Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Na wylot

kwintesencja
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
kwintesencja

kwintesencja

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

To ciało smagane kolejną dekadą

Szkaradnie się zmięło, od biedy założę

Nie sposób wyplenić – na stałe przywarło

Doń siódme nieszczęście, ja – dziecko strapione

 

Oczyszczam się krzykiem, przeżywam na wylot

Pękają fastrygi w rytm pieśni wisielczej

Wracają wspomnienia, jak dobrze się żyło…

Choć z wierzchu wciąż rdzawa, jaśnieje mi wnętrze 

Edytowane przez kwintesencja (wyświetl historię edycji)
15
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
Opublikowano

@kwintesencja A to się narobiło ... W końcu wiersz o mnie ... :-)

Świetnie napisane. Osobiście traktuję treść dosłownie i przyznaję się, że nie lubię patrzeć w lusterko. Z tym, że do mnie nie wracają żadne wspomnienia. Z przerażeniem zauważam, że w zasadzie już ich nie mam.

Twój wiersz natomiast zwraca mi uwagę, że nie oddzielam siebie od ciała, w jakiś sposób utożsamiam się z nim i pomimo, że nawala w wielu obszarach to wciąż czuję się albo sobą, albo niczym.

Super wiersz, pozdrawiam serdecznie :-)

 

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
kwintesencja

kwintesencja

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Tectosmith dziękuję Ci bardzo :)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja też ten wiersz traktuję bardzo dosłownie, wiesz, z tym brakiem wspomnień mogą się wiązać pozytywy, tak jak mówiłeś kiedyś, tych złych rzeczy też nie pamiętasz

 

Ja dokładnie tak samo mam, pochłaniają mnie ostatnio te kwestie, temat ciała jest szeroko obecny i niewyczerpany,i na pewno niejeden wiersz jeszcze na ten temat powstanie

 

pozdrawiam serdecznie :)

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Rafael Marius

Rafael Marius

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@kwintesencja

Ja to już w wieku 25 lat nabawiłem się niepełnosprawności, zatem niezbyt długo się ciałem cieszyłem. Stąd też wiersz jest mi bliski.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak na dzisiaj jaśnieje, a co będzie jutro czas pokaże.

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
kwintesencja

kwintesencja

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miło mi, że odnalazłeś w tym wierszu coś bliskiego :)

 

zdrowie i młodość nie jest nam dane raz na zawsze, czas nas mniej lub bardziej doświadcza, dlatego trzeba to ciało akceptować i być wobec niego wyrozumiałym

 

pozdrawiam serdecznie :)

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Adaś Marek
      dla kogo wiersz

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Trudno z takim przekazem czytać wiersze żonie i zdobyć się w pisaniu choćby na westchnienie przecież ona w zazdrości żywym ogniem płonie i mogą spokój  życia  strawić te płomienie...   Nie jestem ryzykantem sweterków nie noszę choćby nawet misterne miały warkoczyki żonę o zrozumienie moich wierszy proszę wręczając ulubione czerwone goździki...   Pozdrawiam Adam
    • Florian Konrad
      Zassane

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      zdanko prosto ze snu. przelazłe z niego i  wpływające na real (aż postrzeganie świata od tego dziczeje, kiełkuje w niebezpieczne rejony, a charakter – awangardowieje na bezczelnego!).    uczucie, jakby się liznęło gwiazdę  – i aż na jawie czuć!   ...a ty powiesz, że to byle poezyjniak, składzik  dźwięków, wymuszony i mało głęboki, jak cały ja (przypominam, że na internetowym teście IQ uzyskałem szalone 20 punktów!), i nawet,  gdyby dałoby się coś z tego wycisnąć  – byłoby piękne, jak scenariusz remake'u Złotopolskich.   poza tym – jest jak post, co wrósł mi w gałkę oczną  i którego nie mogę edytować.   i że "zapisz je, zapisz, niech się rozrośnie do rozmiaru pełnowymiarowej historii – a ludzie powiedzą, że ostatni raz tak się wynudził na Srpskim filmie  albo Zmierzchu".   e tam. obracam w ustach tę gorącawkę, zdanie proste jak jedzenie chleba. jak judzenie. niewtłaczalne w czarny prostokąt,  niezamalowane kółko.   zdanko za zero punktów, dumne z własnej  bezwartościowości i ciemnoty ("Możecie nie ćwoknąć!" – warczy półgębkiem.).   wypowiadam je na głos i czuję, że "Zadebiutowało coś złego w tym zdarzeniu."*   budzi się magia, z krainy bajek, zakosami,  wyjeżdża kichowóz, bajecznie kolorowa łada rapan, autko do przewozu flaków. zbyt szybko wchodzi w zakręt, wywraca się – i cieknie więcej treści.  *autentyczne zdanie ze snu, z września 2024 r.  
    • Jacek_Suchowicz
      dla kogo wiersz

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Marek.zak1 to są właśnie artysty:)))   @andrew bywa różnie - niestety :)))   Dzięki i pozdrawiam
    • Florian Konrad
      Pawilon w Babilonie

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński Dziękuję. Cały ja jestem sarkastyczną iluzją :)
    • Jacek_Suchowicz
      Wierzę w cuda

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      ja proponuję nic na siłę żyć marzeniami wspomnieniami wziąć stworzyć nowe bardzo miłe a czas zagoi wszystkie rany

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...