Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mistyczna hatha-jogini. Świetne! Kasia Nosowska napisała "Teksański" : "Gdyby chociaż mucha zjawiła się, moga bym ją zabić, a potem to opisać" - mistyczny stan statyczny twojego tekstu uszlachetnia stan samoświadomości. Tak odbieram twój wiersz. 

Opublikowano

@GrumpyElf Bardzo lubię wiersze, które "oddziałują" na zmysły. Ten oddziałuje chyba na wszystkie. Ma pomarańczowo-brązowy kolor wnętrza oświetlonego świecą, ma delikatne ciepło płomienia odczuwalne na powierzchni skóry. A poza zmysłami ma w sobie niesamowicie kojący, odprężający spokój. Chyba powinienem czytać sobie Twój wiersz do snu.

Gość Radosław
Opublikowano

Rozkładam się wygodnie w sobie

 

i pozdrawiam. 

 

 

Gość Franek K
Opublikowano

Bardzo mi przypadła do gustu czcionka zwana meandrą.  Tekst w całości działa jakoś tak uspokajająco i kojąco.

Opublikowano

Bardzo fajny wiersz. Jest w nim dużo zen. Dobrze kiedy na koniec dnia może się on stać wartościową stronną w księdze naszego życia. Chociaż, czy nie będzie taką niezależnie od tego jak go przeżyliśmy? To zawsze jest tak, że to część nas. Niezależnie od tego jak blachy i banalny mógłby się czasem wydawać dzień miniony. Takich przecież w naszym życiu chyba najwięcej. 

Pozdrawiam 

Opublikowano

@Annuszka Tak, mi się nawet łatwiej medytuje rano, kiedy jeszcze wszystko jest jakby "od nowa". Na koniec dnia z reguły potrzebuję wpierw większego wydatku energii, dopiero potem medytacja jest możliwa, jak się już ugruntuję ponownie :) Pozdrawiam! 

@Tomasz Kucina Znalazłeś piękne słowa żeby podsumować wiersz, Tomeczku :) Namaste. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Michail Przyznam Ci, że moje clue jest w trzeciej strofie, gdzie piszę o tym, że dzielenie się tym co dla nas cenne (wewnętrznie) pomnaża i nie powoduje ubytku w nas samych. To taka zachęta do dawania światła, właśnie. Dziękuję za poczytanie, Michaile!

@error_erros Nie sądzę, że taki miałeś zamiar, ale napisałeś do mnie coś wspaniałego - tylko teraz nie żałuj :P 

@Anna_Sendor Cudownie, że tak uważasz :) Dzięki! Ściskam, Aniu. 

@Michał_78 Nic nie jest dane na zawsze, ale tak jak piszesz - kto szuka, ten znajdzie. A raczej kto nie szuka, ten raczej nie znajdzie. Mądre słowa, Michał, dziękuję. 

@Radosław :) Wspaniale! A ja mam głód Twojego komentarza :) 

@huzarc Te sny, które śnimy na jawie, bez rozeznania czy to jeszcze sen... Pozdrawiam :)

@Franek K Jestem pod wrażeniem, że wyłapałeś ten niuans :) 

@Czarek Płatak Masz rację, nie warto negować żadnych dni, doświadczeń. Tworzą nas. Pozdrawiam z LA i ślę zen :) 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlaczego? Lubię pisać do Ciebie wspaniałe rzeczy :P

Opublikowano

Elfko, zatrzymał mnie obraz Ciebie zapalającej świecę. Aby zaistniała wspomniana przez Ciebie gotowość, aby inne płomyki ożyły, najpierw musi być żywy ten jeden. Pierwszy. 

 

Serdeczne pozdrowienia.    

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...