Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Olgierd Jaksztas Olgierd co Ciebie wzięło na to z Panem Bogiem ? :)) Kaplica jeśli facet jest szczery, a wiem bo sprawdziłem w praktyce. Żadna kobieta się nie przyzna, wszystkie szukają szczerych, ale bez kłamstewek do nich nie podejdziesz :)) Niektóre z nich nawet nie zdają sobie sprawy, że taka jest prawda :)) Możliwe, że ciut przesadzam, ale reguły raczej wskazują na taką okoliczność :) 

@goździk To tylko wycinek z dłuższego dialogu, zresztą lekko zmyślony ;)

Opublikowano

@goździk Piszę te krótkie dialogi. Napisałem ich chyba już ze 20. I one wszystkie złożyłyby się w całość :)) A im mniej rozmawiam z kobietami, co ostatnio notorycznie ma miejsce, to tym lepiej mi te dialogi wychodzą :)) To się nazywa prawdziwa ironia losu :))) Mam zresztą kumpla, który pisze fantastyczne erotyki, a w realu jakoś tak mało erotycznie :)) Zresztą mam na to teorię, bo im bardziej za czymś tęsknimy tym lepiej o tym piszemy :))) No ale bez przesady - ten dialog to żart słowny bardziej aniżeli pisarska istotność :)

Opublikowano

@Leszczym

Na początku, opowiem tobie dowcip.

Małżeństwo jest jak granat, ściągniesz obrączkę i dom znika

 

Natomiast, co do treści, muszę przyznać, że mi się podoba.

Trafnie określone realia w relacjach damsko-męskich czy męsko-damskich.

Pozdrowienia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Napisałeś  wiersz miłosny nasycony bardzo oryginalnymi obrazami. Uchwyciłeś absolutną i totalną miłości za pomocą języka kosmosu i metafizyki. Miłość jest kosmosem i ma siłę tektoniczną, staje się aktem boskim, centrum istnienia. Świetnie połączyłeś galaktykę (skala makro) z oddechem (mikro). Wiersz ten jest niesamowicie zmysłowy i cielesny - ciało staje się pejzażem dla metafizycznych zdarzeń. "Twój dotyk [...] jest rzeźbieniem w mojej krwi" — to jedno z najmocniejszych zdań w tym wierszu. Niesamowicie fizyczne i bolesne, a jednocześnie piękne. Niezwykły jest moment, w którym pojawia się śmierć. Zazwyczaj miłość walczy ze śmiercią lub śmierć ją kończy. Tutaj odwróciłeś role. Miłość jest tak potężna, tak gorąca i tak żywa, że staje się zjawiskiem, które imponuje samej śmierci. Śmierć przychodzi by ją podziwiać, chce poczuć ułamek tego żaru. To przepiękne. Miłość nie jest tylko uczuciem między dwojgiem ludzi - jest fundamentalną siłą wszechświata, która przetrwa sam wszechświat. Staje się informacją zapisaną w samych atomach, trwalszą niż czas. Niezwykły tekst! Napisałeś go z wielkim rozmachem i zatrzymuje.  
    • - O, co... - Panewka. - Zarybiliby raz akwen. - A po co?  
    • @Annna2 To bardzo smutna refleksja nad tym, co jako społeczeństwo cenimy, a co bezpowrotnie tracimy w medialnym hałasie. Powtarzające się zdanie "A kiedy umiera człowiek robi się cicho" działa jak gorzki refren. Ta cisza nie jest ciszą pełną szacunku; to cisza zapomnienia, cisza braku zainteresowania ze strony świata. Ostatnia zwrotka jest najbardziej poruszająca. "Łzy niepamięci" - płacz, który nie wynika z pamięci, a raczej z faktu, że świat już zapomniał. To łzy nad pustką, jaka zostaje. A prawdziwa wartość znajduje uznanie już tylko w innym wymiarze, metafizycznym, bo ten ziemski, ludzki świat, jest zajęty "szałem". To mądry i bardzo smutny wiersz. Zmusza do zatrzymania się i zadania sobie pytania: "Kogo opłakujemy głośno, a czyjej cichej śmierci nawet nie zauważamy?".
    • Ewo, cała Pelagia i gale pałacowe?  
    • Ład, a zupa rybna: pan by rapu zadał?  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...