Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Tak jak w tytule - jaki jest waszym zdaniem cel poezji?  Czy takowy w ogóle istnieje?

Czy należy traktować ją czysto personalnie, a może jako część "większego dzieła"? No i właśnie, czy słusznym jest w ogóle stwierdzenie, że jakkolwiek poezję "należy traktować"? 

 

Uprzedzając - chciałbym abyśmy spróbowali się zastanowić nad samą istotą poezji. Tematykę, sposób przekazu, zasadność trzymania się reguł takich jak sylabotonizm - zostawmy, ewentualnie traktujmy te cechy instrumentalnie, jako argumenty do poparcia naszych tez.

Edytowane przez janofor (wyświetl historię edycji)
  • janofor zmienił(a) tytuł na Cel poezji - otwarta dyskusja
Opublikowano

@janofor

 

szczerze ? 

 

Zanim sobie wyznaczymy cel poezji, odpowiedzmy sobie na pytanie - czym jest poezja?

Ja najczęściej odpowiadam na to pytanie tak jak Szymborska napisała :

 

".....
tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
jak zbawiennej poręczy."

 

 

Poezja to na pewno nie proza - tyle wiem .

Lubię czytać wiersze bo, są , bo ludziska jeszcze je piszą .

 

a co jest celem tego pisania i dokąd to zmierza, nikt chyba nie wie, oprócz autora.  

Opublikowano

czym jest poezja?

dla każdego czym innym, tak samo jak większość naszych różnorodnych definicji na świecie

poezja...

to sztuka.

poezja jest wszystkim co ci w duszy gra,

z iskierką twojego "ja",

i iskierką twojego spostrzeżenia na świat

poezja jest formą wyrażania siebie

indywidualności

umiejętności widzenia więcej

łapania chwil

czułością przeszłości 

rozważania nurtujących nas pytań o nieznaną przyszłość 

poezja? jaki ma cel?

a jaki cel ma to wszystko?

chyba jednocześnie w poezji i przez nią pragniemy to odnaleźć

 

Opublikowano

Poezja to przede wszystkim emocje. Jest dla emocji ujściem, sprawia że zaczynają mówić. Wydaje mi się, że właśnie dlatego wolę poezję, głównie XIX wieczną, od prozy. 

 

Gdy czytam Dziady, Kordiana czy Pana Tadeusza czuję coś czego nigdy w życiu nie dała mi Lalka czy W pustyni i w puszczy. Czuję autentyczny dramat bohaterów, czuję jak ich emocje wręcz wylewają się z tekstu i krzyczą by tego wysłuchano. Właśnie dlatego uwielbiam romantyzm. Naprawdę starałem się polubić pozytywizm ale jest dla mnie tak bardzo pozbawiony emocji... Ja wiem, że pozytywiści również wielokroć opisywali cierpienie i dramaty ale to nie to samo co romantyzm. Nie czuję tego, nie kibicuję bohaterom. 

 

Poezja ma być piękna, ma wyrażać emicje, nie może być brukana przez wulgaryzmy, które zawsze są drogą na skróty, a które możnaby opisać inaczej. 

 

Poezja to lira, która pieknie gra i nic tej grze nie może przeszkodzić.

Opublikowano (edytowane)

@helenormeller Nie za bardzo. Mam częstokroć wrażenie, że gdyby tylko pousuwać z tych utworów przejścia do nowej linijki, byłby to po prostu kawałek... prozy. Nie chwyta mnie to za serce, nic na to nie poradzę.

 

Od tej reguły mam jednak wyjątek, a są nim erotyki. Wg mnie, dobrze napisany erotyk nie potrzebuje rymów, a często wystarczą nawet pojedyncze słowa, by wzbudzić ekscytację.

 

No dobra, dwa wyjątki. Drugim są utwory mroczne z posępnym klimatem. Tak, tam również nie przeszkadza mi jakoś brak rymów ale muszę odnieść wrażenie, że wiersz nie został napisany w 15min na kolanie. 

 

Koncząc napiszę, że naprawdę wolę romantyzm z jego egzaltowaną poezją, pełną czasami przesadnej epickości. Brakuje mi tego w dzisiejszych utworach.

 

Poza tym bohater romantyczny wielokroć nie osiąga swojego celu, wielokroć mu się nie udaje, a taki ktoś jest mi naprawdę bardzo bliski.

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@Wędrowiec.1984 romantyzm to piękne i szczytne ideały. To patriotyzm, to emocje, które miały być siłą napędową do walki o wolność. I chyba to najbardziej w nim doceniam.

