Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

miło jest z rzeczy najmniejszych
radości wielkiej doświadczyć
mniejsze owoce - najsłodsze
czekoladki i szczeniaczki

cukierki w rączkach dziecięcych
i świat szczęśliwie jest mały
tak mały - że chociaż wielki
jest szansa że się spotkamy

i drobny wiosenny deszczyk
w upale bywa przyjemny
bo każde mini sercu jest miłe
za wyjątkiem trumienki

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba raczysz żartować.

Ani trochę nie mialem zamiaru.

Żadna humoreska, przestań.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A jednak z jakiegoś powodu niektórzy najwyraźniej uważają, że to zabawne...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Albo z tego, że czarny humor jest niejako moim znakiem rozpoznawczym. Jednak tu nie ma czarnego humoru. Za cholerę nie ma. Starałem się napisać wiersz bez nadęcia, bez popadania w wysokie tony, wręcz czuły, ale jednak o bardzo bolesnym zjawisku. Jednak zakładanie, że ten wiersz to humoreska, rani mnie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że to ogólnie drażliwy temat, dlatego nie wyobrażałem sobie, że ktokolwiek mógłby mój wiersz uznać za żart.

Opublikowano

Przesłanie doskonale rozumiem, dla mnie również choroby i śmierć dzieci są dużo bardziej bolesne, niż wiekowych, bo ci swoje przeżyli. Twoja forma przypomina mi erekcjato z zaskoczeniem, może stąd różny odbiór. 

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Stokrotne dzięki za zrozumienie i właściwie podejście.

Opublikowano

@error_erros Byłam zdziwiona komentarzami, w których czytałam o żarcie. Nie, żebym odmawiała innym prawa do swojego odbioru - tu każdy ma możliwość swojego odczytania. Natomiast mnie po lekturze ani przez myśl nie przeszło, że to wiersz humorystyczny. Przeciwnie - bardzo przygnębiający, co podkreśla jeszcze kontrastowa (oparta na zdrobnieniach )forma.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cóż, ja też. Mnie też przez myśl nie przeszło, że tym wierszem dam szydercom pole do popisu.

Opublikowano

@error_erros We mnie się aktywowały te emocje, które odczuwam, stojąc nad grobami małych dzieci. Właśnie ten kontrast, bunt, nieopisane przygnębienie. Upominki, maskotki (czyli te Twoje zdrobnienia, tylko w tej przestrzeni (niewierszowej)- w formie przedmiotów), które zostawiają zrozpaczeni bliscy na tych grobach - podkreślają rozpacz.  Spokojnej nocy.

Opublikowano

Przyznam, że wstrząsa mną jakim emocjonalnym ignorantem trzeba być, żeby odczytać to humorystycznie. Dla mnie Twój wiersz wyraża absolutnie bolesne rozdarcie, gdy następuje konfrontacja z okrutną rzeczywistością i trumienki idą w użycie. Najlepiej gdyby to było tylko puste słowo bez przełożenia na poziom materialny... Niestety często nie jest. 

Napisałeś wiersz pełen empatii i odczułam ją. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, jak napisałem powyżej - nie wziąłem pod uwagę, że dam pożywkę trollom. Pozostaje mi ufać, że pozostali zrozumieją wiersz.

Dzięki wielkie!

 

@Tomasz Kucina Na szczęście temat nie z autopsji, ale z realneo przypadku, który mną wstrząsnął. Pięjnie dziękuję za dobre słowo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • /Środek roku 2023/ Kompilacja prozo-poetyczna _____________________________________   Matko Ojców! Rozmieściłaś sześć gwiazd; na przestrzeniach bez mojej obecności Jako siódma gram wszystkim śmiertelnikom (niedoszłą) Od pierwszej ulotności na dziurach cygara   Miłością obdarzając niejednego człowieka, (wierzę w tego) bez włosów w ubiór — włosami innymi  rozkopie dziś węże z ostatniej przestrzeni   Piosenką ascetyzmu otwierając drzwi; jako Naród, spójrzcie w drewno, żelazo i złoto Do wartości bez władzy wydobywania! Przekażcie energią detal z łagodnych serc   Wtedy wspólnym łącznikiem ochroni Ziemię — wasza Elektra! (od podań dużo starsza)   Nie w pojedynkę — lecz wszystkie zaprasza; do pojednania 'intakacją' słów w czasie, gdy będzie trzeba głowy całej populacji unieść  w myślach mównic słów, za pozwoleniem.   Jeśli serce czuje głęboki oddech po wynurzeniu; dziedzictwo energii prosto wyemancypuje, z kamieni szlachetnych wpływając na ludzkie życie Poprzez naszyjnik do szyi — hessonit i kocie oko   Złączy macierz w jeden 'OM' Symbolem kosmosu, którym zakorzeniona karmicznie Ziemia z obydwóch   W środku dualizmu, przez 'skalę Ph' wskaże lingam; jako główny motor harmonii, skrycie od Wszechświata   Ucząc dziś szacunku wiary nie zdobyczą władzy, chociaż jądro osłabione poprzez wasz majestat, czuje tylko dalszy ból, więc przywróci porządek   Jeden amalgamat ze wszystkich dziedzin tworząc zwiniętym wachlarzem dla dobra, z ogółu ludziom; tlący się ogień pokoju, niech trwa po dzień dzisiejszy   ''Wasz tajny współpracownik wciąż działa w ukryciu''  
    • @EsKalisia mimo że ostatnia to jednak i ona umiera . Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Manek dobra już wiem o "co" chodzi..Olśniło mnie.   Wracając do Romy i jej wiersza - dla mnie jest treść

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Domysły Monika Ogarnął mnie mrok bijący z wiersza. Nadzieja, nam głupcom, umiera ostatnia Pozdrawiam, K.    
    • @Domysły Monika Zawsze trzeba się doszkalać. Kto z tym skończył nie tylko stanął w miejscu ale posuwa się nawet wstecz.  A kto siebie samego uważa za mistrza, jest głupcem. Mam takie życiowe doświadczenie, że im głośniej ktoś krzyczy o swoich zdolnościach, tym większym jest w rzeczywistości dyletantem. Mądrość jest skromna.   Co nie znaczy oczywiście, że ja jestem mądry. Jestem wyjątkiem.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...