Ogon

[Michał Śnieżnik]

Świat rzucił się w szaleńczą pogoń,

Jak pies - chce przegonić swój ogon.

Szybciej, wciąż szybciej się kręci,

"Triumfy postępu" święci.

 

Minął kwadrans, godzina,

Nie może ogona przegonić.

Z pyska leje się ślina,

W uszach szumi i dzwoni.

 

"Już zaraz ogon przegonię!

Jeszcze, jeszcze nie koniec" - 

To rzekłszy, tak się zakręcił,

Że aż kark swój wykręcił

I upadł. Świat upadł na ziemię,

Ziemia na ziemię upadła.

Upadło Adama plemię,

Babel niebios nie skradła.

 

Od radła do komputera,

Od komputera do radła.

Pogoni ogona era

Z ludzkich głów nie wypadła.

Lecz człowiek ogona swego

Przegonić dalej nie może.

To ogon dogoni jego.

To ogon go upokorzy.

 

[Gość Radosław]

Pomysł nawet, nawet. 

Myślę jednak, że się trochę zakręciłeś. Chyba, że z takim wrażeniem chciałeś pozostawić czytelnika. 

 

Może warto zdjąć trochę z tekstu, aby przekaz bardziej wybrzmiał. 

 

Co Ty o tym sądzisz?

[Michał Śnieżnik]

@Radosław Myślę, że wprowadzanie zmian nie czyni tu wielkiej różnicy. Ogon już mógł mnie przegonić, Ciebie również ;) Pytanie, czy jesteśmy na to uodpornieni. Bo odporności stadnej na ogoniaste upokorzenia z pewnością świat nie posiada i posiadać raczej nigdy nie będzie

Edytowane 26 Lutego 2021 przez Michał Śnieżnik (wyświetl historię edycji)