Scenki z życia - Na Poczty

[Nata_Kruk]

      Na Poczty

 

 

a nie - na poczcie
nie

 

tu chodzi o ulicę gdzie dorastałam 
tamto podwórko było moje... nasze  
gromadki rozbrykanych źrebaków
pamiętam zmierzchy nie chcące iść do łóżka 
i dłonie brązach bo na samym środku

w garści trzymał ziemię olbrzym - orzech 
tulił gałęzie do ściany budynku dając cień 
w upalne dni ścieżynki między garażami 
były labiryntem do chowanego
... zupełnie jak dzisiaj...

 

no i...  dalej

 

kiedy wiek... a jeszcze nie wiek 
kotwiczy w gardle 
kalendarze nie wiedzieć czemu 
zawieszają się... 
mkną na wstecznym biegu 
robiąc w głowie dłuższe przystanki

szkoda że podwórka miast umierają 
albo już umarły... jak tamto 
pod dywanem tłucznia i asfaltu
który strawił wszystkie owocowe drzewka
czas rozgonił dekady plątaniną zegarów
a rok za rokiem wciąż tak samo 
rzuca kasztanami w jesień 
kołysze złoceniami lub zniewala 
i uśmierca

 

 jak widać nie wszystko
 a ta ulica

 

to było... na Poczty Gdańskiej 

a twoje podwórko ?

 

 

 

październik, 2022

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 26 Sierpnia przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[violetta]

wiersz jak zegar.

[Nata_Kruk]

Viola... wiersz jak... ZEGAR.?... :) zaskoczyłaś mnie, że właśnie ten rzeczownik.

TylkoJestemOna... :)... "zwłaszcza".. też dobra... ;)

Kobietki, dzięki za obecność. Ślę pozdrowienie.

 

 

 

 

Edytowane 17 Października 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[OloBolo]

hmmmm.... a moje podwórko ? 

.....było inne od Twojego .....kiedyś wierszyk o nim napiszę i może zamieszczę ;)

[Rafael Marius]

@Nata_Kruk Moje to zna cała Polska Grób Nieznanego Żołnierza i okolica. Tam jest taki równy placyk dobry do jeżdżenia na rowerze, na wrotkach, ale i do stawiania pierwszych kroków na własnych nogach. Ale  dzieci się tam już od dawna nie bawią. Teraz budują tam pałac saski i podwórka już nie będzie. No ale kogo to obchodzi, że komuś zabrano wspomnienie z lat dziecinnych.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hurrra... zareagowałeś na pytanie. Poczekam.. gdyby mnie nie było.. odkopię, albo.. dokopię się do Twojego podwórka...

Miło, że zostawiłeś słówko. Dzięki.

 

Rafael Marius... w wielu miastach, chyba w szczególności tych większych, wpierniczają się w każdy zaułek, zakręt

ulicy, pełno plomb... ok, czasem warto.. ale gdy zabierają place zabaw, albo dawniejsze podwórza... normalnie,

trafia mnie prostu w serce. To wyżej.. naprawdę było moje.. było skromnie, ale fantastycznie... ZAORALI.. jest

szeeroka droooga w centrum miasta i okropny hałas.

Dziękuję za refleksję.

[OloBolo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

 

[Natuskaa]

Na moim też był orzech włoski taaaki duży... orzecha już nie ma, za to podwórko jeszcze jest.

Pięknie ci wychodzą powroty :)

 

Pozdrawiam.

[goździk]

@Nata_Kruk Chyba jesień ma to do siebie, że skłania do refleksji o przemijaniu. Rozglądasz się wokół, porównujesz do swoich wspomnień, następuje dysonans, poczucie straty i bezsilności wobec zmian. Ładny ten słowny obrazek nakreśliłaś :) 

[andrew]

@Nata_Kruk

A na moim podwórku, byłem tam niedawno po wielu latach, rośnie dalej kasztanowiec jaki moja mama zasądziła. 

Pozdrawiam, +

Miłego popołudnia 

[Nata_Kruk]

  Natuskaa...orzech to cudowne drzewo... to z mojego podwórka było przeogromne.!!!

w okresie zbiorów oblepione było nami.. jak małpkami..:))... masa orzechów była zjadana przed całkowitym dojrzeniem, a łupiny ścieraliśmy na starych cegłach, nikt nie chorował..

a w domu... masz dłonie jakbyś w kopalni pracowała..:))

Nawet nie wiesz, jak miło od Ciebie słówko przeczytać... :) a nie tylko na "packa" zerknąć... ;)

  Gożdzik... chyba masz rację, jesień pcha nas do przeszłości i... bywa to miła podróż, a zmiany.? niektóre drażnią, mnie na pewno. Dziękuję, że zaszłaś i że.. ładny obrazek.

  andrew... podwójny szczęściarz z Ciebie, bo zobaczyłeś na swoim podwórku kasztanowiec,

który zasadziła Twoja Mama. Bardzo lubię kasztanowce, co rok zieram kasztany do domu.

Dziękuję za refleksję. Miłego wieczoru.

  Pathe... Leno2...  dziękuję za ślad.

 

Pozdrawiam Was serdecznie.

 

 

 

Edytowane 18 Października 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_Kruk

Fajne wspomnienia Nato i podkład muzyczny. Przywołałaś tamte czasy na Wrocławskich podwórkach. Tak, urodziłem się we Wrocławiu.

Pozdrawiam z rozrzewnieniem.

