William Shakespeare - Sonnet 9 (tłumaczenie w pentametrze)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Czy tak bardzo się lękasz wdowich łez,

Żeś samotnemu życiu oddany?

Ach! Jeśli bezdzietny czeka cię kres,

Dla świata będziesz nieodżałowany;

Świat będzie twoją wdową w rozpaczy

Bo ślad po tobie całkiem uleci,

Gdy zwykła wdowa łatwo zobaczy

męża wspomnienie w oczach swych dzieci:

Spójrz, co roztrwoni utracjusz zmienia

tylko miejsce, na świecie zostając;

Lecz piękno nie zostawi nawet cienia,

wzgardzone zniszczeniu ulegając.

Nie ma w sercu miłości do innych

kto na sobie takiej zbrodni winny.

 

I William:

Is it for fear to wet a widow’s eye,

That thou consum’st thy self in single life?

Ah! if thou issueless shalt hap to die,

The world will wail thee like a makeless wife;

The world will be thy widow and still weep

That thou no form of thee hast left behind,

When every private widow well may keep

By children’s eyes, her husband’s shape in mind:

Look what an unthrift in the world doth spend

Shifts but his place, for still the world enjoys it;

But beauty’s waste hath in the world an end,

And kept unused the user so destroys it.

No love toward others in that bosom sits

That on himself such murd’rous shame commits.

[violetta]

Piękny sonet:)

[lirycznytraktorzysta]

@Andrzej P. Zajączkowski Uparty takisyn był... ten William. Dziecko by w człowieka wmówił.