Kwiaty dla

[Quidem.art]

Tak łatwo zapominamy,

Że jedynym wiernym towarzyszem

Drogi życia

Będziemy my sami. 

 

To był długi pogrzeb,

Cichy i nieciekawy.

Niejaki Paweł 

Odszedł. 

 

Garść ziemi rzuciłem na deski. 

Słyszałem jak bębnią w wieko. 

Życia przeszłego echo. 

Błękit w obłokach niebieski. 

 

Wszyscy już poszli sobie. 

Klon szumi w wietrznej zadumie. 

Za chwilę lunie. 

Śmieszny był z niego człowiek. 

 

Zrozumiałem czego mi brak. 

Chciałbym umieć grać na harmonijce. 

Gdybym na ten pogrzeb przyszedł, 

Mógłbym mu chwilę muzyki dać. 

 

Viva la vida, Będziemy dziećmi, 

Nuciłbym pod tym klonem, 

A deszcz trochę słony 

Przez palce niech poleci. 

 

Wiecheć zmokłych kwiatów 

Okrywa kopiec kreta. 

Jak ten sen zleciał… 

Zamiast szat garść pakuł. 

 

Zostanę jeszcze chwilę. 

W końcu życie całe 

Przed chwilą pochowałem. 

Każdy w końcu przejdzie zieloną milę. 

W naszych dróg pyle

Tyle żyjemy, ile

Miłości mamy, więc jednak najdłużej żyłem. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 26 Kwietnia 2022 przez Quidem.art (wyświetl historię edycji)