Maleńkie opowiadanie I

[A-typowa-b]

 

Stała na tarasie widokowym, zalana w sztok krajobrazami ziemi. Drzewa zaczynały przybierać lisie kolory, jakby chciały nabrać sprytu, żółć gdzieniegdzie przelewała ciemną zieleń. 

 

Gdyby tak można polecieć, ukraść skrzydła aniołowi i choć na chwilę wznieść się ponad te wybitne wzgórza - pomyślała przecierając nos starą bawełnianą chusteczką od babci.

Oczy zaszły jej łzami, wiatr przybrał na sile, a o tej porze roku słońce wyraźniej dawało o sobie znać. Było południe. Niczego się nie spodziewała, już miała ruszać dalej, kiedy poczuła za sobą wyraźny zapach męskich perfum.

 

- Wreszcie jesteś.

 

Wyszeptał miękki, lekko zachrypnięty głos. Odgarnął włosy z jej ucha. Poczuła jak koniuszki jego palców niemal ironicznie kładły się na szyi.

- Łucjan?

- Nie odwracaj się jeszcze. Ładnie pachniesz.

 

Ten szept doprowadzał ją do spazmów. Pamiętała go doskonale, wyrył w niej ślad, po którym doszedł aż tu. Nie potrafiła racjonalnie wytłumaczyć co dokładnie sprawiało, że w jego obecności kompletnie traciła rezon, stateczna mężatka, matka, podobno katoliczka.

 

Przecież miłość miała mieć jedną twarz na całe życie, tego zawsze uczyła ją mama. Przez wiele lat tak właśnie było. Potem coś pękło, urwało się przy natłoku codziennych spraw, ważniejszych niż małżeństwo. Praca, dom, dzieci, sprawunki, wszystko zjadało namiętność, wzajemną czułość, zrozumienie i chęć widzenia tej drugiej osoby. Nie tylko samego siebie. Zmieniliśmy się oboje, zmieniliśmy.

 

Łucjana spotkała na wyjeździe służbowym, miał agencję reklamową, szukała kogoś kto wypromuje nowy produkt klienta. 

Rojek od wielu lat, prowadzi firmę budowlaną, a od niedawna otworzył sieć restauracji, głównie na Śląsku. Dziwne są jego pomysły, choć to co sobie postanawiał osiągał, zazdrościła mu tej cechy. Sama należała do ludzi zachowawczych, lubiła mieć pewność.

 

Tak czy owak obecna chwila osaczała ją z każdej strony, dopiero niedawno nauczyła się podążać myślami nie tylko za nim, dopiero niedawno ją pozbierano. Była wrażliwa na najmniejsze bodźce świata zewnętrznego. Niewielu to rozumiało, on jakby był podobny, a jednak zupełnie odmienny, nauczył się jej na pamięć. Do tego stopnia, że odczuwali siebie wzajemnie, mimo odległości, czasu, miejsca.

Przy nim stawała się bezsilna i ten jego zlepek cech, na które nie miała odpowiedzi, sposobu postępowania. 

 

 

Cdn,  może. A-typowa-b

Edytowane 12 Listopada 2022 przez A-typowa-b (wyświetl historię edycji)

[Somalija]

@A-typowa-b ,,zalana w sztok krajobrazami"? ,,ironiczny dotyk?,  na szczęście czcionka tak męczy, że tylko te błędy znalazłam... Łucjan Staniak powraca...

[[email protected]]

@A-typowa-b Maleńkie... czy też duże,

                            jedno wznoszę, drugie burzę.

 

Pozdrawiam Aniu.

[A-typowa-b]

@Somalija bardzo się cieszę, że czytasz.  To nie błędy, tylko wyobraźnia ;).

@[email protected] maleńkie :).

[[email protected]]

@A-typowa-b Które jest maleńkie ten co buduje czy, ten co burzy, bo ja mam wątpliwości?

Edytowane 10 Października 2022 przez [email protected] (wyświetl historię edycji)

[Natuskaa]

 W prozie Ci do twarzy :)

 

Pozdrawiam.

[A-typowa-b]

@[email protected] Ty już dobrze wiesz :), ja nie do końca rozumiem. Dobrej nocy.

@Natuskaa fajnie że przeczytałaś, dziękuję. Pozdrawiam. @TylkoJestemOna  któż to wie, ci będzie dalej ;) pozdrawiam. 

[Kwiatuszek]

@A-typowa-b Podpinam się, jestem strasznie ciekawa ciągu dalszego. Pozdrawiam:-)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@A-typowa-b

Lisie kolory - fajne!

Oszołomienie, tak to wygląda, a może zauroczenie. Oby ciąg dalszy obfitował w pozytywy.
Pozdrawiam ;-)

[staszeko]

Ciekawe i świetnie napisane, choć brakuje mi nieco dramatu sytuacyjnego, czyli wyrażenia treści konkretnymi zdarzeniami, aniżeli bezpośrednim opisem.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wiatr nieco się wzmógł

lub

wiatr przybrał na sile

 

 

Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[A-typowa-b]

@Kwiatuszek to była taka chwila, nie wiem czy coś dalej popłynie :).  Pozdrawiam

@WiechuJK ech no nie wiem, zależy. Jeśli się rozwinie opowiadanie, to pewnie dopiero wtedy będę potrafiła Ci odpowiedzieć, czy to oszołomienie, czy zauroczenie, czy może jeszcze coś innego.

@Kapistrat Niewiadomski dzięki za uwagę, faktycznie będzie lepiej. Miło, że wpadłeś. Co do treści, jak pisałam wcześniej to była chwila, usiadłam i jakoś samo się zrobiło. Zobaczymy co będzie dalej i jak z tymi wydarzeniami. Tak, czy owak, jeszcze raz dziękuję.

@Leszczym pozdrawiam

@dajo78 również Ciebie widzę. Pozdrawiam

@sysy pozdrawiam.

Edytowane 12 Listopada 2022 przez A-typowa-b (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

"Maleńkie opowiadanie", a tak dużo treści... delikatnie, 'ciepło' i.. takie kobiece.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. .  . .  . to podobno, wywołało uśmiech... :)

... czasami ot tak... mimochodem.. coś czegoś staje się powodem.

Ode mnie, plusik.

Pozdrawiam.

[A-typowa-b]

@Nata_Kruk jak zwykle dzięki za słowa pod tekstem. Pozdrawiam serdecznie :)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@A-typowa-brozumiem...człowiek zagadka...:-)

[A-typowa-b]

@WiechuJK zagadka to tak trochę jak w Batmanie, a nie wiem czy chciałabym by tą postać tak kojarzono. Dopiero teraz o tym pomyślałam. A co myślisz o imieniu Łucjan? 

[Wiesław J.K.]

@A-typowa-b Rzadko spotykane imię. :)

[A-typowa-b]

@WiechuJK ok

[A-typowa-b]

@Dag dzięki i pozdrawiam serdecznie.

[SylabaIgloska]

@Dag klucz wiolinowy to początek, nabyte schematy, pasja to pięciolinia, na której można napisać wszystko

[Krzysztof2022]

@A-typowa-b "nauczył się jej na pamięć ...:     takie teksty rodzą się tylko z tęsknoty

Pozdr.