Bohater romantyczny - to jednostka z góry skazana na przegraną. Przez emocje.

I tutaj "zonk". :)

Nie moja bajka.

Ale szanuję tych, którzy są tą epoką zafascynowani  :)

Pozdrawiam!

 

Edytowane przez Cor-et-anima (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano (edytowane)

Poezja powstała przypadkowo jakimś stwierdzeniem, opisem rzeczywistości, który drgnął serce wywołując pozytywne emocje. Człowiek zaczął " poezjować" i potem zaczęło mu być brak tej poezji.

I to tłumaczy jaki jest jej cel. Po prostu zaspokaja potrzeby osób, którzy ją potrzebują do życia...a dlaczego potrzebują?...bo się w niej podkochują

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez maciek (wyświetl historię edycji)
  • 2 miesiące temu...
Opublikowano (edytowane)

@janofor Dla mnie poezją jest to że, jak boli kolano to potrafię sobie to wytłumaczyć, zlepkiem znaczeń, tym co znajdziemy w głowie, nasze uczucia i odczucia, obawy. Poezja jest wyrażeniem tego co nie da się do końca wyrazić.Jak w poezji Szymborskiej: jest ciągłym powstawaniem. 

Edytowane przez addjar (wyświetl historię edycji)
  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wydaje mi się, że najczęściej jest ona pretekstem do mówienia o sobie, więc może taki jest jej cel? ;)
 

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

@janofor Ciekawy temat :) Gdybym powiedziała jaki jest cel poezji... Dla mnie to nauka wyrażania czegoś, czego od tak nie da się wypowiedzieć. To pomaganie ludziom w zrozumieniu siebie.

Dla mnie jedną z intrygujących rzeczy w wierszach jest to, że jest w nich taka nutka tajemniczości. Co też może się kryć w tych słowach. Wiersze sprawiają, że możemy poczuć coś niespotykanego. 

Wiersze zaczynają refleksje już zaczęte...

 

A tak po za tym lubię słowa używane w wierszach :)  Często ludzie używają pięknych słów :)

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2–Dzięki–Zapewne determinuje. Aczkolwiek teraźniejszość, jest nieskończenie krótka. gdyż to – koniec przeszłości i początek przeszłości–Pozdrawiam:) * @Jacek_Suchowicz–Dzięki–Ciekawe nawiązanie wierszowane. W sensie treści, też–Pozdrawiam:)
    • @huzarcBo właśnie taka jest Natura! Silniejsza niż myślimy. Bardzo dziękuję! :) @andrewPięknie napisałeś! Bardzo dziękuję!    Ale natura Natura jest też jak górski łańcuch, milczy i rośnie, przestawia rzeki. Jej oddech to wichry, jej krok to lawiny, w oczach ma piorun, który nie zna wahania. Człowiek stawia mosty, a ona kładzie mgłę. Człowiek wznosi mury, a ona niesie czas. Nie trzeba jej lustra, by wiedzieć, że trwa. Ona jest siłą, co nigdy nie pyta.        Niezwykła z niej kobieta. ! Piękna i groźna, uwodzi i niszczy. :)  
    • jesteś naturą stworzoną dla nas ekosystemem w czasach dzisiejszych i swoją wartość już poznałaś ten ponoć sapiens coś ci chce spieprzyć   a ty pracujesz stale naprawiasz odtwarzasz stada ławice mnożysz rozsiewasz lasy suszysz nawadniasz obieg materii cały czas krąży ...   jak się rozpiszę to w osobnym wierszu dzięki :)))    
    • Na melodię: ''Szła dzieweczka do laseczka""     idzie krasnal leśną dróżką zamyślony tak                                 że słów nawet brak biedak kłopot ma   swą rodzinę chciał wyżywić lecz on pecha miał bo wiewiórka mu opróżniła stół   gdzie jesteś krasnalku zaraz mi mów po co tyś głuptasku wlazł pod mój but ja ciebie zeskrobię ulepię znów a ty mi zapiszczysz co to za cud   *^* idzie krasnal do cna wielki po zlepieniu tym taki duży jest oraz gruby też   pod bucikiem coś się wierci lecz przestało już. to kapturek ma naleśnika kształt   kapturku czerwony gdzie jesteś gdzie twe ciało zeskrobię usmażę też nałożę na talerz lub nawet dwa niech moja rodzinka wyżerkę ma
    • @Somalija umiesz, tylko nawet nie wiesz o tym... 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...