Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Lubię


Rekomendowane odpowiedzi

Tomasz Kucina... treść o cieniu, ale słusznie zauważasz, że można odebrać tak, jak piszesz.                                              Zmysłowo.?.. :)

Duszko... masz rację, bo ja.. kocham.. swój cień i lubię, gdy człapie obok mnie.

JestemTylkoOna... cieszę się, że tu zaszłaś.

Dag... no tak, nikt inny nie zna lepiej naszego kroku i można nawet wspólna rumba, byle słońce

             nie skryło się za chmurą. Mnie miło, że zechciałaś zostawić kilka słów od siebie.

Waldku... i za to.. mocno.. ślę uśmiech.

 

Bardzo Wam dziękuję za chęci zostawienia kilku słów pod treścią.... :)

 

GrumpyElf ... Rafael Marius... WiechuJK...  Natuskaa... 

Wam również bardzo dziękuję za zatrzymanie i cichutkie ślady.

Giorgio Alani... Tobie także dziękuję za wejście.

 

Dla wszystkich serdeczne pozdrowienie.... :)

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czyżby to tylko o cieniu był wiersz

który wraz słońcem turla się z Tobą

ja Ci napiszę czy chcesz czy nie

jakoś nie ufam Twoim słowom

 

bo ktoś nad Tobą ujarzmił wiatr

rozpostarł skrzydła chroniąc przed deszczem

w alejkach życia zatrzymał czas

i cieszy się tym że piszesz jeszcze

 

gdy masz się potknąć przytrzyma w mig

a nogi nigdy Ci nie podstawi

przez całe życie nad Tobą tkwi

cichy opiekun nie żądny sławy

 

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Marcinie... gdyby czytać tylko tytuł i Twój wpis, wypada mi dodać, że... miodek.. lubię od zawsze

                 i dziękuję za to jedno, sympatyczne słowo... :)

Beato... jesteś kolejną osobą, która wyłapała dodatkową możliwość interpretacji, cieszę się

                i dziękuję za słowo...kojące.. ściskam i ja.

 

Pozdrawiam Was

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jacku... zostawiasz mi przemiły bukiecik wersów, w których tyle pokrzepienia i za to przede wszystkim,

bardzo Ci dziękuję.

ps. Alicji Wysockiej nie ma, zapytałabym, jak wrzuca te cudeńka - obrazki - w odpowiedzi...

wobec tego zostawiam Tobie słowne... serduszko... :)

Raz jeszcze dziękuję.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @egzegetaNie ma sprawy Wiktorze. Wiktorze, czy z tego tomiku wierszy zakosztujemy kunsztu pisarskiego Twoich dzieł? 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Rozdział dziewiąty      Minęły wieki. Grunwaldzkim zwycięstwem i przejęciem ziem, wcześniej odebranych Rzeczypospolitej przez Zakon Krzyżacki, Władysław Jagiełło zapewnił sobie negocjacyjną przewagę w rozmowach ze szlachtą, dążącą - co z drugiej strony zrozumiałe - do uzyskania jak największego, najlepiej maksymalnego - wpływu na króla, a tym samym na podejmowane przez niego decyzje. Zapewnił ową przewagę także swoim potomkom, w wyniku czego pod koniec szesnastego stulecia Rzeczpospolita Siedmiorga Narodów: Polaków, Litwinów, Żmudzinów, Czechów, Słowaków, Węgrów oraz Rusinów sięgała tyleż daleko na południe, ileż na wschód, a swoimi wpływami politycznymi jeszcze dalej, aż ku Adriatykowi. Który to stan rzeczy z jej sąsiadów nie odpowiadał jedynie Germanom od zachodu, zmuszanym do posłuszeństwa przez księcia elektora Jaksę III, zasiadającego na tronie w Kopanicy. Południowym Słowianom sytuacja ta odpowiadała również, polscy bowiem królowie zapewniali im i prowadzonemu przez nich handlowi bezpieczeństwo od Turków. Chociaż konflikt z ostatnio wymienionymi był przewidywany, to jednak obecny sułtan, chociaż bardzo wojowniczy, nie zdobył się - jak dotąd - na naruszenie w jakikolwiek sposób władztwa i interesów Rzeczypospolitej. Co prawda, rzeszowi książęta czynili zakulisowe zabiegi, aby osłabić intrygami spoistość słowiańskiego imperium poprzez próbowanie podkreślania różnic kulturowych i budzenie  narodowych skłonności do samostanowienia, ale namiestnicy poszczególnych krain rozległego państwa nie dawali się zwieść. Przez co od czasu do czasu podnosił się krzyk, gdy po należytym przypieczeniu - lub tylko po odpowiednio długotrwałym poście w mało wygodnych lochach jednego z zamków - ten bądź tamten imć intrygant, spiskowiec albo szpieg dawał gardła pod toporem czy mieczem mistrza katowskiego rzemiosła.     Również początek wieku siedemnastego nie przyniósł jakiekolwiek zmiany na gorsze. Wielonarodowa monarchia oświecona, w której rozwój nauk społecznych służył utrzymywaniu obywatelskiej - nie tylko u braci szlacheckiej, ale także u mieszczan i chłopów - świadomości, kolejne już stulecie okazywała się odporna na zaodrzańskie wysiłki podejmowane w celu zmiany istniejącego porządku. W międzyczasie księcia Jaksę III zastąpił na tronie jego syn, Jaksa IV, pod którego rządami Rzeczpospolita przesunęła swoje wpływy dalej na zachód i na północ, ku Danii i ku Szwecji, zaczynając zamykać Bałtyk w politycznych objęciach, co jeszcze bardziej nie w smak było wspomnianym już książętom.     - Niedługo - sarkali - ten kraj będzie ośmiorga narodów, gdy Jaksa ożeni się z jedną z naszych księżniczek lub gdy nakaże mu to ich królik - umniejszali w zawistnych rozmowach majestat władcy, któremu w gruncie rzeczy podlegali. I którego wolę znosić musieli.     Toteż i znosili. Sarkając do czasu, gdy zniecierpliwiony Jaksa IV wziął przykład - rzecz jasna za cichym królewskim przyzwoleniem - przykład z Vlada Palownika, o którego postępowaniu z wrogami wyczytał niedawno z jednej z historycznych ksiąg... Cdn.      Voorhout, 24. Listopada 2024 
    • @Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .
    • Zostały nam sny Zostały nam łzy   Z poprzednich wcieleń   A prawda okazała się kłamstwem Zapisanym w pamiętniku   Tam głęboko gdzieś na strychu
    • Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...