Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nie przynoście wódy poetom...(pastisz lecz nadal persyflaż)

sam_i_swoi
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

sam_i_swoi

sam_i_swoi

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

 

Nie przynoście wódy poetom

dajcie chleba bo lubią żyć

Oni mogą tylko na trzeźwo

wyłącznie pisać i być.

 

Dajcie kwiaty, masło i chleb

u nich kawior na kartce normalna rzecz

Oni muszą wynurzać się w biedzie,

by prawdziwie zabrzmiał ich śpiew.

 


I nie proście poetów do komnat,

im pałace zupełnie nie w smak.

Im się marzy noc nieprzytomna,

pełna gęba, cierpienia i strach.

 

Piekarz przyjaciel, chleb jak wódka i coraz bliżej do nieba,

a ile było już w głowie tych nieb, to chyba mówić nie trzeba.

Dziwka - spowiednik, miłość jak sól sypie z portfela na pościel.

Jeszcze by tylko utopić ból, ale przy którym moście ?

 

 

Nie przynoście wódy poetom,

dajcie chleba bo lubią jeść.

Takim bilans nie może na zero,

lecz na minus koniecznie ma wyjść.
 


I  wierzcie, wierzcie w natchnienie,

to nie jest bujda, banał, czy mit.

Oni muszą mieć czyste sumienie,

bo inaczej ich słowa to kit.
 

Oni muszą mieć ciągle za mało

i najlepiej zawsze nie tak,

żeby pięknie się im umierało,

raz na tydzień, a nawet i dwa.

 

 

Piekarz przyjaciel, chleb jak wódka i coraz bliżej do nieba,

a ile było już w głowie tych nieb, to chyba mówić nie trzeba.

Dziwka - spowiednik, miłość jak sól sypie z portfela na pościel.

Jeszcze by tylko utopić ból, ale przy którym moście ?

 

Pastisz tekstu;

Tekst pochodzi z 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez sam_i_swoi (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      Liczby

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Na tym opiera się przecież numerologia.
    • Naram-sin
      Ćma.

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Ten wiersz ma zapewne jakiegoś adresata, na którym, jak widać, nie zrobił wrażenia. W związku z tym wyruszył w świat w poszukiwaniu kogoś, kto ulituje się nad tą konającą duszą. Chodzi wśród ludzi jak ekshibicjonista, pokazuje swoje cierpienie, agonię, rozpacz - i dziwi się, że każdy odwraca wzrok z zażenowaniem lubi odsuwa się dyskretnie. Może lepiej byłoby zmienić perspektywę pisania, i w centrum umieścić świat, a nie siebie, to wtedy wiersz znajdzie punkty styczne z wrażliwością czytelnika, który też przecież ogląda i odczuwa ten sam świat. Ale może robi to  inaczej, i chętnie dowie się, co ma na ten temat do powiedzenia autor? Wtedy może i łatwiej znaleźć znajomych, przyjaciół...  
    • FaLcorN
      Za rogiem klepsydra, a Ty?

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Czymże jest płomień w Twojej wersji? Namiętnością? Czy może masz na myśli płomień czasu? Tak skróciłaś, że rozwidliłaś interpretację. Propozycja bardzo dobra, doceniam. PS. Trochę się gryzie z moją precyzyjną naturą.
    • Naram-sin
      La Dernière Danse

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Każdy kiedyś był młody i chciał wylatywać ponad poziomy. Z przeświadczeniem, że świat dzieli się na wtajemniczonych wieszczów i podłych, ograniczonych duchowo obcinaczy skrzydeł, którzy nigdy nie ogarną twórczej iluminacji. Wyobraźnia i wrażliwość to jest jedno skrzydło, na jakim frunie poezja, ale potrzebne jej jest jeszcze drugie -  język poetycki. Każdy tekst literacki (zasadniczo to każdy tekst) składa się z treści i formy.  Dojrzałe podejście do pisania polega na tym, że autor nie stara się skłócić treści z formą.  Można mieć wiele do przekazania światu, a forma powinna pełnić rolę służebną - czyli służyć do wyrażenia treści. Służyć, czyli nie zabijać, nie deformować, nie ośmieszać, nie lekceważyć. Sam traktuj swoje myśli i emocje z szacunkiem, a nie podawaj je czytelnikom w oprawie byle jakiej, rozmamłanej, koślawej, bo na to zwyczajnie nie zasługują.
    • Tenebrae
      Ćma.

      Przez Tenebrae · Opublikowano

      Ja jestem dla ciebie zawsze, a gdzie dla mnie jesteś ty? Czemuż cię nie ma gdy wkraczają mgły? gdy wszystko milknie dookoła, a Ty wyraźnie słyszysz,  że moja dusza kona? czasem czuję się jak ćma, która jak głupia, ciągle do światła gna, myśli, że ją spotka coś miłego, że uchroni ją od złego, lecz to złudna nadzieja, w tych czasach ciężko znaleźć przyjaciela.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...