Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czas, by już połamać wystrzępione pióro,
Kostur magiczny na drzazgi potrzaskać.
Duszę z sobą zabrać, reszcie pozostawić
Niemy od urodzenia, z prochu kamień wstały
Roboty wspaniałej...

Nic już po wędrówkach, ta jedna została.
Utkwi w ziemi przez matkę wypuszczona strzała,
Lub też wzleci wysoko, draśnie w stopę Boga,
Zatopi się w tym kraju, gdzie płynie krew i woda.
Chłodny w twarz ci powiew, gdy przestąpisz progi
Schodów, tak dalekich i bliskich płaszczyźnie podłogi.
W to wierzą, Poeto...
Co ci pisane, za to, co pisałeś?
Sławę porzucasz - umierasz - chwałę dostałeś...
Mortuus est.

Opublikowano

Na marginesie : nie był jeszcze Twojego wiersza jak komentowałeś mój :)
***
myślniki - tak ; wielokropki - nie (jestem na to wyczulony).
W niektórych miejscach niepotrzebnie zaznaczasz przecinki, kropki, duże litery, nie lubię tego bo jak czytam to chcę się wgłębić bez żadnych 'taryf ulgowych'.
Co do wiersza uważam, że jest niezły, zionie od niego ogień profesjonalizmu, bardzo ciekawe sformułowania układają się w piękny obraz. Miejscami mam wrażenie, że trochę przekombinowane, ale maluj tak dalej, będę śledził Twoje poczynania z wielką uwagą :)
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
    • @violetta biedak  siedzący na skalę ! Inny biedak stojący obok patrzy na biedaka siedzącego na skalę. Gdzieś dalej, biedak siedzący w rozlatującym się samochodzie patrzy na stojącego biedak który patrzy na siedzącego na skalę biedaka.   Popierdolony świat biednych biedaków.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...