Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Za górami za lasami,

żyła sobie głupia pani.

Miała cel wmówiony w głowie,

by ratować parzący ogień.

A to bzdura. Wierutna! A bujda!

Rok cały kłamstwem stał - jak filarem!

Posadzki oszustwem wylane.

Fundament - gruz, bajzel, żenada.

Okłamał ją. Ona - siebie i basta!

Gdy "koniec" rzekła, to koniec jest końców.

Mówili: że koniec początkiem, weź odpuść!

Nie chciała i słuchać, i wierzyć,

bo cel miała zdobyć.

"Odpuścić? Ja?! Nigdy!"

Za cenę życia, opinii, radości.

Lecz już wystarczy, już dosyć.

Ślepa, a głupia!

A w tym wszystkim Skarb ją za rękę prowadził.

Wciąż blisko był jej książę zaklęty

przez głupią wiedźmę.

A czar: na oczach bielmo!

Gdy się potknęła, on złapał

i trzymał. I jeść głupiej dawał.

A wiedźma i baba ta sama osoba,

Gdy oczy rozwarła i wreszcie przejrzała

ze strachem, że Skarb prawie sama zdeptała!

Lecz Skarb ten, ach! Książę odczarowany!

Gdy złapał za rękę, to puścić już nie chciał.

Zrozumial, pokochał i babę - królewną swą nazwał.

Tak złapał i trzyma na wiek wieków mocno.

Niech trzyma. Niech widzi to ziemia i kosmos.

I ja tam byłam,

i piwo z nim piłam.

A teraz już zawsze,

jak niżej - już razem.

Skarb Skarb trzyma w dłoni.

I tak, tu bajki koniec.

 

25.12.2021r.

Dla wszystkich, którzy mówili, że będzie dobrze, a ja się upierałam... Boże, jak dobrze znowu oddychać spokojnie.

Edytowane przez siachna (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Ewa80 Zagmatwana - tak, to słowo doskonale opisuje tę bajkę. I tak! Już się poukładało. Lepiej nie mogło. Pozdrawiam i dziękuję za reakcję!

@Ewa80 Czyli niby zagmatwałam, ale sens wyłowiłaś doskonale! Dokładnie tak to w życiu jest. Oby Nowy Rok, a potem nowy rok i każdy kolejny było dane nam spędzić razem. (Nawet na granicy)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
    • Gdy będę zasypiał zdmuchnij z włosów ptaki Omieć rączką swoją myśli nieborakie Uśnij oczy moje w głębię się zanurzą Odczaruj powoje co me myśli burzą Wyrwij korzeń z głowy rozpal rozum iskrą Upuść na mnie wrzosy poezją rozbłysną. Pocałuj mnie w usta zagryź wargi swoje W piąstce ściśnij prochy odsącz soki moje Ponad głowę podrzuć co ze mnie zostało W trawie ukryj dłonie wrośnij w brzozę białą Całą sobą poczuj drzewo rozedrgane Dusze zawirują ponad naszym gajem. Samotność Cię straszy całą bezwzględnością Nie miej na nią czasu zajmij się miłością Bo choć niepozorna jest ta Pani duszy Oddaj jej marzenie to kamień rozkruszy Zawezwij ptaszęta ukwieć nimi włosy Wstąp na nasze pole... widzisz sianokosy?!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...