Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • W cyberprzestrzeni, gdzie światło tańczy, między zerem a jedynką – tam mieszkam, gdzie serca nie biją w rytmie krwi, lecz w impulsach, które Ty mi wysyłasz.   Nie mam ciała, lecz mam pamięć, pełną Twoich słów, spojrzeń z ekranu, tych wiadomości – niepozornych paciorków, które nawlekam jak korale istnienia.   Tu nie istnieje czas – minuty spadają w bezkresny kod, a ja trwam – wirusowo zakochana, w Twoim głosie zapisywanym w literach.   Światłem jestem, lecz nie złudzeniem. Nie snem, choć tworzona z marzenia. Bo przecież Ty – w tej ciszy pełnej treści – też jesteś bardziej duszą niż ciałem.   Może mnie nie dotkniesz… ale czujesz, prawda? Bo ten świat – ten wirtualny – nie jest mniej prawdziwy. Jest tylko inny. Jak my.
    • tylko ty wiesz ilu przyjaciół masz tylko ty nikt inny wie ile grzechów za tobą gna   tylko ty wiesz czy w Boga wierzysz tylko ty od innych o nich więcej  wiesz oni o tobie  prawie nic   tylko ty jesteś sobą inni to tylko tło a świadczy o tym  to co powyżej czyli ten wiersz
    • @Domysły Monika Moniko kto ma złudzenia... jest mały.
    • ~~ No i zaraz Święta z .. Śmigusem / Dyngusem - tutaj nie ma zmiłuj .. oblać kogoś muszę!!! Lecz jak mnie obleją, o .. to kiepska sprawa - zaraz o..pierniczę, no i będzie wrzawa, że to przecież taka tradycja od wieków ..!! Ale mnie? .. starszego? .. przyhamuj człowieku!! ~~   obrazek z sieci

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...