Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Kot mruczy kołyśnie od rana,
Piach ledwo się sypie z klepsydry.
Psy snują się smętnie jak zegar
Powieki sklejają swe skrzydła.

Chmurami się ciągnie papieros
Spowity w kawowych oparach.
Czas wolno się minął z przestrzenią
Leniwie w kominku się spala.

Nakrywam się kocem zadumy
Nad światem, co ledwo dziś człapie
Drobnymi krokami donikąd.
Nabiera dystansu do siebie.

Sekundy plumkają w minuty
Zlewając się w senne godziny,
Z istnieniem wygrywa horyzont
Dzień zamarł w-na-jutro-czekaniu.

 

 

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@dot.

 

"I" poszło na pierwszy ogień

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

Co do drugiego, to świetny pomysł. Na razie zmieniłem zapis.

 

Dzięki i pozdrawiam

@Marek.zak1

 

Taki klimat dzisiejszego dnia. 'I" się spaliło ze wstydu, ale już jest z powrotem, jak ten feniks .

 

Dzięki i pozdrawiam.

Opublikowano

@Dag

 

Odkłaniam się, mocno zarumieniony

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

 

Piękne dzięki

@iwonaroma

 

Dzięki Iwono.

 

No trochę "się" porobiło. Pomyślę jak by to ciut zminimalizować.

 

Odgryzmalam się

Opublikowano

@Agrafka

 

Dzięki Aga. Taki był właśnie wczorajszy dzień - na tzw. przeczekanie.

 

Odpozdrówka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...