Zajęte

[Lidia Maria Concertina]

Życie jest magicznym momentem bez względu na porę. 

 

Najbardziej rozkrzyczane odbicie - tafla prawdy
To lustro, od którego wszystko odbija się rykoszetem

 

Furkoczą plisy akordeonów, a lato zwija swą przędzę
Usiądź obok mnie na ławce
Bądź sobą lub nie sobą
Świat będzie lub nie będzie
Zależy, jak sobie to wymyślisz.

 

Żyję w pokoju
Prometeusz co świt sam gasi światło. 

Wojna! 

Złowrogie kormorany lęków w dziobach przynoszą kolibry nadziei

Historie ludzi, którym los, ta podstępna fala odpływu, zabrał wszystko

Życie to często wesele, na którym pojawiają się wszyscy goście, z wyjątkiem państwa młodych

Co drugi mijany mur to ściana czyjegoś płaczu

Nie trzeba być Żydem, by czuć na języku gorzki cymes niechcianego boga

 

Lunatycy? Ci zawsze poszukują centralnego biura adresowego. 
Nicość, smutek, śmierć ....

Nie, nie o to chodzi - znają doskonale ich miejsce zamieszkania. 
Chcą się jedynie dodzwonić do właściwego komornika ...     
 

[iwonaroma]

Plisy akordeonów... śliczne  :)

Wiele złotych myśli, którymi można by obdzielić kilka wierszy. 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - zacny wiersz dużo w nim dla siebie znalazłem - 

                                                                                             Pozdr.uśmiehem.

[corival]

@Lidia Maria Concertina Najbardziej przemówiły do mnie kormorany i kolibry, ale też wesele bez młodych. Bardzo są pojemne w znaczenia i obrazowe.

W zasadzie cały wiersz jest intrygujący i bardzo mi się podoba. Pozdrawiam :)