Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Gdy marzenie pod marmurem


Grady łez szlifują nagrobek marzenia
Zabitego krzykiem krwawej maczety
Uderzającej w źródła świata krążenia
Gdy zasłonięto oczy i ukryto poczety 


Dziś już sen w dal oddala się nawet 
Giną plany i nadzieje na lepszy dzień
Jedynie nie zginie wiara w ten odwet 
Który zaleje krwią wroga czarny pień


Na pogrzebie nie było wtedy nikogo
Mimo korowodów po sam zmierzch 
Nie było klepsydr a dzwon bił ubogo
Umarli nie mogli wyjść spod strzech


Świat przeminął lecz ja żyje tu nadal
Wśród mechanicznych żył wirusów
Choć pusty i bolesny świat się wydał 
Gdzie marzenie śpi wśród krokusów


Jedynie wiara, której nie mogą znać 
Ten pierwiastek zbyt ukryty i tajny 
Siłę mi daje i pozwala w czas gnać 
Że Bóg zobaczy ból mój tak skrajny


Że choć jestem mały i słaby długo 
I krwawię krwią Polską odwiecznie
To zobaczy to z góry i uczyni sługą 
Wśród modlitw, gdzie bezpiecznie

Edytowane przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Julia Álvarez Panie profesorze, Zastanawia mnie jak głęboko jest pan w stanie zgłębić choć jeden wers tego tesktu, bo po komentarzu sądząc, to z merytoryka na poziomie podstawówki, to nie widzę szans na choć minimalne.

Prawda jest taka, że pisałem dość prędkoi literówki rzeczywiście się znalazły, dzięuję za ich zauważenie, ale dalsza część komentarza sugeruje głęboki brak szacunku, brak pojęcia o tematyce, a tajkże niezdolności umysłowej do zgłębienia przesłania. Jednkaże uważam, że ma pan do tego prawo, wszak nikt nie wymaga od pana nalizy ani komentarza, ani umysłu na poziomie wyższym niż reprezentuje to ogół. Napisał pan krytykę iście mistrzowską na poziomie na jakim pan się zna. Dziękuję za te dwie litery, bez pana nie mógłbym dać sobie rady.

Pozdrawiam.

Opublikowano

@Julia Álvarez Panie Alvarez personalny atak zaczyna się wtedy gdy ktoś usilnie stara się komuś ukazać swoją mądrość, stawiając z przesadą na dowartościowanie siebie, gdy merytorycznych wniosków i argumentów brak. 
 

Krótko mówiąc odbieram panu tę przyjemność przejechania się po mnie. Dziękuję. Pozdrawiam.

 

P.S

 

Sądząc po drugim komentarzu, to z językiekiem Ojczystym to u pana nie jest wesoło. Myślę, że poziom podstawówki o którym pisałem to gruba przesada. Podstawową zasadą honoru i zasadniczego szacunku dla odbiorcy jest milczenie jeśli się nie ma pojęcia i mówienie jedynie z sensem i jeżeli w ogóle ma się jakieś pojęcie. W obu przypadkach nie zachował pan zasad, więc mój komentarz ad personam jest jak najbardziej na miejscu.

Opublikowano (edytowane)

Witam,

 

Wiem, ze walenie o ściane starymi skarpetami, to nie jest zaczyn pod odpowiednią i merytoryczna dyskusje. 

Dlatego wolałbym nie rozpisywac się zbyt mocno, ale jeżeli juz mam cokolwiek powiedziec o poezji oponenta, to czytając jeden wiersz, musze stwierdzić, że naprawdę ale to naprawdę nalezy zacząć odwiedzać odpowiedniego specjalistę. NIe wiem czy to straszne czy jest naturalną radą, jako odruch, który czasem potrafi ukazać realny poziom i drogę. Nie mniej sens jest taki, że zasadniczo gęba rośnie wraz z osiągnięciami. Czyli więcej osiągasz masz większy poziom krytyki i też uznania środowiska i możesz więcej napisać. Co prawda to nadal jest opinia prywatna i ma wartośc jedynie wśród osób które ja akceptują. Jeśli załozymy, że poezja w XXI wieku jest tak uniwersalna czasowo i stylistycznie, a jedynie różni jeden tekst od drugiegoprawdziwy poziom zangażowania twórczego, poziom taktyki litycznej wiersza zakodowany, który jest ukrytym ładunkiem i ma za zadananie dać przypisany, zakodowany i zabezpieczony  efekt. Dodatkowo istotna jest składnia kompozycji, czy ktoś uwa rymu, jak długie pisze wersy, ile strof zawiera, a najwazniejsze o czym zasadniczo pisze. Całość to bardzo zmysłowy, wrażliwy temat, gdzie pomyłki się zdarzają, ale na poziomie ogólnym zwykle tocza się dysputy, Zakładając, że tekst jest napisany dobrze pod względem jezykowym i włączając w to jakiś przekaz i w ogóle organizację tekstu, to wada wtedy moze tkwić w gustach osobistych odbiorcy lub  nieznacznej niezaradności, która wypływa na niewielka trudnośc w opinii.  Trudnośc ta to często nieprecyzyjnośc do której przywykliśmy czytając mistrzów, bo u nich tego nie ma.. Niestety albo pisac łatwiej a skomlikowanym językiem, albo prosto o skomplikowanych rzeczach. Jeżeli mamy temat główny to nalezy tak pisać aby go zasopokoić w 100%. Jeżeli się widzi tekst o niczym, lub o bąku którego puścił pies,gdzie śmierdziało, ale no okno otwarte więc nie smierdziało długo i śmierdzieć przestało. Za 5 min nikt nawet nie będzie pamiętał o tym zajściu To opinie sa dostosowane do prezentacji. Sa zbliżone w rqczej dużym stopniu, bo rozbieżność rzadko bywa duża, no chyba że wpadniemy na jakiegoś fanatyka, za jakiego własnie pana Alvareza uważam. 