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie tylko w miastach tak jest. Wszystko przemija. Wychowałem się na wsi. Codziennie wspominam dni, gdy razem z kolegami graliśmy w piłkę za wielką, drewnianą stodołą u mojego kuzyna, po drugiej stronie ulicy. Wiele było takich chwil. Dzisiaj stodoły już nie ma, dzieciaki dorosły i wyprowadziły się do miast w poszukiwaniu lepszych perspektyw. Jest pusto, zostały tylko wspomnienia, które aż chce się ożywić i choć na chwilę wskrzesić. 

 

Wieś się generalnie wyludnia, ponieważ ludzie przeprowadzają się do miast w poszukiwaniu lepszego życia. Na wsi zmiany przychodzą powoli. U mnie, gdy wracam w rodzinne strony, wciąż jest ta sama ulica, te same domy, choć trochę odremontowane, te same pola etc.. Tylko, że jakoś tak pusto i cicho wszędzie. Fakt, są nowe dzieciaki ale one mają swój własny świat i żyją już kompletnie inaczej niż my. 

[Nata_Kruk]

Wędrowcze... dorastanie na wsi ma swoje uroki, a dzieci najczęściej musiały pomagać

od wczesnych lat, przynajmniej słyszałam to od kilku osób, już dorosłych, ale dzieciństwo

spędziły na wsi. Jasne, był także czas na zabawy z rówieśnikami, jak to dzieciaki...

a teraz... są wspominki - stodoła... :)
Tak, wsie opustoszały, część po prostu odeszła... ale słyszę tu i ówdzie, że tzw. młodzi, lokują się gdzieś z dala od zgiełku miast, chcą chyba być bliżej natury... i jeśli są dzieci, to zgadzam się,

rosną w zupełnie innym świecie.  Cieszy to, że wracasz tam, że masz taką możliwość.

Bardzo Ci dziękuję za to odniesienie i fajnie, że tu wpadłeś.

 

WiechuJK... miło mi, że przypadła i treść i muzyka.  Wrocław, słyszałam, że piękne miasto...

niestety nie miałam okazji tam być... ale może kiedyś... Każdy z nas ma gdzieś swój podwórkowy zakątek, który,  miejmy nadzieję, wspomina z rozrzewnieniem.  Dziękuję za wizytę.

 

A_typowa... dzięki za czytanie.

 

Pozdrawiam Was.

Edytowane 19 Października 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_KrukWidziałem Wrocław ostatnio parę lat temu. Moje rodzinne miasto bardzo się zmieniło od czasu, gdy się stamtąd wyprowadziłem. Pamiętam tamte czasy z wojen podwórkowych, koniec lat 60' i początek lat 70' ubiegłego stulecia.
Przypominam sobie, że na naszym podwórku również były drzewa, a jedno było bardzo duże, ale nie pamiętam jakie to było drzewo. Pozdrawiam serdecznie.

@Wędrowiec.1984Wędrowcze, pomimo, że urodziłem się w mieście i mieszkałem w paru dużych miastach w Polsce i nie tylko, wieś, dla mnie zawsze przywodzi na pamięć czas wakacji, a wiele ich było, spędzanych na wsi. I miłe są to wspomnienia.
Pozdrawiam Cię!

[Nata_Kruk]

Wiechu... 'wojny' podwórkowe, to chyba na każdym podwórku były... ;) też je pamiętam, szczególnie w czasie gry w piłkę nożną.. pokopane kostki (moje też - a jakże) i kłótnie, że nie taki aut, czy oszukana bramka... :)

Koniec... ubiegłego... jej, czyli wiek temu, ehhh... Wakacje na wsi, dla dzieciaków są dobrą rzeczą.

Dziękuję za powrót... serdecznie i ja.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podziękowania również dla Ciebie Nato za poruszenie w wierszu tak interesującego tematu. Pamiętam, te wojny podwórkowe były trochę niebezpieczne, no wiesz, nie używało się wówczas broni palnej na podwórkach, mówię o dzieciach, ale proce na kamienie i proce na tak zwane śruty, chyba tak to się nazywało.
Poza tym dużo czasu spędzało się na podwórkach, etc., a zabaw było różnych sporo. Pozdrawiam! 

[Nata_Kruk]

Dag... podwórko... to była także niezła szkółka, a wtedy czas 'znikał'. Dziękuję za wejście.

Pathe... Lena2.. dziękuję za czytanie.

Wiesławie.. proce też używałam i bywało niebezpiecznie... dzieciaki są nieprzewidywalne.... :)

                     Podwórko z dzieciństwa, to wdzięczny temat, chyba... Dzięki  za słowa.

 

Życzę Wam udanego weeka...

Edytowane 21 Października 2022 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nato, jak wiesz, z tymi procami to było groźnie, zwłaszcza tymi "śrutowymi", można było oko stracić, a więc tak wdzięcznie to nie było...chyba. Pamiętam inne zabawy, jak "kolarze" czyli rysowało się trasę na ziemi z różnymi bonusami, albo "karami" i używało się pokrywek od pasty do butów, albo duże guziki i każdy miał 3 ruchy i pstrykało się do przodu,  jeśli wypadło się poza linie to wracało się do pewnego punktu, a przeciwnie, jeśli trafiło się na "bonus" punkt to do przodu. Oczywiście, kto z naszego wieku nie pamięta zabawy w "Chowanego", albo w "Palanta"(«gra, w której uczestnicy, podzieleni na dwie drużyny, podbijają pałką małą piłkę gumową; też: pałka do podbijania piłki w tej grze»), w naszym przypadku były to kije, jeden długi drugi mmiejeszy.
Urok i czar lat 60' i 70'.
Pozdrawiam Cię serdecznie! :-)

[Czarek Płatak]

Długo opowiadać i o ulicy i o podwórku. Może pojawią się w jakimś wierszu.

Ale przypomniałaś mi godzinowe kolejki 

na poczcie ;]