Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Cisza mówi mi o tobie okropne rzeczy


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wzięła na siebie dno twojej szafy
pozostawiając jedynie trupy:
ciasne koronki - sieci fantazji
w których on więźniem widzieć cię lubi

w najlepszą wspomnień dawnych kreację
ubrana skarży się że przestrzeni
nie umie zająć odbiciem w lustrze
żadnym - prócz mętnej kałuży źrenic

szwy krwią nabiegły gdy pruła nitki
z letnich sukienek - by zacerować
w ustach milczące bólem domysły
bym czuł że mniejszym jest złem niż słowa

 

 

 

Opublikowano

@error_erros Wiążesz słowa tak pięknie, jak mój mąż gubi skarpety do pary :) Dodam Cię do obserwowanych, nie wiem jeszcze jak, i co to daje, ale szwy krwią zostaną zapisane. Na poważnie, piszesz, bawiąc się, czytelnikiem. Chcesz, aby się domyślił. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niech Bóg ma Cię w opiece, bo mnie się podoba :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Natalka ma rację, chyba.

 

Ode mnie... bardzo równiutko zapisałeś wersy... środek, choć depresyjny,

bardzo liryczny, ostatnia też ciekawa, ale jest jeszcze pierwsza strofka, w której

.. trupy.. najbardziej zaprzątają moją głowę. Całość dwuznaczna, drąży niemal kilka torów

w mojej głowie i... na teraz nie dopiszę nic więcej, jak.. podoba mi się.

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla jednych pięknie wiążę słowa, dla innych za bardzo kombinuję ;>

Nie kłopocz się z tym dodawaniem do obserwowanych. Sam dałem sobie z tym spokój, kiedy dotarło do mnie, że to niczemu przydatnemu nie służy. A ja i tak wiem, że czytasz każdy mój nowy wierszyk ;>

 

Za taką opiekę serdecznie podziękuję, doskonale radzę sobie bez niej ;)

Wydaje mi się, że w tym wierszyku udało mi się upchnąć wszystko, co charakterystyczne dla mnie ;D

Bardzo się cieszę, że Ci się podoba. Dziękuję za odwiedziny!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie, ale możesz być pewna, że to nadrobię! Proszę o cierpliwość, mam bardzo intensywny czas w "realu", przez co nie jestem w stanie być tu na bieżąco ;>

Dziękuję!

Mistrzowsko uchwyciłaś to, co z niego wynika ;> Zwłaszcza w sformułowaniu, że w ciszy dzieje się najwięcej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Eee, ten aż taki nieodwiedzany nie jest ;> Niemniej, bardzo mi przyjemnie, że zajrzałeś!

Tak długo, jak w obrębie tego stylu wiersza da się jeszcze od siebie odróżnić ;D Nie chcę skończyć jak AC/DC - z ogromnym dorobkiem, z którego trudno wyłuskać coś innego niż wszystko pozostałe :P

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...