Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

sen Hitlera

o ukrytej w szwarcwaldzkich lasach

pancernej pięści Rommla

tylko przeciągał nieuchronne 

 

nowe pola śmierci

i odwroty drogami rozkładających się ciał

wtedy żołnierze dwóch stron

już myślą to samo 

 

przejęta scheda spalonej ziemi

wyniosła karła przeklętego narodu 

ruszył czerwone granice 

piekła 

 

 

będziesz walczył

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Wiersz fajny i w uniwersalnym przesłaniem. Niedługo po inwazji samochód Rommla (17  lipca 1944) został ostrzelany, on sam poważnie ranny i odtąd był już poza wojskiem, a 17 października 1944 został zmuszony do popełnienia samobójstwa w zemście za sympatyzowaniem z zamachowcami na Hitlera.

Pozdrawiam.  

Opublikowano

@Arsis Cześć, Hitler pod koniec wojny miał obsesję, że w Szwarcwaldzie ukrywa się dywizja pancerna i przyjdzie z odsieczą Berlinowi...

 

Co z Tą gwiazdą, która wybuchła? Teraz Orion jest widoczny na południowo-wschodnim niebie i często patrzę, ale światło jeszcze nie dociera...

Opublikowano

@Somalija bo orion to gwiazdozbiór jesienno-zimowy, co z tą gwiazdą, która wybuchła? Betelgeza, czyli alfa orionis, czerwony nadolbrzym, raz jaśnieje, innym razem pojaśnia za sprawą gigantycznych erupcji gazu z zewnętrznych powłok swojej atmosfery. ale to jest jej stan być może sprzed około 500-600 lat. jeśli dotrze światło jej wybuchu to będzie jaśniejsza od księżyca w pełni być może przez około miesiąc, bądź dwa. pas z trzech gwiazd z gwiazdozbioru oriona wskazuje na południowym wschodzie syriusza, a na północnym zachodzie aldebarana. też nadolbrzymów, choć syriusz to prawdopodobnie układ trzech blisko rotujących ze sobą gwiazd.

  • 4 tygodnie później...
Opublikowano (edytowane)

Sądziłem, że o Hitlerze i jego generałach piszą jedynie zgorzkniali faceci po siedemdziesiątce, którym nic w życiu nie pozostało, a tu taka niespodzianka…

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Panowie, czapki z głów!

 

 

Edytowane przez Kapistrat Niewiadomski
Minor change. (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Putin dobrze wie, kim naprawdę był Hitler: hazardzistą, który o mały włos nie rozbił banku, dlatego jak on, gra wysoko i wierzy w szczęśliwe rozwiązanie.

 

Miejmy nadzieję, że się przeliczy — spróbuje pojechać o jeden most za daleko.

 

War on Film: A Bridge Too Far | Military History Matters

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że scenariusz drugiej strofy będzie aktualny dopóki istnieje ludzkość, bo samounicestwienie leży w naturze człowieka.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

… w cud.

 

Jest taka scena w filmie Upadek: Hitler siedzi przy stole w berlińskim bunkrze i patrzy na wiszący na ścianie portret Fryderyka Wielkiego. Może wierzył w tym momencie, że uda się mu powstrzymać aliantów, odwrócić nieuchronną klęskę, tak jak królowi Prus udało się rozbić sojusz austriacko-francusko-rosyjsko-saksoński.

 

Twój wiersz jest wyjątkowy, bo nie spotkałem w życiu kobiety zainteresowanej tym tematem, ale… chyba już o tym wspomniałem. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Edytowane przez Kapistrat Niewiadomski
Minor change. (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...