Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Wczoraj zmarł Roman Kostrzewski - głos zespołu KAT.
Ku jego pamięci - wiersz, który kiedyś napisałem, inspirowany jego muzyką.
 
 
nie ma demona ponad człowieka
któremu rajem na ziemi ślepota
przyłbica mu oczy chowa od wojny
wzrok tylko w  niebo - największa cnota

u stóp jest ogień i ciał kobierzec
a piach tu chłepce krew i nadzieję
on podążając za próżnym bogiem
oczy odwróci - nie wejrzy w ziemię

kto maski zerwie i ład ośmieszy
ześle na siebie świętości wściekłość
grzechem śmiertelnym - w zgiełku wykrzyczeć:
oto jest prawda: metal i piekło
 
 
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niezwykle dyplomatyczny komentarz - dziękuję, bardzo to doceniam ;>

Rzeczywiście, Kostrzewski i jego sztuka to kawał mojego życia. Żałuję, że nigdy nie zobaczyłem i już nie zobaczę go na żywo. Jeden jedyny raz Kat z Romanem grał niemal pod moim nosem, na zlocie motocyklowym, na którym od lat regularnie bywałem. Akurat tamten rok musiałem opuścić - ważniejsza była obolała po porodzie żona i dopiero co narodzony pierwszy syn. Szkoda, że nie dostanę drugiej szansy, by spełnić to marzenie.

 

"NIE MA KATA BEZ ROMANA!"

 

 

Edytowane przez error_erros (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję. Tak właśnie działała sztuka Romana. Zrywała maski. Przez cale życie płacił za to cenę, którą warto było ponosić.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może jednak wcale nie są aż tak "nieswojskie", skoro przeprawiłaś się bez trudu? ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Za późno, już napisałeś. Jeśli ktoś posłucha luczykowego "Kata", to będzie teraz Twoja wina, a ewentualne szkody zostaną pokryte z Twojego ubezpieczenia :]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I teraz po śmierci Twoja dusza będzie się błąkać po polach i rozstajnych drogach, bo nawet piekło ma swój honor i Cię nie przyjmie za polecanie zespołu Luczyka ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mnie wcale nie jest go szkoda. Uważam, że dostaje dokładnie taki rodzaj popularności, na jaki zasłużył ;]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie wiem już czy to byłeś ty czy twoja wersja z filtra którą zapisałam pod nazwą ostatni raz   rozmawialiśmy w pętli między powiadomieniami a uciszaniem sumienia   twoje ciało było dziś w full hd ale dotyk miał zero pikseli przesuwałam palcem po ekranie jak po twoich plecach   w tle reklamowali miłość z dostawą w 24 godziny bez reklamacji    czasem myślę że już dawno umarliśmy ale algorytm nas podtrzymuje i karmi naszą tożsamość  zgodnie z naszym przeznaczeniem                                                                                        na mięso armatnie     
    • @viola arvensis  Dziękuję Violu i wszyscy moi Goście, proszę o wyrozumiałość, ten wierszyk napisałam 23 lata temu, kiedy radością było tylko pisanie, bez świadomości jak.  Ale to moje dziecko, które wciąż mnie rozbawia i nie mogę jakoś zrobić z niego rosołu.      @FaLcorNMożliwe, że tak je słyszysz.     
    • @KOBIETA   bardzo plastyczny i muzyczny wiersz.   wzruszający i głęboki.   piękna harmonia melancholii - od skrzypiących drzwi i żalu tęsknoty, po ostateczny, kojący spokój akceptacji.   Dominiko.   to jest mistrzowska poezja.   nie smuć się :)          
    • Szanowna Wspólnoto, my - lokatorzy, winni bez winy, donosimy, że w altanie śmietnikowej doszło do zbrodni!   Ktoś wrzucił słoik po ogórkach do pojemnika na papier. Nie wiemy kto, lecz kara spadła na wszystkich. Od dziś płacimy więcej, bo przecież „solidarnie” śmiecimy,  więc jest odpowiedzialność zbiorowa.   Wiedzą o tym nawet koty z podwórka - one też już siedzą cicho, żeby im nie doliczono za sierść.   A my - z workami w dłoniach, z plastikami w sercu i z bio w oczach - stajemy przed pojemnikami jak przed sądem.   Czy to szkło przezroczyste, czy półprzezroczyste? Czy karton po mleku to papier, czy już zdrada recyklingu?   Zanim wrzucę, modlę się do Świętego Segregatora, żeby spojrzał łaskawie i nie podniósł mi opłaty. Bo jeśli raz pomylę puszkę, to cały blok pójdzie z torbami.   Podpisano: Sąsiedzi z paragrafu na Plastiku   A morał? Choć każdy śmieć na miejsce kładzie, to rozsądek - wciąż na wysypisku.    
    • Życie nie jest koszmarne , po prostu nie jest. Życie jest dynamiczne o ile zdrowie pozwala. Życie nie jest senne, bo wtedy środki czyszczące są toksyczne. Raz dwa, raz dwa. Tu nie ma długich refleksji , zawsze film akcji , oczywiście zgodnie z kodeksem drogowym , bez żartów. Świeże pieczywo z piekarni , warzywa z ładnego marketu. Bogato. Świat nauki i medycyny odległy jak niezdobyty szczyt , trochę żal, trochę nie. Przemawia przeze mnie gorycz i żal, to jakieś zatrucie , nie wiem czy zatrucie duszy czy ciała , w sumie to to samo przecież dusza to jakiś czas, może też coś ponadczasowego , to ratuje sytuacje. Miłość ... tak jak wszędzie nieodgadniona. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...