Piosenka, z pewną obojętnością

[jazzkółka]

 

Wszystko mi jedno. Wiosna szaleje,
gwałtem, uparcie, wyważa drzwi,

otwarte drzewiej. Rozmarza ziemię.
Ta - zielenieje. Z zazdrości, jak nic,

bo nic, co ludzkie, nie jest jej obce.
W świergotach - słyszysz...? - dzwoni podzwonne.
To mowa-trawa w nas bujnie rośnie.
Nadzieje - próżne (w koronie) - płonne,

na przymusowym dolce far niente.
Zaoknie - kwitnie... Wszystko mi jedno.

...A potem drugie, trzecie i ente...

Bo nawet wiosną - wszystko mi - Niebo.

Byleby z tobą. I mówię szczerze.

Z obojednością.

Taką nas
pewną.

 

 

 

Edytowane 9 Kwietnia 2021 przez opal (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@opal doceniam słówko "obojednością" :) Ogólnie ciekawy cały tekst, ale to słówko to majstersztyk:)

[Gość]

@opal Imponuje mi to, jak umiejętnie grasz słowem. Jestem pod wrażeniem.

[Pan Ropuch]

@opal Dobrze, że z zazdrości zielenieje a nie na przykład ze wstydu... przymusowe dolce far niente brzmi jak lockdown bo zazwyczaj jest dobrowolne :) 

Też tak uważam (a propos wiosny ten gwałt mi do niej jak najbardziej pasuje) wiosna wybucha i nie przebiera w środkach codziennie tworzy spektakl zapierający dech w piersiach aż do wyczerpania środków. I jesteśmy w końcu przy obojedności - obo jedno ści  oboje dno ści... obie jedności - oboje w jedności... 

obojedność dobry neologizm, pyszny smakowity inspirujący :) 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane 12 Kwietnia 2021 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Myśle, że w tym wierszu szczególnie wyraźnie  i jednoczesnie z lekkościa wydobyłaś swoj styl.., siebie :) Pozdrawiam.

[iwonaroma]

Fajne masz pomysły słowne :)