Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

 

Wpatrzony w czeluść

co to ludzkich dusz legowiskiem była

 

w stratosferze białych iskier szklący

na murawę

gwiazdą wygasłą opadasz

 

gdzieś na rozdrożu Dziury

co Czarną się stała

 

od zarania

od zarodka

tajemnicę ślubowałeś

enigmą się stając

 

lecz w podziemnych grot wabiącym mroku

rozkochany

 

z życia misterium 

siebie okradasz

zmierzchu migotem toniesz

 

co świt

 

niemarny

od puchu cięższy

 

w ognik niebytu obracasz

to co kaskadą marzeń 

żyło niegdyś 

 

i prężysz się twardo

lawiną głazów płynąc

 

gdy w niewidzialnego serca spleceniu

pieszczotą studzę.                  

 

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Jacek_K dziękuję za komentarz :) "gdy w niewidzialnego serca spleceniu pieszczotą studzę..." - próbowałam wyrazić, że to moje serce oplata Wojownika Cienia (stąd liczba poj.) w nieudanej próbie ostudzenia miłością jego mrocznego żaru. P.S wiersz jest baaaardzo osobisty ... pozdrawiam ciepło

Opublikowano

@emwoo Za Jackiem. Ten mrok, czeluść, zmierzch, głazy, tajemnice - Twój gęsty styl pisania idealnie oddaje.

A puenta - "studzić pieszczotą" - podoba Misię najbardziej :-)

 

Żeby tylko samej/samemu się nie poparzyć...

 

Pozdrawiam Cię serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

@Jacek_K hihi, dzięki :) nie da się nie docenić wątków humorystycznych zawartych w Twej poradzie ;) miłego dzionka

@opal dziękuję :) z tym poparzeniem jak zapewne wiesz, trudny temat ... człek się zawsze nieco "upaćka" jak do cuchnącej sadzawki wchodzi :) taka już cena kochania "Upadłych" hihi :) pozdrawiam czule

Edytowane przez emwoo (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@emwoo Pięknie opisane, podróż do jego wnętrza, do sedna. Myślę podobnie, to wcale nie musi być nieudana próba, ale może. Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgadzam się

Opublikowano

@Nomada oj widzę, że Paladyni cnoty wszelakiej się z rana ożywili hihi :) dziękuję za zainteresowanie ;) i święta racja --> próba nie musi być nieudana. pozdrowionka, miłośniku fantasy ;)

Opublikowano

@emwoo

 Jeśli ktoś zdecyduje się tam wejść; niech ma na uwadze mosty, ktorych palić nie powinien. Bo zaprawdę powiadam Wam , powroty bywają trudne. Czyste życie Wszechświatem źrenice nigdy niebrudne -:)

 

/ A to ode mnie / 

 

Obrazowo napisane i z przestrogą.

Całość oczywiście supcio!

 

Pozdrowienia i uśmiech zostawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...