tej koncepcji jest stała liczba dusz. Jak wspomniałem powyżej.

Inaczej byłaby logicznie niespójna.

 

Każdy wierzy w to co jest spójne z jego duszą.

 

Mnie osobiście najbardziej odpowiada koncepcja wiecznego teraz.

Uważana przez większość naukowców za najstarszą. Występuje przykładowo w wierzeniach ludów Afryki. Skąd nasz ród.

Zatem można założyć, iż nasi przodkowie, właśnie takie mieli postrzeganie czasu.

Wystarczy powrócić do korzeni.

[staszeko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taka koncepcja zdecydowanie nie dla mnie.

 

Dla mnie wszystko musi mieć sens i przyczynę. Dlaczego natura miałaby regenerować dusze? Natura jest super oszczędna i nie robi niczego bez powodu. Poza tym natura jest niezwykle ergonomiczna i chaos jest jej naturalnym stanem. Ludzie utrzymują chwilowo stan względnie uporządkowany, zużywając na ten cel olbrzymią ilość energii, co powoduje w rezultacie jeszcze większy chaos.

 

Myślę, że ludzie ze strachu przed śmiercią, a właściwie obawą utraty życia stworzyli tę i podobne bajki.

 

Pozdrawiam.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Ewelinaz wiatrem nikną za mgłą cienką - ludzie tacy są...pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Ewelina]

@Wiesław J.K. tak, są jacy są ;)

Pozdrawiam serdecznie :)

[Gość]

@Ewelina nie wszyscy odchodzą...

zostają ci, dla których jesteś-jestem

i będziesz-będę

 

i tylko tacy są naprawdę istotni

 

refleksyjny wiersz :)

pozdrawiam!