 

Krótko, bo szkoda mi czasu, - To co pan prezentuje da się klasyfikować jako poezja gimnazjalisty. Nie widze żadnej wartwy wartościowej. A naprawdę nie jestem wymagającym człowiekiem. Brak liryzmu pomijającego truizmy. Pojawia się jakaś narracja miłosna, lecz jej poziom, tj. konstrukcja, skład wyrazów - metafor - i zawarta w nich głębia ( jej brak) ostatecznie klasyfikują pana poza zaszczytną lożą opiniotwórczą. To oznacza Panie kochany, Alvarezie, że proszę o unikanie mojego profilu niezależnie od opinii, i intencji. Mówiąc po ludzku - robisz pan z siebie Barona, fotkę masz jak półgłowek, a piszesz jeszcze gorzej jak wyglądasz. 

 

Rozumiem , że ocena po wyglądzie jest nieco brakiwm kultury, Zauważ proszę, że dla mnie nim jest produkcja 5-6 komentarzy z bzdurami, bo raz - brak merytorycznych założeń krytyki, czyli odniesień do tekstu z zaznaczeniem błędu oraz uwagą lub radą, - Tak wygląda schemat uwag lub krytyki , którego oczekuję. Ja nie jestem doskonałym poetą. - przyznaję to oczywiście z ręką na sercu i honorze, lecz uczę się i zależy mi na relacjach to wspomagających, bo nauka to źródło zycia i mądrości, dlatego prosiłbym bardzo o nie przeszkadzanie mi wtym procesie poprzez odbieranie mi czasu, które spędzam na głupotach w postaci odczytywania treści wiadomości, która nie wniosła by papieru do kibla, co dopiero coś konstruktywnego do mojej twórczości. Nie chodzi o moja wysokośc teraz, a o pański niski poziom. Ja nie jestem wysoko, a to pan jest żałośnie nisko. - Uznaje to jako główną przyczynę pańskich problemów. Tych wywoływanych i zbieranych wraz z każdym dniem. 

 

Proszę tak szczerze przeczytać sobie raz lub nawet pięć razy wój wiersz i ocenić poziom. Pomocą może posłużyc jakis wiersz do porównania; otóż materiału jest chyba więcej niz zdoła Pan zauwazyć, a co dopiero przejrzeć. Ale warto by było czasem się wspomóc, kontasty często uzmysławiają gdzie jesteśmy. I rozeznac się na jakim poziomie pan pisze, komu z tego powodu może pan doradzać a komu nie. Kiedy doradstwo. krytyka jest nahalna i chamska, a kiedy staje się humorystycznym bluzgiem, bo o wyższym poziomie w pańskiej osobie raczej mowy nie ma.

 

Jak juz pan ogarnie poziomy obecności, dostosuje się pan do otoczenia, nauczy się temperować mowę przed chlapnięciem niewygodnej sobie szczególnie informacji lub innymi słowy/inaczej PLAMY, to zapraszam do siebie na profil. Tylko jesli do tego dojdzie proszę opisac problem. NIe chodzi o durnoctwo literówek, o które się pan uczepił, jak małolat, który cieszy sie bo zauważył literę. No wie pan co ? Wydaje mi się że jakby szczerze pogadał, to chyba zauważa pan niewiele? Prawda? Człowiek, który staruje z opiniami, ma się za barona, opiniotwórcę, to przeciez musi miec jakąs wiedzę i zasadniczo to podstawową wiedze. A jak widzę komentarz dotyczący literek nadpisanych lub brakujących ( przystawka - banał)co powinno znaleźć się w tekście kurtuazyjnym, kulturalnym i grubo pod gwiazdkami po skrócie post skriptum na końcu wiadomości, a jest na samym początku a dalsza częśc komentarza nie posada przedmiotu, konkretu, czyli przedmiotu i odniesienia wraz z uzasadnieniem, a opinię niewspartą żdnymi danymi opartymi o jaką kolwiek wiedzę, chyba, że muminki sa poważnym źródłem informacji o świecie i medium opiniotwórczym, które pozwala byc realistą i osobą rzetelną dla siebie jak i innych i te muminki bajka wystrzelona w inny wymiar ma być rękojma pańskiegho doświadczenia i podkładką pod jaką kolwiek działalność doradczą/ krytyczną, to raczej wolałbym nie wchodzić w żadne relacje. Ogólnie muminki to ćpuńskie ludki, mają za małą rozdzielczość, robią w koło to samo, a przede wszystkim buka to groźna bestia. Boję się jej. Dlatego ostatecznie piszę - Prosze nabrac ogłady, profesjonalizmu, znaleźć się gdzieś na tym forum, na tej stronie, okreslić poziom i się dostosować do tych danych. Zanim to nastąpi proszę o nieudzudzielanie się pod moimi postami. Chyba że, naprawdę opisalem się, i uważa pan że popełniam straszną głupotę i niewybaczalny dyshonor, to mimo faktów na nie, może jedną szansę skory jestem dać. Ale naprawdę prosze trochę sie zastanowić. Trochę więcej niz na odcinku Muminków i nieco więcej niż podczas posiedzenia na kiblu, wierzę w pana, na pewno pan to potrafi.

 

Pozdrawiam.

Edytowane przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I bi bi.                          Maska, jak sam.    
    • Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...