Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Jedyna droga

Silverspeed
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Silverspeed

Silverspeed

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Bardzo proszę o opinie, wyciągnąłem takie wiersze z szuflady.

Tak nieśmiało zamieszczam.

 

 

tłumaczę świat na słowa
to nie zawsze się udaje
czasem jak w kłębku
myśli się plączą i
w mrokach nocy
w skupisku snów znikają

jest w tym jakaś magia
co sprawia że światło
przebija przez ciemność
z nutą melancholii
rozświetla duszę

gdyż jakże inaczej
miałbym oddać to co czuję
niż w słowach splątanych
odbitych przez pryzmat
wtedy

zauważam całą gamę kolorów
jak po nitce Ariadny
odnajduje jedyną drogę
do kolejnego słowa wersu

ścieżki do wnętrza siebie


 

Edytowane przez Silverspeed (wyświetl historię edycji)
5
Wędrowiec.1984

Wędrowiec.1984

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@Silverspeed Jeżeli prosisz o opinię to moja jest następująca: jeżeli już decydujemy się nie używać znaków przestankowych, musimy wyraźnie dać znać czytelnikowi o tym, gdzie kończy się zdanie lub myśl, a gdzie zaczyna kolejny wątek. Tutaj przeczytałem tekst ciągiem i wielokroć wydawało mi się to bez sensu, ponieważ nie wiedzialem gdzie kończy się myśl.

 

Dodatkowo: unikaj sierot, ponieważ kiepsko wyglądają na końcu wersów. :)

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      Brak

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @Berenika97 ... dziękuję za ciekawy komentarz... :) @Waldemar_Talar_Talar ... dziękuję za.. całośc.. na tak... :) @Wiesław J.K. ... ładnie to określiłeś... :) Dziękuję za wejście. @Rafael Marius... a ja nie zapominam, bo od zawsze to lubiłam... :)    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... Jacku... podłogi nie zostawiaj, po czymś trzeba stąpać... ;) Nie próbuję nawet rymowanej odpowiedzi... trochę mnie gościna wyczerpała. Dziękuję za miłe dwie strofki.   Drodzy goście.. dziękuję wszystkim za... każdy ślad... pod treścią... pozdrawiam.
    • Nata_Kruk
      światło do środka

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Ala... w białej.. odsłonie.. i jest co poczytać. Pozdrawiam.
    • Nata_Kruk
      czas gojenia

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      (...) ... czas gojenia bywa bardzo trudnym czasem, ale najważniejsze, że rany się.. goją... Pozdrawiam, Leno.
    • Nata_Kruk
      rozświetlanie

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... podobno kobieta potrafi zmyślać... :) i jeśli jest to... ... bo,  ... pięknie jest ufać komuś. Całe "Rozświetlenie" wydaje mi się liryczne... przyjemna, wyciszona treść. Mnie się podoba.
    • Alicja_Wysocka
      Rozmowa z duszą II

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      – Jesteś? – Cały czas. – Ale milczałaś. – Bo trzeba było zostawić miejsce. – Na co? – Na echo. – Przyszło? – Nie. Ale przyszło słowo. (pauza) – To był on? – Nie wiem. Ty wiesz. – Zbyt wiele szczegółów. Tylko on mógł znać. – Ale przecież… – …przecież on nie żyje? – Może żyje w inny sposób. – A może nigdy nie umarł, tylko się schował. (pauza) – Przez piętnaście lat można urodzić troje dzieci i zdążyć je wychować. – I rozwieść się cztery razy. – I zapomnieć swoje imię. – I przestać szukać. – A ty? – Mam serce jak folder. I wklęsłe miejsce. – Tam trzymasz jego słowa? – Tak. – Nie boisz się? – Tylko tego, że już nigdy nie powie więcej. (pauza) – Pisał rymem. – I w tych rymach było wszystko: porządek, czułość, echo. – Kochałam je jak się kocha czyjeś spojrzenie, zanim jeszcze spojrzy. – Znałam je jak wiersz, którego nikt nie opublikował, ale i tak istnieje. (pauza) – To był prezent? – Może próba. Może żart. – A może pożegnanie. – A co jeśli wrócił tylko na chwilę? – To też coś znaczy. (pauza) – Co teraz zrobisz? – Nic. – Czekasz? – Nie. Piszę. Dla siebie. I dla duszy. – Ale żeby przeczytał? (pauza) – Tak. Ale niech nikt inny nie wie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...