Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@[email protected] znakomity pastisz, świetna dwutorowość - romantyzm z postmodernizmem ożeniony, pytanie kto kogo bierze w tych "słowno-zmysłowych" zapasach. A wojna i namiętność to dwie strony tej samej monety, za którą kupuje się życie i śmierć. Pozdrawiam w niskim ukłonie. 

Opublikowano

@Max Dziękuje Max za Twoją opinię, mój stary wiersz chyba z 2016 r. wielokrotnie poprawiany i korygowany.

Pozdrawiam, miłego dnia.

@huzarc Huzi zwróciłeś uwagę na moją dwutorowość tematyczną, trudności mi przysporzyły zwłaszcza dwa skrajne epizody które w żaden sposób ze sobą nie korespondują. Trawestacja trwała długo /2016 r./ aż nabrała spójnego charakteru.
 

Miłego dnia.

Opublikowano

Bardzo dobry wiersz i te świetnie przenikające się wątki. Też tak miałem w "Szczęśliwym" i były poważne zarzuty ze strony mocno konserwatywnego krytyka,  ze ten mój bohater to raz o ojczyźnie, a potem zaraz o d...

Pozdrawiam. 

Opublikowano (edytowane)

@M.A.R.G.O.T Margot dla Ciebie zmienię w "łożu... uwodzenia". Znałem facetów którzy po zażyciu Viagry zostali na łożu umartwienia.

Miłego dnia.

@Marek.zak1 Marku zajrzę do "Szczęśliwego" i zobaczę co tam piszczy. Natomiast połączenie wątków patriotycznych, ojczyźnianych z erotyką - kontrowersyjne, ale dlaczego by nie? Co Ci to Marku przypomina?
Kobieta jedna twojej mocy się urąga,
podnosisz ku niej ręce i majteczki ściągasz.

Pozdrawiam.

Edytowane przez [email protected] (wyświetl historię edycji)
  • 4 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ładnie o melancholii, a jak nadchodzi, co melancholicy przechodzą, to jednak jest się bliżej zwątpienia, jak sądzę. Zresztą, nie wypowiadam się, bo melancholia to cecha, czy skłonność, której nie mam, więc ktoś powie, że się nie znam, i będzie miał rację:). Życzę słońca. 
    • @Annna2 jestem !   wspaniałe i wzruszające jest to połączenie autentycznej gwary warmińskiej z głęboką, mityczną refleksją.    dziękuję za pielęgnowanie warmińskiej mowy i obyczajów, wiersz czyta się z ogromną przyjemnością.   chociaż musiałem włączyć zmysły deszyfrujące.   ale było warto !!!
    • @Annna2 Twój wiersz jest niezwykle intrygujący i wielowarstwowy. Przede wszystkim świetnie połączyłaś dwa zupełnie różne światy - codzienność i mitologię. Pierwsze dwie zwrotki, napisane gwarą warmińską, są absolutnie wspaniałe. Tworzą niesamowity, gęsty klimat. Niemal fizycznie czuć ten mrok ("ciamno i tajamno"), niechęć do wstawania z ciepłego łóżka ("z psirzów wylyźć nie chce") i powolny, spokojny rytm życia przy piecu ("Kele psieca siedzić, cejtunki cytoć"). To jest niezwykle autentyczne, ciepłe i "swojskie". A potem język staje się literacki, a ton zmienia się na głęboko melancholijny i erudycyjny ("Tyle marzeń już śpi nieżywych"). Zaczyna się podróż przez mitologię - Fidonisi, Leuke, herosi, żurawie (które są przecież tak charakterystyczne dla krajobrazu Warmii!) i wreszcie Isztar. To, co jest w tym wierszu najpiękniejsze, to jak te dwa światy się przenikają. Mam wrażenie, że "Warnija" staje się dla Ciebie osobistą, mityczną "Fidonisi" – "tą jedyną z moich Ziem szczęśliwych". Zakończenie jest bardzo mocne i niejednoznaczne. Pragnienie napełnienia świata miłością (na wzór Isztar) zderza się z gorzką, niemal egzystencjalną refleksją: "Tylko nie wiem, czy na sen mnie stać". To pytanie o cenę spokoju, marzeń, a może nawet samego życia, zostawia czytelnika z głębokim poruszeniem. To wiersz, który łączy w sobie ogromną miłość do małej ojczyzny (jej języka, krajobrazu, rytmu) z uniwersalnym, ludzkim doświadczeniem straty, poszukiwania sensu i tęsknoty za doskonałością ("Victorii doskonałość"). Bardzo piękny, odważny i poruszający utwór.
    • @Maciek.J dzięki
    • @Berenika97  to taki czas, taki czas jest. Będzie lepiej Berenika. Trzymaj się.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...