One, mój brat i ja

[huzarc]

One mój brat i ja
Ona odeszła od mojego brata
Ona odchodzi ode mnie

gdy kończy się czas niewinności
pająki zjadają ptaki
a niebo stygnie jak ostatni pocałunek

szczenięcej wiary w kobiece anioły

roztrwonione przysięgi
cieniem lamp kładą się
na ścieżce niewidomego życia
lecz co gaśnie przebite bólem
w innym miejscu nową gwiazdą
zakwitnąć może zdoła

w zielonej dolinie

a my nim wina nasza

wysokoprocentowa
jak wódka w duszy 
do cna się wypali długą nocą 
zabłąkani wypijemy do dna
cierpki obraz pamięci

tymczasem

ja i mój brat

Edytowane 26 Października 2021 przez huzarc (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - plus za ten wiersz - 

                                                Pozdr.

[A-typowa-b]

@huzarc W kontekście kobiet, to działa również w drugą stronę. 

[huzarc]

@Dag oby tych rozmów nie było za wiele, bo wątroby młody nie są;) a poważnie musiałem przetrawić w wierszu nagłą wiadomość, która złamała życie kogoś mi bliskiego. Takie życie...

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję za odwiedziny:)

@A-typowa-b zapewnie tak, no ale męski egocentryzm jest mi bliższy. Pod grubą skórą serce zwykle jest czulsze, niż pod cieńszą. Gdy ostrze przejdzie, może to być śmiertelne ukłucie. Pozdrawiam:)

@Michał_78 niestety w pewnym wieku i po rozczarowaniach, może to jedyny pewnik. Dzięki za wizytę.

[Somalija]

@huzarc W sumie zawsze może być gorzej, bo między braćmi mogła się uwikłać jedna, a uwierz czasem jest pokusa... 

 

A Ty piękny, jesteś więc się tylko uśmiechnij i znów narobisz sobie  ,,problemów". Wiersz bardzo wzruszający  pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

[huzarc]

@Somalija hehe, to wtedy tytuł był by inny, "między szwagrami";) a pokusa jest wtedy, gdy i obiekt pokus sam kusi... 

I dziękuję za komplement, łechtający próżne ego. Tylko do kogo tu się uśmiechać:)

[GrumpyElf]

@huzarc Jawnie postawiona granica w świecie płci - kobiety to one. One odchodzą. Czy one jednak przyszły, aby odejść? Na poziomie ludzkim i czysto kobiecym wiersz mnie prowokuje do dyskusji :P Na poziomie estetycznym wiersz mnie zadowala. Ta gorzka szczerość ze szczyptą nieśmiałej nadziei. I ponad wszystko braterskie pokrzepienie.  

[Somalija]

@huzarc Do siebie w pierwszej kolejności, do byłej bo czasem można wszystko naprawić i spotkać się pośrodku, do brata, bo jego trzeba w końcu wyswatać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. 

[huzarc]

@Dag nic w tym trywialnego, nie trzeba za nic przepraszam. Żal i smutek niech piszą wiersze, a życie musi trwać dalej...

@Somalija no cóż życie napiszę jakiś dalszy scenariusz. A mi słabo uśmiechy wychodzą, nie wyrobioną mam mimikę twarzy;) lepiej jak już to uśmiechać do kogoś zanęconym do tego:)))

@Gosława no cóż nie ma w nas tej werwy co kiedyś, więc i tej obojności więcej. 

@GrumpyElf no cóż, przychodzą aby pozostawić ślad i odejść. A po tych śladach zakreślony jest kontur życia, a kształt jego może być tozmaity, od czegoś szlachetnego po coś okrutnego. W takie sambole życia wpisane są doświadczenia tej rangi, gdzie męskie zaangażowanie jest większe niż egoizm. 

[Marianna_ Katarzyna]

@huzarc

 

Takie rzeczy się zdarzają, inne też.

Musiały wyniknąć jakieś komplikacje, np. zaborczość, "rozmienianie na drobne", niedopowiedzenia lub umniejszanie, itp.

Zresztą, kto to odgadnie, co drzemie w sercu na dnie?

 

Edytowane 28 Października 2021 przez _Marianna_ (wyświetl historię edycji)

[Antoine W]

@huzarc kobiety dobrze ci napisały...

[huzarc]

Dziękuję za wszystkie wypowiedzi:) no cóż kobieta jest jak wiatr, który pcha życie meszczyzny w jego żegludze, liczy on na jego nie odmienność, cieszy się nim, gdy wiedzie do delikatnie w wymarzonym kierunku, daje mu okazję wykazania się, gdy milknie na moment, albo przybiera postać huraganu, lecz czasem płocho rozwplywa się w niebycie i trzeba żeglami obrócić tak, aby pochwycić kolejny, jeśli chce się płynąć dalej i nie pójść na dno. Mój brat to wie, za długo żyję, aby rzemiosło żeglugi nie nauczyło go pokory. 

@Pi_ wracają, ale trudno o to, gdy pojawił się ktoś trzeci 

[huzarc]

@Pi_ swoje widziałem... no i każdy ma swoje indywidualne doswiadczenia i z innego punktu startuję, więc o miary uniwersalne trudno.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.... to prawda. W cyt. jeden "ogonek" dodałam i jeden usunęłam.

Życiowy wiersz, dobre 'urwanie' na końcu.

Pozdrawiam.

[huzarc]

@Nata_Kruk proszę nie manipulować przy moich ogonkach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję za odwiedziny i komentarz, pozdrawiam serdecznie:)

[Nata_Kruk]

... najmocniej przepraszam i uroczyście napiszę, to było przedostatni raz... ;)

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To ciekawe porównanie, ale moje (nie takie wielkie) doświadczenie w żeglowaniu mówi, że nie płynie się najszybciej z fordewindem czyli wiatrem z rufy, a raczej z baksztagiem, czyli tak 3/4 z tyłu, a można też płynąć pod wiatr, w tym, że trzeba umieć to robić. Tak więc dobry sternik wykorzystuje wiatr, jeśli oczywiście wie dokąd i jak płynąć. To tylko o tym wiatrowym wtręcie, a sam wiersz, ciekawy. Każdy ma swój punkt obserwacyjny i wyciąga wnioski, a że emocje, trudno o uniwersalizm. Pozdrawiam. 

Edytowane 30 Października 2021 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[Pan Ropuch]

@huzarc Cztery kolejne dni tu zaglądałem i czytałem, jeszcze z cztery kolejne tu się pobłąkam. Super tekst, Brawo Huzarcu! Kto nie czytał ten trąba. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.. czytają, czytają.. jestem pewna, ale nie komentują, tudzież po czasie, tak też można... ;)

[tetu]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

to jest świetnie ujęte.

 

Ładnie utkana ta druga strofa. Podoba mi się, pomimo zasmucenia w jakie mnie wprowadziła.
No ale tak to się czasami układa, że nasze "anioły" po prostu zawodzą i zwyczajnie się ulatniają. 

 

A już tak na marginesie, co do pająków, są takie One, które się ich nie boją i zjadają je ze smakiem;) To rodzina błonkówek;) Pozdrawiam.