Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

... ja tam tutaj cukierka nie widzę, ponieważ wspomnienia są dla mnie bardzo ważne i póki są

w głowie, wspominam.  Podałeś śpiewnie zrymowany wiersz... już wstęp bardzo ważny, a potem

te wskazówki, trzeba je zapamiętać. Odniesienia do.. pierwsze, drugie trzecie.. :)   

no i... "garstka zmyśleń nie wchodzi w rachubę", bynajmniej...
Muszę chyba znowu poczytać trochę rymowanych, żeby się zarazić.
Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

dziękuję wszystkim za serducha a Tobie Natko szczególne dzięki - wiem, że jestem okropny ale życzę Ci abyś jak najszybciej się zaraziła rymami. Jeszcze przed zimą musisz koniecznie się wybrać do Częstochowy - przed klasztorem rośnie ich mnóstwo. Ja tam jeżdżę  potem nic tylko piszę wiersz

Jak zbierzesz solidny bukiet to od razu napiszesz dobry wiersz:)))

Serdecznie pozdrawiam Jacek

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... :)) musiałam to zacytwoać, żeby żadna wichura nie porwała tych słów.

Przed zimą.. nie wiem, czy się uda.. ale wiosną.. jeśli z Tobą... po drodze zabierzemy.. Alicję Wysocką.... Franka i.. 

ehh.. fine, bo by się lista dłuuuga zrobiła.

Nie na darmo mówią, że podróże.. kształcą... :))

Serdecznie i ja.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak dość często spotykam: "pierwsze primo" itd.

Powiem tak: wbrew różnym opiniom ludzie potrzebują w wierszach; radości, ciepła, nadziei, uśmiechu, bo rzeczywistość często dołuje. Tu jest inny świat zamknięty  w słowach i we własnej wyobraźni.

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 tak jak najbardziej będzie szczęśliwa 
    • @huzarc - niepotrzebnie.   śmierć nie jest niema- za nią kryje się nazwisko, imię- ktoś- osoba- ktoś komuś najdroższy, najbliższy, ktoś kto ma tyle do powiedzenia. śmierć dosięgnie wszystkich- ale gdy nadejdzie czas, ludzie nie powinni ginąć od rakiet, dronów i nowoczesnych wynalazków powinni żyć   ps. Ale śmierć zawsze jest niema- Twoje słowa. przypomniałeś mi  klasyka- to:  Iosif Wissarionowicz Dżugaszwili który stwierdził, "że śmierć milionów to statystyka, śmierć jednego człowieka to dramat"   @huzarc Twoje słowa Ale śmierć zawsze jest niema- są dramatem.          
    • @Annna2 A To widzisz, zdaje się nie połapałem się, miewam tak...
    • Czym jest człowiek?... Skorupą z gliny ulepioną… Z prochu, z pyłu sypkiego – weń duszą włożoną. Ona w tej miałkiej masie nie więdnie lecz żyje, Czy to nie cud?... W tym dzieło stworzenia się kryje; Owiane tajemnicą – nierozwiązywalną. Być może Boską?... Piękną?... Na pewno astralną.   To co kruche – na nowo – wciąż trzeba budować, Tak też i ciało strawę musi ci przyjmować, A dusza za życia tę chorobę przejęła, Żeby ją wciąż karmić to człowiecza potrzeba.   Ale czym?... Czym też ona, ta dusza się żywi? Wiarą, że jest coś, co na dłużej uszczęśliwi. Przecież nie nagła rozkosz – ot namiętność byle, Uniesienie chwilowe, które zaraz zginie, Lecz pewność, która mówi: „Zobacz sens istnieje. Nie wszystko płonne, proszę, miej jeszcze nadzieję.”   Jednak dla duszy każdy owoc dziś parszywy, Już na drzewie dojrzewa cały robaczywy. Skoro wiesz, że wszystkie te, które dotkniesz – marne; Sięgnąć po któryś trudu żadnego nie warte.   Więc kroczysz bez nadziei i o suchym chlebie, Pustynią nieskończoną, po jałowej glebie Szukając źródła, w którym woda życia płynie. Ponoć tam jeszcze drzewo poznania się wije.   Ale nie ma oazy – jest fatamorgana, Źródło wyparowało i też uschła trawa, Zostały tylko węże w błocie pełzające; Tak jak ty głodne, na żer – Cię – wyczekujące.   Mimo tego, idźże, bo źródło wypłukało Coś takiego, co duszy mocy by dodało I nie zważaj wcale na jadowite żmije; Walcz o to, co u kresu podróży się kryje. Nie popadaj przypadkiem w przeraźliwy lament, Z odwagą wyjmij w błocie zatopiony diament.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...